Οι θρύλοι του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της Κόκκινης Μηλιάς

Κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει το τέλος Μαΐου έρχεται πάντα στο νου μου, με μια αίσθηση μελαγχολίας είναι αλήθεια, η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους (29 Μαΐου 1453) και μαζί της ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Δραγάσης Παλαιολόγος και οι συναγωνιστές του.

Σύμφωνα με τον λαογράφο και καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαο Πολίτη (1852 – 1921), η Κόκκινη Μηλιά αντιστοιχεί σε τόπο που λέγεται Μονοδένδρι, πιθανή πατρίδα του Μεχμέτ του Πορθητή, κοντά στα σύνορα της Τουρκίας με την Περσία. Τα προ της άλωσης χρόνια, όταν η Βασιλεύουσα αντιμετώπιζε επικίνδυνες πολιορκίες οι Βυζαντινοί χρησμοί και οι προφητείες αναφερόταν στο «Μονοδένδρι» το οποίο αντικαταστάθηκε από την «Κόκκινη Μηλιά» μετά την άλωση της Πόλης (1453) για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους.

Η προφητεία που κυκλοφόρησε σε πολλές παραλλαγές και δέχθηκε αλλοιώσεις με την πάροδο των αιώνων, παρατίθεται από την διήγηση του δασκάλου Κυρίου Κλεόπα στο αυτοβιογραφικό μου βιβλίο «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία», ως εξής:

«Από το 1071, αγαπητό μου παιδί, που οι Σελτσούκοι κέρδισαν τη μάχη του Μαντζικέρτ της Μικράς Ασίας και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ο ελληνισμός της Μικράς Ασίας δημιούργησε, με το αλάθητο ένστικτο ενός λαού που έβλεπε την επερχόμενη συμφορά, το μύθο της Κόκκινης Μηλιάς. Σύμφωνα με το μύθο, οι Τούρκοι αφού θα πολιορκούσαν με κάθε μέσο την Κωνσταντινούπολη, θα νικούσαν την άμυνα των υπερασπιστών της και θα άρχιζαν να την κυριεύουν.

Τη στιγμή ακριβώς εκείνη με θεϊκή παρέμβαση οι κατακτητές θα τρέπονταν σε φυγή και θα καταδιώκονταν μέχρι το Μονοδένδρι, δηλαδή την Κόκκινη Μηλιά.

Αργότερα, όταν έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, χάθηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Πολλοί έλεγαν πως πέθανε στη μάχη κοντά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού και ο σουλτάνος έβαλε να ψάξουν στους σωρούς των πτωμάτων χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το πτώμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου δε βρέθηκε ποτέ και τάφηκε ένα ακέφαλο πτώμα, που θεωρήθηκε πως ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, επειδή στα πόδια του είχε πέδιλα με ζωγραφισμένους χρυσούς αετούς που ήταν συνήθεια αυτοκρατορική. Όλα αυτά δημιούργησαν το μύθο του μαρμαρωμένου Βασιλιά, σύμφωνα με τον οποίο ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δεν σκοτώθηκε στην μάχη αλλά μαρμαρώθηκε και βρίσκεται στην Κλειστή Πύλη της Αγίας Σοφίας μέχρι τη μέρα που άγγελος Κυρίου θα τον ζωντανέψει και θα του παραδώσει το σπαθί του ώστε να εκδιώξει τους κατακτητές Τούρκους μέχρι την Κόκκινη Μηλιά. Ακόμα και σήμερα, αγαπητό μου παιδί, πολλοί λένε πως σαν πλησιάσουν στην Κλειστή Πύλη της Αγίας Σοφίας ακούνε ψαλμωδίες και ύμνους για τον μαρμαρωμένο βασιλιά».

Ο παλαιότερος θρήνος για την άλωση της Πόλης είναι ένα δημοτικό τραγούδι που βρέθηκε σε χειρόγραφο του 15ου αιώνα και ανήκει στην δεύτερη περίοδο της Νεοελληνικής λογοτεχνίας (1453-1821). Ας το θυμηθούμε, όπως δημοσιεύτηκε το 1914 από τον Νικόλαο Πολίτη στην συλλογή του «Εκλογαί από τα τραγούδια του Ελληνικού λαού»:

Σημαίνει ὁ Θεός, σημαίνει ἡ γῆς, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια, σημαίνει κι ἡ Ἁγιά-Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι, μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἑξήντα δυὸ καμπάνες, κάθε καμπάνα καὶ παπᾶς, κάθε παπᾶς καὶ διάκος.

Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιάς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης, κι ἀπ᾿ τὴν πολλὴ τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνες.

Νὰ μποῦνε στὸ χερουβικὸ καὶ νά ῾βγει ὁ βασιλέας, φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι ἀπ᾿ ἀρχαγγέλου στόμα:

«Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τ᾿

για, παπάδες πᾶρτε τὰ ἱερὰ καὶ σεῖς κεριὰ σβηστῆτε, γιατί ῾ναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.

Μόν᾿ στεῖλτε λόγο στὴ Φραγκιά, νὰ ῾ρθοῦν τρία καράβια, τό ῾να νὰ πάρει τὸ σταυρὸ καὶ τ᾿ ἄλλο τὸ βαγγέλιο, τὸ τρίτο τὸ καλύτερο, τὴν ἅγια Τράπεζά μας, μὴ μᾶς τὴν πάρουν τὰ σκυλιὰ καὶ μᾶς τὴ μαγαρίσουν».

Ἡ Δέσποινα ταράχτηκε καὶ δάκρυσαν οἱ εἰκόνες.

«Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζῃς, πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ῾ναι».

Συμπέρασμα: Όλοι οι Έλληνες έχουμε υποχρέωση να κρατάμε αναμμένο το φως της ιστορικής μνήμης, να διατηρούμε την πίστη στην αντοχή, στην διάρκεια και στις βαθιές ρίζες του Ελληνισμού καθώς και να μεταφέρουμε την λαϊκή παράδοση στην επόμενη γενιά, όπως ακριβώς την παραλάβαμε από την προηγούμενη.

Το φως της ιστορικής μνήμης, απόλυτα αναγκαίο για την διαχρονική συνέχεια ενός λαού, δεν εκφράζει καμιάς απόχρωσης ρατσισμό ή οποιασδήποτε μορφής επεκτατισμό. Αποτελεί όμως αυτονόητη υποχρέωση κάθε πολιτισμένου ανθρώπου, ιδίως όταν έχει την τιμή να είναι Έλληνας…

ΠΗΓΗ: HUFFPOST

WWW.VELOSNEWS.COM

29 Μαΐου 1453: Γιατί έπεσε η Βασιλεύουσα;

Στις 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη, η Κωνσταντινούπολη, η Βασιλεύουσα, κυριεύτηκε από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι εύλογο: ποιοι ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν στην παρακμή και εντέλει στην κατάρρευση τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ποιοι ήταν οι παράγοντες που κατέστησαν αναπόφευκτη την άλωση της Πόλης;

Διαφωτιστικές απαντήσεις στο εν λόγω ερώτημα δίδονται από τους N. H. Baynes και H. Moss στο συλλογικό έργο με τον τίτλο Byzantium (έκδοση 1948):

Η παρακμή ήλθε με πολλούς τρόπους και για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς, οι κοινωνίες, όπως και τα άτομα, γηράσκουν. Οι βυζαντινοί πλοιοκτήτες, οι έμποροι και οι βιομήχανοι, πιθανώς προσκολλημένοι παθητικά σε παλαιωμένες μεθόδους εργασίας, δεν μπόρεσαν να συναγωνιστούν τους νεότερους ιταλούς ανταγωνιστές τους. Από την άλλη πλευρά, η βυζαντινή οικονομική οργάνωση ήταν κρατική και, κατά συνέπεια, γραφειοκρατική. Οι γραφειοκρατίες καταλαμβάνονται ακόμα πιο γρήγορα από την παρακμή απ’ ό,τι οι «κοινότητες».

Από τον 11ο αιώνα η βυζαντινή διοίκηση δεν ήταν πλέον ικανή να προστατεύει τους μικροϊδιοκτήτες γης. Μπορεί κανείς επίσης να υποθέσει ότι, με την αδιάκοπη παρέμβαση των υπαλλήλων της διοικήσεως (οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου γίνονταν ολοένα και χειρότεροι), το κράτος προξένησε περισσότερο κακό παρά καλό στο εμπόριο και στη βιομηχανία.

Από την άλλη πλευρά, η φορολογία, χαριστική (σε βαθμό διαρκώς αυξανόμενο) για τα μοναστήρια και την τάξη των ισχυρών, γινόταν εξ ανάγκης ολοένα και περισσότερο καταπιεστική για τις λαϊκές μάζες.

Εντούτοις, όλες αυτές οι αιτίες παρακμής βάρυναν λιγότερο σε σύγκριση με τις πολιτικές ατυχίες, που (με ορισμένες περιόδους ανακοπής, ιδίως στην εποχή των τριών μεγάλων Κομνηνών αυτοκρατόρων) εξακολουθούσαν να σημειώνονται στην αυτοκρατορία μετά το θάνατο του Βασιλείου Β’. Το πρώτο απ’ αυτά τα διαδοχικά δυσάρεστα γεγονότα ήταν η απώλεια των πλούσιων αγροτικών επαρχιών της Μικράς Ασίας, ως επακόλουθο της ραγδαίας προελάσεως των Σελτζούκων.

Κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα έγιναν οι επιδρομές των Νορμανδών, μία από τις οποίες (του έτους 1147) συνοδεύτηκε από τη μεταφορά στη Σικελία των βιομηχανιών μετάξης των Θηβών και της Κορίνθου.

Σχεδόν ταυτόχρονα ακολούθησαν οι πρώτες τρεις σταυροφορίες, οι οποίες, μεταξύ άλλων δυσάρεστων συνεπειών, επέφεραν τη μεταφορά του συριακού εμπορίου από την Κωνσταντινούπολη στην Ιταλία.

Κατά τη βασιλεία του Ισαάκιου Αγγέλου η ανασύσταση του βουλγαρικού κράτους είχε ως επακόλουθο την απώλεια εκείνων των παραδουνάβιων επαρχιών που επί μακρόν αντιστάθμιζαν την απώλεια τόσο πολλών ασιατικών εδαφών.

Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους και ο διαμελισμός της αυτοκρατορίας επισφράγισαν τη μακρά σειρά των ατυχιών.

Η τελευταία καταστροφή ήταν από οικονομικής πλευράς θανάσιμο πλήγμα για την αυτοκρατορία. Κατά τη δυναστεία των Αγγέλων η αυτοκρατορία βρισκόταν σε πλήρη πολιτική και στρατιωτική παρακμή. Ο πλούτος της όμως δεν είχε περιοριστεί πολύ, όπως φανερώνουν οι μαρτυρίες των περιηγητών εκείνης της εποχής.

Όσο η Κωνσταντινούπολη παρέμενε άθικτη, υπήρχε πάντα η δυνατότητα ανανεώσεως, ανάλογης με την ανανέωση που παρατηρήθηκε μετά τις μεγάλες αραβικές και βουλγαρικές επιδρομές, οι οποίες έλαβαν χώρα κατά την πρώτη περίοδο των Μέσων Χρόνων. Η Κωνσταντινούπολη ήταν η καρδιά της οικονομικής ζωής του κράτους. Εδώ ήταν συγκεντρωμένο το μεγαλύτερο μέρος του κινητού πλούτου και των κύριων κλάδων της βιομηχανίας και του εμπορίου. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενου λαού ζούσαν εντός των τειχών της. Απ’ όλα αυτά, ύστερα από μερικές ημέρες λεηλασίας, σφαγής και πυρπολήσεως, δεν έμεινε σχεδόν τίποτα.

Συνοψίζοντας, και χωρίς να παραβλέπουμε τις εσωτερικές αιτίες που προαναφέρθηκαν, μπορούμε να πούμε ότι η οικονομική παρακμή της αυτοκρατορίας ήταν έργο κυρίως των εξωτερικών εχθρών, οι οποίοι διά πυρός και σιδήρου ερήμωσαν τις πόλεις και τη γη της, κατέστρεψαν τις βιομηχανίες της και νέκρωσαν το εμπόριό της, το οποίο από την αρχή των σταυροφοριών μερικώς είχε πλέον περιέλθει στις ίδιες τις χώρες που την κατέστρεψαν.

Όταν οι Παλαιολόγοι πέτυχαν να επανενώσουν υπό το σκήπτρο τους ένα μέρος της παλαιάς αυτοκρατορίας, βρήκαν το καθετί κατεστραμμένο. Οι συνδυασμένες προσπάθειες του εχθρού στο Βορρά, στη Δύση και στην Ανατολή (οι Τούρκοι) δεν έδωσαν περιθώριο στην οικονομική ζωή του κράτους να ανακτήσει μόνιμα ένα μέρος του παλαιού της μεγαλείου (η οικονομική ανάρρωση ήταν τοπική και εφήμερη, π.χ. στη Θεσσαλονίκη).

Ο βυζαντινός λαός κατέβαλε φοβερό τίμημα για την απώλεια της στρατιωτικής του αρετής και για το πάθος του για εμφύλιο πόλεμο. Ήταν αυτοί οι πόλεμοι που ετοίμασαν το δρόμο για τις ξένες εισβολές, όπως ο ανταγωνισμός μεταξύ του Ισαάκιου Β’ και του αδελφού του Αλεξίου Γ’.

ΠΗΓΗ: IN.GR

WWW.VELOSNEWS.COM

«Σχεδία Home»: Άνοιξε το νέο σπίτι του περιοδικού Σχεδία, με μπαρ, καφέ και εστιατόριο

Το δικό της σπίτι άνοιξε στο κέντρο της Αθήνας η «Σχεδία», το γνωστό περιοδικό δρόμου. Ο χώρος περιλαμβάνει εκθετήριο, πωλητήριο του περιοδικού, εστιατόριο και μπαρ - καφέ. Το νέο αυτό εγχείρημα στήριξε ο διάσημος σεφ Λευτέρης Λαζάρου, ο οποίος επιμελήθηκε εξ ολοκλήρου το μενού του, ενώ τη λίστα με τα κοκτέιλ ανέλαβε να δημιουργήσει ο bartender Πέτρος Μυτιληναίος. Ο συνεργάτης του, Γιάννης Υφαντίδης, εκπαίδευσε τους ανθρώπους της «Σχεδίας» που θα μαγειρεύουν, ενώ υπολογίζεται πως μέσω αυτής της πρωτοβουλίας πρόκειται να δημιουργηθούν πάνω από 20 θέσεις εργασίας. Ο πολυχώρος στεγάζεται στο ιστορικό κτίριο τεσσάρων επιπέδων, επί της οδού Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2, που δημιουργήθηκε το 1870 και στο οποίο έμενε η διάσημη ζωγράφος Ελένη Σταθοπούλου.

Στο ισόγειο βρίσκεται το καφέ-μπαρ, το εστιατόριο, καθώς και το εκθετήριο-πωλητήριο της «αρτ Σχεδία», ενώ στους από πάνω ορόφους βρίσκονται τα γραφεία του περιοδικού.

Ο χώρος είναι ιδιαίτερος αρχιτεκτονικά με πολλά από τα αντικείμενα που βρίσκονται στα ράφια να είναι χάρτινα και να έχουν δημιουργηθεί από περιοδικά της Σχεδίας που έμειναν απούλητα. Στο καφέ-μπαρ, επίσης, θα είναι διαθέσιμα τα περιοδικά «New Yorker», «Der Spiegel» και «Le Monde Diplomatique» καθώς και περιοδικά δρόμου από όλα τα μέρη της γης, για όποιον θέλει να διαβάσει.

Φυσικά ο χώρος αποτελεί και σημείο πώλησης του περιοδικού «Σχεδία». Το κατάστημα έχει μελετηθεί ώστε να είναι πλήρως προσβάσιμο σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, ενώ το μενού υπάρχει και σε ακουστική έκδοση για τους συμπολίτες μας με μειωμένη όραση. Επίσης έχει προβλεφθεί όσο το δυνατόν μικρότερη χρήση πλαστικού μέχρι την οριστική εξάλειψή της –δεν υπάρχουν πλαστικά μπουκάλια, για παράδειγμα–, ο περαστικός έχει τη δυνατότητα να μπει και να γεμίσει με νερό το μπουκαλάκι του, οι συσκευασίες για take away δεν είναι από πλαστικό, ενώ το γάλα, τα αυγά, το κοτόπουλο είναι βιολογικά.

Ο χώρος, τέλος, είναι «άκαπνος» και έτσι το κάπνισμα δεν επιτρέπεται σε κανέναν από τους χώρους του κτιρίου. 

Info

Σχεδία home Κολοκοτρώνη 56 και Νικίου 2, Αθήνα. Ώρες λειτουργίας 08:00-03:00, επτά ημέρες την εβδομάδα (το σημείο λιανικής διάθεσης αντικειμένων «σχεδία αρτ» θα λειτουργεί ώρες εμπορικών καταστημάτων). Περισσότερες πληροφορίες: 213 0231220 

WWW.VELOSNEWS.COM

Αυτός είναι ο μισθός του ευρωβουλευτή. Αναλυτικά τα ποσά για την καθαρή μηνιαία αμοιβή και τα επιδόματα

Αυτές τις ημέρες έχουν ακουστεί πάρα πολλά για τη χρηματική αμοιβή των ευρωβουλευτών. Πόσα όμως παίρνει ένας ευρωβουλευτής;

Με βάση τη ισχύουσα νομοθεσία:

8.757.70 ευρώ προ φόρων και ασφαλιστικών εισφορών είναι ο σημερινός μηνιαίος μισθός ενός ευρωβουλευτή. Τα καθαρά χρήματα που βάζει στην τσέπη του ο αιρετός Ευρωπαίος είναι 6.824.85 ευρώ. Σημειωτέον ότι πρόκειται για αυξημένο μισθό συγκριτικά με το 2016 όταν το ποσό προ φόρων και εισφορών ήταν 8.484 ευρώ. Έτσι μέχρι πριν τρία χρόνια ένας ευρωβουλευτής εισέπραττε 101,808 ευρώ τον χρόνο και σήμερα πάνω από 105.000, δηλαδή 525.420 ευρώ την 5ετία. Στο τέλος της 5ετούς θητείας τους θα πάρουν μεταβατική αποζημίωση (transitional allowance) (σαν εφάπαξ) πάνω από 210.000 ευρώ!

Για κάθε µέρα παραµονής τους στις Βρυξέλλες ή στο Στρασβούργο δικαιούνται 320 ευρώ, τα οποία καλύπτουν έξοδα διαµονής και διατροφής. Για να τα εισπράξουν, ωστόσο, θα πρέπει να καταγραφούν επίσηµα η παρουσία και η ψήφος τους στην αίθουσα. Αν λείψουν σε περισσότερες από τις µισές ψηφοφορίες, το ποσό που δικαιούνται πέφτει στα 160 ευρώ την ηµέρα.

4.513 ευρώ είναι τα χρήματα που δίνονται στους Ευρωβουλευτές για να καλύπτουν τα έξοδα τους στις χώρες τους. Εξοδα για ένα γραφείο, τα τηλεφωνικά και ταχυδρομικά τέλη, καθώς και η αγορά, λειτουργία και συντήρηση εξοπλισμού, όπως ηλεκτρονικοί υπολογιστές.

4.454 ευρώ είναι το ποσό που προσφέρεται στους βουλευτές για τα οδοιπορικά τους εκτός ΕΕ. Όσον αφορά τα ταξίδια προς τις Βρυξέλλες, το Στρασβούργο κτλ εκεί κάθονται δωρεάν σε θέσεις business class D στο αεροπλάνο, στα τραίνα απολαμβάνουν την πρώτη θέση ενώ έχουν προνόμια ακόμα και μετακινήσεις με αυτοκίνητο (έως και 1000 χλμ).

24.943 ευρώ είναι το μέγιστο μηνιαίο διαθέσιμο ποσό που λαμβάνουν οι ευρωβουλευτές για να συντηρούν το προσωπικό τους. Σε αυτό περιλαμβάνονται τρεις με τέσσερις διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί βοηθοί, που είναι εγκατεστημένοι σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο, τοπικοί βοηθοί που προσφέρουν υπηρεσίες στον ευρωβουλευτή από τη χώρα προέλευσής του και τέλος ασκούμενοι. Στην Ελλάδα, ο μισθός των τοπικών βοηθών και ασκούμενων δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 5.480 ευρώ.

Με πληροφορίες από τον ΣΚΑΪ

WWW.VELOSNEWS.COM

Πανελλήνιες: Γνωρίζετε πού καταλήγουν οι... τόνοι γραπτών μετά τις εξετάσεις;

Περίπου 100.000 ήταν οι υποψήφιοι που διαγωνίστηκαν στις Πανελλήνιες εξετάσεις του 2018, αφήνοντας πίσω τους -πέρα από τις εξαιρετικές ή και μέτριες… επιδόσεις τους- έναν τεράστιο όγκο χάρτου.

Στον νόμο 4186/2013 (ΦΕΚ 193 Α΄), ο οποίος αφορά τον τρόπο διεξαγωγής των πανελληνίων εξετάσεων, περιλαμβάνεται η υπουργική απόφαση που δίνει απάντηση στο ερώτημα «πού καταλήγουν τα γραπτά μετά τις εξετάσεις».

Σύμφωνα με την απόφαση του υπουργείου Παιδείας, μετά τη λήξη της βαθμολόγησης και του ελέγχου για τη σωστή ηλεκτρονική καταχώριση των βαθμών, «τα στελέχη των γραπτών δοκιμίων παραδίδονται από την Επιτροπή του Βαθμολογικού Κέντρου (ΒΚ) στο Διευθυντή της οικείας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και φυλάσσονται στο οικείο ΒΚ ή σε άλλο ασφαλή χώρο που ορίζεται από αυτόν, μέχρι τις 15 Μαΐου του επόμενου έτους, οπότε και καταστρέφονται».

Κάποια γραπτά των πανελληνίων «επιζούν» για… ερευνητικούς σκοπούς

Στην ίδια απόφασή του, το υπουργείο Παιδείας αναφέρεται σε μια ειδική περίπτωση που αφορά στην εμπλοκή του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ).

Στο σχετικό σημείο τονίζεται ότι το «το ΙΕΠ μπορεί, για ερευνητικούς και παιδαγωγικούς λόγους, να ζητήσει από τον Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δείγματα γραπτών δοκιμίων υποψηφίων, τα οποία παραλαμβάνει με σχετικό πρωτόκολλο παράδοσης και παραλαβής, και καταστρέφει με πράξη του στο τέλος Μαΐου του επόμενου σχολικού έτους».

Τα συγκεκριμένα δείγματα γραπτών των Πανελληνίων, πάντως, είναι φωτοαντίγραφα και δεν φέρουν το ονοματεπώνυμο του υποψηφίου.

WWW.VELOSNEWS.COM

Πόσο μειώνουν τελικά τη θερμοκρασία του σπιτιού οι λευκές ταράτσες

Είναι γνωστό ότι εάν βάψετε την ταράτσα ενός σπιτιού άσπρη, αντανακλάται  η ηλιακή ακτινοβολία και μειώνεται η θερμοκρασία του κτηρίου. Το ερώτημα είναι πόσο μειώνεται η θερμοκρασία.

Με το θέμα ασχολήθηκε το BBC σε ρεπορτάζ του. Σε πρόσφατη συνέντευξη του τέως γ.γ. του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, στο BBC, είχε πει ότι αυτή η μείωση μπορεί να φτάσει και τους 30 βαθμούς Κελσίου, με την εσωτερική θερμοκρασία του κτηρίου να μειώνεται  ακόμη και 7 βαθμούς.

Από πού προέρχονται αυτά τα στοιχεία;

Ο Μπαν Κι Μουν αναφερόταν σε ένα πιλοτικό έργο στο Αχμενταμπάντ της Δυτικής Ινδίας, όπου οι θερμοκρασίες τους καλοκαιρινούς μήνες μπορούν να φτάσουν ακόμη και τους 50 βαθμούς Κελσίου.

Το 2017, πάνω από 3.000 ταράτσες βάφτηκαν με ασβέστη και μια ειδική επίστρωση που αντανακλά τον ήλιο.

Το έργο είχε την ονομασία «δροσερή οροφή» και στόχο είχε τη μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας που απορροφάται από τα κτήρια, με αποτέλεσμα λιγότερη θερμότητα μέσα στο κτίριο.

Οι υπολογισμοί που είχαν γίνει εκτιμούσαν ότι με τις λευκές ταράτσες «μπορεί να μειωθεί η θερμοκρασία της στέγης κατά 30 βαθμούς Κελσίου και η εσωτερική θερμοκρασία κατά τρεις έως επτά βαθμούς».

Ωστόσο, τα πραγματικά ευρήματα από την εφαρμογή του έργου είναι λίγο διαφορετικά.

«Ανάλογα με το περιβάλλον, οι δροσερές οροφές μπορούν να βοηθήσουν ώστε να μειωθεί η εσωτερική θερμοκρασία κατά δύο με πέντε βαθμούς χαμηλότερα, σε σύγκριση με τις παραδοσιακές στέγες», λέει ο Anjali Jaiswal, αξιωματούχος του αμερικανικού Συμβουλίου Προστασίας Φυσικών Πόρων, που εποπτεύει το έργο.

Το εύρος είναι ελαφρώς χαμηλότερο από τις αναφορές του Μπαν Κι Μουν, αλλά παραμένει μια σημαντική πτώση της θερμοκρασίας.

Ένα άλλο πιλοτικό έργο που έγινε στο Χαϊντεραμπάντ στη νότια Ινδία, χρησιμοποιώντας μια  μεμβράνη επικάλυψης της ταράτσας, βρήκε ότι οι θερμοκρασίες στο εσωτερικό ήταν χαμηλότερες κατά μέσο όρο 2 βαθμούς Κελσίου.

Όσο για τη θερμοκρασία της ίδιας της στέγης (που ο Μπαν Κι Μουν είχε πει ότι μειώνεται κατά 30 βαθμούς), τις απαντήσεις δίνουν τα ευρήματα έρευνας που έγινε από το εργαστήριο του Μπέρκλεϊ, που εδρεύει στην Καλιφόρνια, για κάποια καθοδήγηση.

Βρήκε ότι μια λευκή ταράτσα που αντανακλά το 80% της ηλιακής ακτινοβολίας, θα καταγράφει μικρότερη θερμοκρασία κατά 31 βαθμούς Κελσίου.

Βέβαια, διευκρινίζεται ότι οι συνθήκες στην Καλιφόρνια είναι πολύ διαφορετικές από την Ινδία - όπου πάνω από το 60% των οροφών είναι κατασκευασμένες από μέταλλο, αμίαντο και σκυρόδεμα, οι οποίες παγιδεύουν θερμότητα μέσα στα κτήρια, ακόμη και όταν έχουν λευκή επικάλυψη.

Ωστόσο, και οι δύο πόλεις της Ινδίας, το Αχμενταμπάντ και το Χαϊντεραμπάντ, εφάρμοσαν τα πιλοτικά τους προγράμματα με επιτυχία και φέτος συνεχίζεται σε περισσότερες οροφές.

Καλό στο περιβάλλον

Η ιδέα φυσικά δεν είναι νέα, ειδικά στην Ελλάδα και τα κυκλαδίτικα νησιά όλα τα σπίτια έχουν λευκές ταράτσες. Το ερώτημα είναι γιατί και άλλες πόλεις δεν εφαρμόζουν αυτό το απλό και οικονομικό μέτρο.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, μια λευκή ταράτσα μπορεί να οδηγήσει σε εξοικονόμηση στο κόστος της χρήσης κλιματισμού, έως και 40%.

Υπάρχουν ακόμη εκτιμήσεις για τη δυνητική μείωση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, εάν εφαρμοστεί παντού αυτή η τεχνική.

Ειδικότερα, οι εκτιμήσεις του Μπέρκλεϊ κάνουν λόγο για μείωση της τάξης των 24 γιγατόνων διοξειδίου του άνθρακα. Ανάλογη μείωση θα είχαμε εάν βγάζαμε από τους δρόμους 300 εκατομμύρια αυτοκίνητα για 20 χρόνια!

ΠΗΓΗ: Newsroom

WWW.VELOSNEWS.COM

Πρωτομαγιά: Τι συμβολίζει το στεφάνι του Μάη - Έθιμα σε όλη την Ελλάδα

Μικροί και μεγάλοι κάθε Πρωτομαγιά σπεύδουν να γιορτάσουν στη φύση την αναγέννησή της, καθώς η πρώτη μέρα του Μαΐου ουσιαστικά θεωρείται η πρώτη μέρα της άνοιξης. Είναι μέρα που μεταφέρει το μήνυμα δύναμης, της νίκης, της επικράτησής της. Κάθε Πρωτομαγιά η φύση δίνει τη δική της μάχη και τελικά την κερδίζει.

Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό/ Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η λαογράφος του «Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης Αγγελική Χατζημιχάλη» Σταυρούλα Πισιμίση, «είναι μια ημέρα νίκης του καλοκαιριού κατά του χειμώνα. Του καλοκαιριού όμως με την έννοια του καλού καιρού, της βλάστησης της γης και κατ' επέκταση νίκης της ζωής κατά του θανάτου. Υπάρχει η δοξασία ότι ο Μάιος τα κάνει όλα νέα, μια νέα ζωή αρχίζει για τον άνθρωπο και τη φύση. Είναι ο μήνας με μαγικές ιδιότητες θα λέγαμε».

Η επικράτηση της λαϊκής γιορτής κάθε 1η Μαΐου τοποθετείται ανάμεσα στον 12ο και 15ο αιώνα, την περίοδο επίδρασης των Φράγκων, «οπότε έχουμε ουσιαστικά μεταφορά του εορτασμού της άνοιξης από την 1η Μαρτίου την πρώτη μέρα του Μαΐου. Βέβαια, για τη χώρα μας είναι πιο λογική η ημερομηνία της 1ης Μαρτίου, διότι στην Ελλάδα έρχεται πολύ νωρίτερα η άνοιξη απ' ό,τι στις βόρειες χώρες» υπογραμμίζει η κ. Πισιμίση.

Κάθε τόπος και ένα έθιμο

Η ημέρα έχει άρωμα ανθισμένων λουλουδιών στα μαγιάτικα στεφάνια. Αυτήν τη δροσιά της βλάστησης, της αναγέννησης της φύσης, οι άνθρωποι θέλουν να τη νιώσουν από κοντά, να τη μεταφέρουν στον χώρο τους. «Υπάρχει όμως μια διαφοροποίηση των ανθρώπων της πόλης και της υπαίθρου.

Ο άνθρωπος της πόλης φτιάχνει στεφάνια από λουλούδια ως σύμβολα της άνοιξης και της χαράς. Αντίθετα, ο άνθρωπος που ζει στην ύπαιθρο, τουλάχιστον κάποια χρόνια πριν, έφτιαχνε στεφάνια από πρασινάδες αλλά με καρπούς, σκόρδο (για τη βασκανία) και αγκάθι (για τον εχθρό) ή τσουκνίδα σε κάποια μέρη» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Πισιμίση και καταλήγει ότι γενικά το δίπολο ζωή- θάνατος υπάρχει σε πάρα πολλές τελετές, συμβολικές κινήσεις μέσα στον λαϊκό πολιτισμό.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «αυτό που προτιμούν στον αγροτικό κόσμο γενικά είναι οι πρασινάδες, οι καρποί, το σκόρδο. Σε κάποιες όμως περιοχές, όπως στη Σέριφο, αποβραδίς κρεμούν στην πόρτα στεφάνια από τσουκνίδα, λουλούδια και σκόρδο, ενώ στη Σύμη βάζουν κλωνάρια ελιάς, αγκαθιού, μαύρης συκιάς, ενώ ταυτόχρονα οργανώνουν και ομαδικές τελετές που αποβλέπουν κι αυτές να φέρουν στο χωριό τη χαρά, την ευλογία, τη δημιουργία.

 Στην Πάργα, τα παιδιά ανήμερα της Πρωτομαγιάς πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το τραγούδι του Μαγιού και κρατάνε στα χέρια τους κλωνάρια πορτοκαλιάς ή νεραντζιάς γεμάτα άνθη, ενώ στην Κέρκυρα περιφέρουν έναν κορμό από τρυφερό κυπαρίσσι το οποίο έχουν τυλιγμένο με κίτρινες μαργαρίτες κι άλλα άνθη, αλλά και του κρεμάνε και ένα στεφάνι από χλωρά κλαδιά, κορδέλες, μαντήλια προκειμένου να μεταδοθεί το μήνυμα της χαράς, της άνοιξης. Στον Άγιο Λαυρέντιο στον Βόλο, στολίζουν ένα παιδάκι με λουλούδια.

Και στη Ναύπακτο το μαγιόπουλο ενσαρκώνει ένα παιδί το οποίο συνοδεύουν γέροι φουστανελάδες που κουβαλάνε κουδούνια στολισμένα με άνθη ιτιάς.

Στην Εύβοια συνδυαστικά με τα λουλούδια γίνεται και παράκληση για βροχή με στόχο την καρποφορία, ενώ στην Πορταριά, αλλά και στο Ζαγόρι της Ηπείρου μεταμφιέζονται πέντε πρόσωπα και πηγαίνουν πομπή στο χωριό και κάνουν μια παράσταση που συμβολίζει το δίπολο, ζωή και θάνατος.

 Στα Άγραφα υπάρχει ένα έθιμο για την ανανέωση του σπιτιού. Οι νοικοκυρές αποβραδίς αδειάζουν τα δοχεία που υπάρχουν στο σπίτι είτε περιέχουν νερό, κρασί είτε οτιδήποτε άλλο και το πρωί τα κορίτσια πηγαίνουν με τις στάμνες να φέρουν το καινούργιο νερό. Τέλος, στην Κοζάνη κόβουν λυγαριά και την τυλίγουν στη μέση τους για να είναι ευλύγιστοι και δυνατοί».

ΠΗΓΗ: DOCUMENTO.GR

WWW.VELOSNEWS.COM