ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΩΝ


powered by Agones.gr - Stoixima

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2019

100άρι για τον Κύκλωπα από τον Έβρο – Το οικογενειακό ελαιόλαδο στο νούμερο 33 της παγκόσμιας κατάταξης


Μια οικογενειακή επιχείρηση τριών γενεών στη Μάκρη του Έβρου, με διαρκή ενημέρωση, τεχνογνωσία και εξέλιξη, κατάφερε να κατακτήσει σε διακεκριμένους διεθνείς διαγωνισμούς 100 βραβεία για την εξαιρετική γεύση και την άριστη ποιότητα των προϊόντων της.

Τα μέλη της οικογένειας Κελίδη καλλιεργούν 12.000 ελαιόδενδρα, παράγουν το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο Κύκλωπας στο ιδιόκτητο ελαιοτριβείο τους και τυποποιούν στο συσκευαστήριό τους. Ελέγχοντας όλα τα στάδια παράγωγης και προσέχοντας και την τελευταία λεπτομέρεια έχουν καταφέρει να κάνουν γνωστή μία περιοχή και να την βάλουν στο παγκόσμιο ελαιοκομικό χάρτη.
Τα τελευταία δέκα χρόνια το ελαιοτριβείο Κύκλωπας έχει επιδοθεί σε ένα πρωταθλητισμό ποιότητας. Αυτή τη στιγμή κατακτώντας ακόμα ένα αστεράκι Great Taste για την ποιότητα του εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου τους ξεπέρασαν τα 100 παγκόσμια βραβεία. Στις τελευταίες παγκόσμιες λίστες από την EVOOWR (Extra Virgin Olive Oil World Ranking ) που βγήκαν τέλος του 2018, ανάμεσα σε 9.522 δείγματα ελαιολάδου για το 2018 το αγουρέλαιο Κύκλωπας βρίσκεται στο νούμερο 33 της παγκόσμιας κατάταξης και στο νούμερο 1 για την Ελλάδα.


Είναι η πρώτη φορά που ελληνικό εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο κατακτά τόσο υψηλή θέση ανάμεσα σε τόσα δείγματα. Τα προϊόντα εξάγονται σε 17 χώρες ανά τον κόσμο κάνοντας την οικογένεια Κελλίδη να επιτυγχάνει την αναγνωσιμότητα και την επιβεβαίωση που της αξίζει στον παγκόσμιο ελαιοκομικό χάρτη





ΠΗΓΗ: ypaithros.gr

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019

Αλεξανδρούπολη: Η θρυλική ρετσίνα “Μαλαματίνα” και η άγνωστη ιστορία της


Τα 125 χρόνια της κλείνει το 2020 η οινοποιία «Μαλαματίνα», που στην Ελλάδα είναι συνώνυμη με το κρασί. Ήταν το 1895 όταν η οικογένεια Μαλαματίνα δημιούργησε στην Αλεξανδρούπολη το πρώτο της οινοποιείο, χωρίς κανείς τότε να υπολογίζει πόσο μακριά θα φτάσει η ιστορία...

Παρά την προσπάθεια δυσφήμισής της από αυτούς που θεωρούν το κλασικό κρασί ως κάτι ανώτερο, η ρετσίνα άντεξε και αντέχει στη συνείδηση των Ελλήνων καταναλωτών. Ειδικά των νέων, καθώς γενιές και γενιές τώρα συνδέουν με τη ρετσίνα «Μαλαματίνα» τις καλύτερες αναμνήσεις τους.

Τα γλέντια, τις παρέες, τις εκδρομές, τους έρωτες. Το 2020, λοιπόν, η «Μαλαματίνα» ετοιμάζεται να γιορτάσει 125 χρόνια επώνυμης ζωής με εκδηλώσεις και γεγονότα σε πολλές περιοχές της χώρας –αρχής γενομένης από τη Βόρεια Ελλάδα- ώστε αφενός να τιμήσει την επέτειο και αφετέρου να ξανασυστηθεί στους καταναλωτές, οι οποίοι εξακολουθούν να την τιμούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Παρά την προσπάθεια δυσφήμισής της από αυτούς που θεωρούν το κλασικό κρασί ως κάτι ανώτερο, η ρετσίνα άντεξε και αντέχει στη συνείδηση των Ελλήνων καταναλωτών. Ειδικά των νέων, καθώς γενιές και γενιές τώρα συνδέουν με τη ρετσίνα «Μαλαματίνα» τις καλύτερες αναμνήσεις τους.


Τα γλέντια, τις παρέες, τις εκδρομές, τους έρωτες. Το 2020, λοιπόν, η «Μαλαματίνα» ετοιμάζεται να γιορτάσει 125 χρόνια επώνυμης ζωής με εκδηλώσεις και γεγονότα σε πολλές περιοχές της χώρας –αρχής γενομένης από τη Βόρεια Ελλάδα- ώστε αφενός να τιμήσει την επέτειο και αφετέρου να ξανασυστηθεί στους καταναλωτές, οι οποίοι εξακολουθούν να την τιμούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η… προϊστορία της ρετσίνας «Μαλαματίνα» ξεκινάει στο ακόμη πιο μακρινό 1860 στην Τένεδο, που ακόμη έσφυζε από ζωή και την κατοικούσαν κυρίως Έλληνες. Εκεί, στο άνυδρο έδαφος του νησιού, ελληνικές οικογένεια παράγουν εξαιρετικά τσαούσια, δηλαδή σταφύλια που ήταν γνωστά για το άρωμά τους και γενικότερα την ποιότητά τους.

Ανάμεσα στους καλλιεργητές και ο Ευστράτιος Μαλαματίνας, υπεύθυνος για τα οικογενειακά αμπέλια. Λίγες δεκαετίες αργότερα ο γιός του Κωνσταντίνος Μαλαματίνας ιδρύει το πρώτο οινοποιείο της οικογένειας στην Αλεξανδρούπολη, όπου είχε ήδη εγκατασταθεί η οικογένεια προβλέποντας στην ουσία πολλά από τα δυσάρεστα της ιστορίας που θα ακολουθούσαν.
Το οινοποιείο ονομάζεται «Η Τένεδος», αφού άλλωστε τα σταφύλια που υποδέχεται είναι από τους αμπελώνες της οικογένειας στο νησί. Στην ουσία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία εξελίσσεται η οινοποιητική και επιχειρηματική ιστορία της οικογένειας «Μαλαματίνα» μέχρι σήμερα, εδώ και τέσσερις γενιές. Την ίδια εποχή ο Κωνσταντίνος Μαλαματίνας, που αποδεικνύεται δαιμόνιος έμπορος, διασχίζει το Αιγαίο με το καράβι του «Μερσίνη» εφοδιάζοντας διάφορα ελληνικά λιμάνια με τα προϊόντα του, σταφύλια και –κυρίως- κρασί.

Παρά την προσπάθεια δυσφήμισής της από αυτούς που θεωρούν το κλασικό κρασί ως κάτι ανώτερο, η ρετσίνα άντεξε και αντέχει στη συνείδηση των Ελλήνων καταναλωτών. Ειδικά των νέων, καθώς γενιές και γενιές τώρα συνδέουν με τη ρετσίνα «Μαλαματίνα» τις καλύτερες αναμνήσεις τους.
Τα γλέντια, τις παρέες, τις εκδρομές, τους έρωτες. Το 2020, λοιπόν, η «Μαλαματίνα» ετοιμάζεται να γιορτάσει 125 χρόνια επώνυμης ζωής με εκδηλώσεις και γεγονότα σε πολλές περιοχές της χώρας –αρχής γενομένης από τη Βόρεια Ελλάδα- ώστε αφενός να τιμήσει την επέτειο και αφετέρου να ξανασυστηθεί στους καταναλωτές, οι οποίοι εξακολουθούν να την τιμούν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Η… προϊστορία της ρετσίνας «Μαλαματίνα» ξεκινάει στο ακόμη πιο μακρινό 1860 στην Τένεδο, που ακόμη έσφυζε από ζωή και την κατοικούσαν κυρίως Έλληνες. Εκεί, στο άνυδρο έδαφος του νησιού, ελληνικές οικογένεια παράγουν εξαιρετικά τσαούσια, δηλαδή σταφύλια που ήταν γνωστά για το άρωμά τους και γενικότερα την ποιότητά τους.

Ανάμεσα στους καλλιεργητές και ο Ευστράτιος Μαλαματίνας, υπεύθυνος για τα οικογενειακά αμπέλια. Λίγες δεκαετίες αργότερα ο γιός του Κωνσταντίνος Μαλαματίνας ιδρύει το πρώτο οινοποιείο της οικογένειας στην Αλεξανδρούπολη, όπου είχε ήδη εγκατασταθεί η οικογένεια προβλέποντας στην ουσία πολλά από τα δυσάρεστα της ιστορίας που θα ακολουθούσαν.

Το οινοποιείο ονομάζεται «Η Τένεδος», αφού άλλωστε τα σταφύλια που υποδέχεται είναι από τους αμπελώνες της οικογένειας στο νησί. Στην ουσία αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία εξελίσσεται η οινοποιητική και επιχειρηματική ιστορία της οικογένειας «Μαλαματίνα» μέχρι σήμερα, εδώ και τέσσερις γενιές. Την ίδια εποχή ο Κωνσταντίνος Μαλαματίνας, που αποδεικνύεται δαιμόνιος έμπορος, διασχίζει το Αιγαίο με το καράβι του «Μερσίνη» εφοδιάζοντας διάφορα ελληνικά λιμάνια με τα προϊόντα του, σταφύλια και –κυρίως- κρασί.

Το 1922, η Μικρασιατική καταστροφή και η συνθήκη της Λωζάνης που ακολούθησε, έχει ως αποτέλεσμα η οικογένεια να χάσει τα αμπέλια της στην Τένεδο. Ο Μαλαματίνας αναγκάζεται να αναζητήσει σταφύλια τοπικής παραγωγής, αλλά και να παράγει το «κρασί της Ελλάδος», όπως ο ίδιος έλεγε, δηλαδή κρασί ρετσινάτο.

Οι δουλειές πήγαν καλά, οι Έλληνες καλοδέχονται τη ρετσίνα του Μαλαματίνα, ο οποίος ανήσυχο πνεύμα εξακολουθεί να επισκέπτεται τα αμπελοχώραφα της χώρας αναζητώντας το διαφορετικό. Οι περιπλανήσεις του τον έφεραν στην Ομηρική Αυλίδα, όπου το 1934 δημιούργησε μια νέα οινοποιητική μονάδα, ώστε να αξιοποιήσει την τοπική ποικιλία σταφυλιών «Σαββατιανό». Στην είσοδο και αυτού του δεύτερου οινοποιείου η πινακίδα επιμένει: «H Τένεδος».

Ο επόμενος σημαντικός σταθμός είναι το 1957, όταν ο Ευάγγελος Μαλαματίνας, γιός του Κωνσταντίνου αφού πειραματίζεται επί μήνες με στόχο να βελτιώσει και να σταθεροποιήσει την ποιότητα και το άρωμα της ρετσίνας φτάνει στην πρώτη εμφιάλωση. Έτσι η ρετσίνα Μαλαματίνα ταξιδεύει αλώβητη, μέσα σε μπουκάλι – φούσκα, στο πιο απομακρυσμένο σημείο της Ελλάδας.

Τότε γεννιέται και το θρυλικό μέχρι σήμερα σήμα με το ανθρωπάκι και το κλειδί. Ο αστικός μύθος, που ενδέχεται να μην απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, είναι ότι το σήμα που αντέχει μέχρι σήμερα αποτελεί ιδέα του αξέχαστου ηθοποιού Νίκου Σταυρίδη, προσωπικού φίλου του Ευάγγελου Μαλαματίνα, ο οποίος υποστήριζε ότι «Η Μαλαματίνα είναι το κλειδί στο στομάχι μου!». Άλλωστε μια από τις πιο γνωστές ανά τις δεκαετίες διαφημιστική καμπάνια της Μαλαματίνας έχει ως πρωταγωνιστή το Νίκο Σταυρίδη.
Η ανάπτυξη των 80’s

Σύμφωνα με το voria.gr, η δεκαετία του 1980 είναι περίοδος ανάπτυξης για την οινοποιεία Μαλαματίνα. Η εταιρεία, στη διοίκηση της οποίας εμπλέκεται πλέον ο κ. Κώστας Μαλαματίνας γιός του Ευάγγελου και σημερινός πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, επεκτείνει τις παραγωγικές της εγκαταστάσεις.

Τα οινοποιεία στο Φάρο και τη Ριτσώνα Αυλίδας, αλλά και στην Ασωπία Βοιωτίας, που είναι πλήρως αυτοματοποιημένο, αλλά και το εμφιαλωτήριο στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης, που αυξάνει τη δυναμικότητά του. Η ρετσίνα Μαλαματίνα μπαίνει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Δε λείπει από κανένα φοιτητικό, παρεϊστικο, φιλικό ή οικογενειακό τραπέζι. Είναι χαρακτηριστικά τα τηλεοπτικά σκετς του Λάκη Λαζόπουλου, στα οποία η Μαλαματίνα συντροφεύει ανήσυχους νέους και κινητικούς φοιτητές. Αλλά και ανάλογα τηλεοπτικά στιγμιότυπα και αναφορές με τον Σταρόβα, τον Αρναούτογλου και άλλους της μικρής οθόνης.

Κάπως έτσι φθάνουμε μέχρι σήμερα με τη «Μαλαματίνα» να εξακολουθεί να αποτελεί το συνώνυμο της ρετσίνας στην Ελλάδα και όπου υπάρχουν Έλληνες, αλλά και ξένοι μερακλήδες. Πρόσφατα η «Μαλαματίνα» ήταν καταχωρημένη σε κατάλογο πολυτελούς εστιατορίου στο Σαν Φρανσίσκο, έναντι της –εξωφρενικής και τα ελληνικά δεδομένα- τιμής των 32 δολαρίων το μπουκάλι! Στην καλύτερη χρονιά της η εταιρία διέθεσε στην ελληνική και ξένη αγορά –οι εξαγωγές της φτάνουν σε 25 χώρες- 50.000.000 μπουκάλια ρετσίνα Μαλαματίνα, ενώ για το 2019 που είναι μια ανοδική σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά η παραγωγή θα φτάσει τα εννέα εκατομμύρια τόνους.






ΠΗΓΗ: NEWSIT



Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2019

Κάπνισμα στα Βαλκάνια: Πώς τα πάνε σε αυτό το θέμα οι γειτονικές χώρες ;


Με την κυβέρνηση να φέρνει πρόσφατα έναν δυναμικό αντικαπνιστικό νόμο, η Ελλάδα ετοιμάζεται να δοκιμαστεί για ακόμη μια φορά στα μάτια της Ευρώπης, εάν δηλαδή θα ακολουθήσει τα χνάρια των υπολοίπων χωρών ή εάν θα επιμείνει στα δικά της βήματα. Αν και αντικαπνιστικός νόμος υφίσταται από το 2002, ο οποίος έγινε αυστηρότερος το 2009, πρακτική εφαρμογή δεν υπήρξε παρά μόνο σε κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις, όπως αυτές των νοσοκομείων. 

Τι συμβαίνει, όμως, σε άλλες βαλκανικές χώρες;
Σε γενικές γραμμές φαίνεται πως τα Βαλκάνια καπνίζουν πολύ περισσότερο από την υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς εκτιμάται πως το 30-40% των ενήλικων που ζουν στην περιοχή είναι καπνιστές. Οι πιο φανατικοί καπνιστές βρίσκονται στο Μαυροβούνιο, όπου ο κάθε καπνιστής καταναλώνει 4,124 τσιγάρα ετησίως! Αν και από το 2014 υπήρχε αντικαπνιστικός νόμος στη χώρα, πολύ πρόσφατα υιοθετήθηκε νέος, πολύ πιο αυστηρός με τις ποινές για τους παραβάτες να κυμαίνονται από 500 έως και 20,000 ευρώ.
Μια από τα ίδια ισχύει και στη Σερβία όπου ο υπάρχοντας από το 1995 αντικαπνιστικός νόμος έμεινε κυριολεκτικά στα χαρτιά. Μια σύντομη βόλτα στο Βελιγράδι αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι αντικαπνιστικός νόμος δεν υφίσταται στην πράξη. Μάλιστα, στη Σερβία πολλοί καπνιστές έκαναν το πρώτο τους τσιγάρο μεταξύ 13 και 15 ετών.

Η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία είναι μεταξύ των χωρών στις οποίες γίνεται η μεγαλύτερη κατανάλωση τσιγάρων ανά άτομο ετησίως, καθώς στην πρώτη ο κάθε καπνιστής καπνίζει κατά μέσο όρο 2,785 τσιγάρα ετησίως, ενώ στη δεύτερη 2,491. Ενώ σε όλες τις βαλκανικές χώρες το ποσοστό του καπνίσματος έχει μειωθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες, στη Βόρεια Μακεδονία αυξήθηκε κατά 4% τα τελευταία 15 χρόνια, φτάνοντας στο 46% του πληθυσμού. Αν και στη χώρα υπάρχει νόμος που απαγορεύει το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους, είτε δεν εφαρμόζεται καθόλου, είτε οι ιδιοκτήτες των μπαρ βρίσκουν διάφορα κόλπα για να τον παρακάμπτουν.

Πηγαίνοντας πιο ανατολικά και συγκεκριμένα στη Βουλγαρία, εκεί το ευρωβαρόμετρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανακάλυψε ότι το 2017 το ποσοστό των καπνιστών της χώρας ανέρχεται σε 36%. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο αντικαπνιστικός νόμος στη χώρα αποτελεί κάτι σαν ανέκδοτο και πέρα από το μεγάλο ποσοστό καπνιστών, η Βουλγαρία είχε στο δυναμικό της (τουλάχιστον μέχρι το 2014) τους πιο φανατικούς καπνιστές της ΕΕ, οι οποίοι καπνίζουν σχεδόν 30 τσιγάρα ημερησίως.
Η Ρουμανία φαίνεται να αποτελεί την εξαίρεση στη βαλκανική κόλαση του καπνού όσον αφορά στο κάπνισμα σε δημόσιους και κλειστούς χώρους.. Σύμφωνα με έρευνες, 115 Ρουμάνοι πεθάνουν κάθε μέρα εξαιτίας παθήσεων που σχετίζονται με το κάπνισμα. Για τον λόγο αυτό, τον Μάρτιο του 2016 ψηφίστηκε ένας αυστηρός αντικαπνιστικός νόμος, ο οποίος κατάφερε να μειώσει σημαντικά τα ποσοστά του καπνίσματος σε εσωτερικούς χώρους, πράγμα ασυνήθιστο για τη βαλκανική γειτονιά, κρίνοντας από την απόδοση του νόμου στις γειτονικές χώρες. Συγκεκριμένα, με την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου το κάπνισμα μειώθηκε από 80% σε 11% στα μπαρ και από 59% σε 6% στα εστιατόρια.

Η Ελλάδα

Ερχόμενοι στα εγχώρια, η Ελλάδα έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά καπνιστών παγκοσμίως, καθώς σχεδόν το 37% του πληθυσμού καπνίζει, 1% δηλαδή περισσότερο από τη Βουλγαρία. Στην Ελλάδα, όπως και στη Βουλγαρία, οι καπνιστές πέρα από πολλοί είναι και φανατικοί, καθώς καταναλώνουν σχεδόν 2,000 τσιγάρα ετησίως. Όπως προαναφέρθηκε, ο αντικαπνιστικός νόμος μέχρι τώρα εφαρμοζόταν σε πολύ περιορισμένο βαθμό και αναμένονται με ενδιαφέρον τα αποτελέσματα που θα επιφέρει ο καινούριος, πιο αυστηρός νόμος.







Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2019

Τα 10 διάσημα, παθιασμένα φιλιά που έγραψαν ιστορία


Παθιασμένα φιλιά: Πολλοί διάσημοι παλαιότερων ετών έχουν προσφέρει υπέροχα στιγμιότυπα, με τα φιλιά που έχουν ανταλλάξει. Από τον Ανδρέα Παπανδρέου στη Μαρία Κάλλας κι από την Αλίκη Βουγιουκλάκη στον Αριστοτέλη Ωνάση. όλοι τους δημιούργησαν σάλο στον Τύπο, με τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν από τα παθιασμένα φιλιά τους.

Αναλυτικά:
Ελίζαμπεθ Τέιλορ – Ρίτσαρντ Μπάρτον (σ.σ. 1962): Αντάλλαξαν φιλί στην παραλία κατά τη διάρκεια του διαλείμματος των γυρισμάτων της “Κλεοπάτρας”. Οι δύο τους ήταν παντρεμένοι με άλλα άτομα. Έτσι, ανακαλύφθηκε ο παράνομος δεσμός τους.
Elvis Presley – Νεαρή θαυμάστρια (σ.σ. 1956): Ο πασίγνωστος τραγουδιστής αντάλλαξε φιλί με θαυμάστριά του, κατά τη διάρκεια συναυλίας του. Η συναυλία είχε λάβει χώρα στην Βιρτζίνια και φυσικά προκάλεσε την οργή των συντηρητικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Μέρλιν Μονρόε – Τζο Ντι Μάτζιο (σ.σ. 1954): Μετά το γάμο τους έδωσαν ένα παθιασμένο φιλί. Ο γάμος τους είχε τελικά διάρκεια μικρότερη του ενός έτους. Πάντως, η Μονρόε έδειχνε πως τον είχε ερωτευτεί παράφορα.
Μαρία Κάλλας – Αριστοτέλης Ωνάσης (σ.σ. 1966): Το ζευγάρι είχε φιληθεί στο Παρίσι, δείχνοντας την αδιαφορία του για τους γύρω του. Βρισκόταν σε επταετή σχέση, αλλά δεν κράτησε για πάντα. Αργότερα, ο Ωνάσης παντρεύτηκε τη Τζάκι.
Αλίκη Βουγιουκλάκη – Γιώργος Ηλιάδης: Φιλί που αντάλλαξε η γνωστή ηθοποιός, με τον επιχειρηματία, στο εξοχικό της Αλίκης στο Θεολόγο.
Ανδρέας Παπανδρέου – Δήμητρα Λιάνη (σ.σ. 1993): Το καυτό φιλί που αντάλλαξαν, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Πολλοί θεωρούν πως δεν μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους, καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε εκλεγεί πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Τζον Κένεντι Τζούνιορ – Κάρολιν Μπεσέτ: Η δεύτερη κατάφερε να παντρευτεί τον πιο περιζήτητο εργένη των ΗΠΑ. Πάντως, ούτε αυτοί ξέφυγαν από το φωτογραφικό φακό!
Πριγκίπισσα Νταϊάνα – Ντόνι Αλ Φαγέντ: Ένα από τα παθιασμένα φιλιά που αντάλλαξαν κατά τη διάρκεια της κρουαζιέρας τους στη Μεσόγειο.
Πρίγκιπας Γουίλιαμ – Κέιτ Μίντλετον (σ.σ. 2011): Παθιασμένο φιλί κατά τη διάρκεια του γάμου τους.
Ναύτης – Νοσοκόμα (σ.σ. μετά την ανακοίνωση του τέλους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου): Πρόκειται για το πιο διάσημο φιλί όλων των εποχών, ανάμεσα σε έναν άγνωστο ναύτη και μια άγνωστη νοσοκόμα στη Νέα Υόρκη.






Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019

Το «SUZI TROS» φέρνει γεύση Ελλάδας στην καρδιά του Λονδίνου


Νοστιμιές από τη Βόρεια Ελλάδα στα πιάτα του απαιτητικού βρετανικού κοινού

Μια θρυλική κινηματογραφική ατάκα της αξέχαστης και πολυαγαπημένης ηθοποιού Ρένας Βλαχοπούλου έδωσε το όνομα ενός ελληνικού εστιατόριου στο Λονδίνο που  ξετρελαίνει τους καλοφαγάδες με πιάτα γεμάτα από γεύση και άρωμα... Ελλάδας!

«Σούζυ τρως» έλεγε η Ρένας Βλαχοπούλου στην Παριζιάνα προς την καρατερίστρια Ρένα Πασχαλίδου και που να φανταζόταν ότι από τα τέλη Ιουνίου του 2019 η φράση αυτή θα «βάφτιζε» ένα εστιατόριο στη βρετανική πρωτεύουσα. Ο λόγος για το «Suzi Tros» που άνοιξε από την ομάδα του επιτυχημένου Mazi που άρχισε να λειτουργεί επίσης στο Νότινγκ Χιλ, πριν από 7 χρόνια.
Δεν πρόκειται φυσικά για την πρώτη προσπάθεια Ελλήνων στη συγκεκριμένη πόλη και στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά το όνομα που επελέγη  και που ενδεχομένως όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας,  πραγματικά κεντρίζει το ενδιαφέρον για το τι έχουν να πουν οι άνθρωποι πίσω από αυτή την επιχείρηση. Το newsbeast.gr, εντόπισε ότι ένας εξ αυτών που κινεί τα νήματα του «Suzi Tros» είναι η κ. Χριστίνα Μουράτογλου που έχει καταγωγή  από τη Θεσσαλονίκη. Ένας νέος άνθρωπος,  που μας μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο απαιτητικό περιβάλλον του Λονδίνου καθώς και για όλα εκείνα που κάνουν τον συγκεκριμένο χώρο πραγματικά ιδιαίτερο. Από τη συζήτηση δεν έλειψαν και  οι αναφορές στο Brexit που ανησυχεί πολύ για τις ενδεχόμενες συνέπειες του.
- Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της μαγειρικής και των εστιατορίων;


Αν και πάντα είχα μεγάλη αγάπη για το φαγητό και τα  εστιατόρια ήταν λίγο θέμα συγκυριών. Αν και πάντα είχα μεγάλη αγάπη για το φαγητό και τα εστιατόρια ήταν λίγο θέμα συγκυριών.

Είχα σταματήσει να δουλεύω στον χώρο των δημοσίων σχέσεων και έψαχνα να ξεκινήσω κάτι δικό μου και πιο δημιουργικό. Μια φίλη εκείνο τον καιρό άνοιγε  ένα delicatessen στο Chelsea και γνωρίζοντας την αγάπη μου για τον χώρο μου πρότεινε να συνεργαστούμε.

- Πώς βρεθήκατε στο Λονδίνο; 

Στο Λονδίνο βρέθηκα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου στη Σκωτία. Είχα πει ότι θα έμενα για ένα με δυο χρόνια το πολύ, αλλά δεν έφυγα ποτέ.

- Ήταν εύκολος ο δρόμος για να ανοίξετε εστιατόρια στη συγκεκριμένη πόλη;

Και ναι και όχι. Το Λονδίνο είναι μια πολύ απαιτητική και ανταγωνιστική πόλη με τρελούς ρυθμούς. Από την άλλη κάποια γραφειοκρατικά πράγματα είναι πολύ πιο απλά σε σχέση με την Ελλάδα.

«Η φράση "Σούζυ τρως" αντιπροσωπεύει όλους τους καλοφαγάδες»

- Πώς προέκυψε η ιδέα για το «Souzy Tros» και το όνομά του;

Μετά την επιτυχία του Mazi, θέλαμε να ανοίξουμε ένα δεύτερο ελληνικό εστιατόριο στο Λονδίνο, λίγο διαφορετικό όμως, δείχνοντας μια ακόμα πλευρά του ελληνικού φαγητού. «Σούζυ τρως» είναι μια έκφραση που χρησιμοποιούσα πολλές φορές στην καθημερινότητά μου για να πειράξω αγαπημένα πρόσωπα. Αντιπροσωπεύει όλους τους καλοφαγάδες.

- Έχετε δει την ταινία, σας άρεσε; 

Αμέτρητες φορές. Είναι μια από τις πιο αγαπημένες ελληνικές ταινίες.

- Τι γεύσεις προτείνετε στους πελάτες σας; 

Καπνιστή μελιτζάνα με ταχίνι και μέλι, κροκέτες με μετσοβόνε και μπέικον, ταρτάρ γαρίδας.
- Η καταγωγή σας από τη Βόρεια Ελλάδα πώς έχει επηρεάσει την αντίληψή σας για τη μαγειρική και αυτά που προσφέρετε στο κατάστημά σας;

100%. Αυτά που σερβίρουμε στο μαγαζί είναι εμπνευσμένα από τα παιδικά μου χρόνια και τα βιώματά μου.

- Είναι απαιτητικοί πελάτες όσοι περνούν το κατώφλι του Suzi Tros και γενικά το διεθνές κοινό;
Το κοινό του Λονδίνου είναι πολύ απαιτητικό. Του Nότινγκ Χιλ ακόμα περισσότερο.

- Χρησιμοποιείτε υλικά από την Ελλάδα κι αν ναι ποια είναι αυτά;

Ταραμά, φέτα, λάδι, ρίγανη, αλάτι, μέλι, τσάι του βουνού, θυμάρι. Απαραίτητα ελληνικά.
- Πώς αντιμετωπίζετε το ενδεχόμενο ενός άτακτου Brexit; Σας φοβίζει το σκηνικό που διαμορφώνεται;

Πολύ! Το 90% των εργαζομένων μας είναι Έλληνες. Όλα μας τα κρασιά και τα ποτά είναι ελληνικά και τα περισσότερα προϊόντα έρχονται από την Ευρώπη. Ήδη η πτώση της λίρας έναντι του ευρώ για εμάς είναι μεγάλο πλήγμα καθώς αγοράζουμε τα πάντα πιο ακριβά από παλιά χωρίς ακόμα να έχουμε αυξήσει τις δικές μας τιμές.

- Θα ερχόσασταν πίσω στην Ελλάδα;

Δεν αποκλείω κανένα ενδεχόμενο, αλλά προς το παρόν η ζωή μου είναι εδώ.





ΠΗΓΗ: Newsbeast.gr

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2019

Οι Έλληνες δεν είναι τα «πιο γερά ποτήρια» της Ευρώπης


Οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να πίνουν περισσότερο αλκοόλ από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο

Έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας διαπιστώνει ότι οι Ευρωπαίοι πίνουν πιο πολύ αλκοόλ από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο.

Η υψηλή και δυνητικά επιβλαβής κατανάλωση αλκοόλ στην Ευρώπη δεν μειώνεται με το πέρασμα του χρόνου στον επιθυμητό βαθμό και οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να πίνουν πιο πολύ αλκοόλ από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο, σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ).

Η Ευρώπη έχει ακόμη τη μεγαλύτερη ανά κεφαλή κατανάλωση αλκοόλ παγκοσμίως, με το πρόβλημα να είναι μικρότερο στον ευρωπαϊκό Νότο από ό,τι στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Στην Ελλάδα η μέση κατανάλωση εμφανίζει πτωτική τάση και παραμένει εδώ και χρόνια κάτω από το μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΠΟΥ για την περίοδο 2010-2016 σε 30 ευρωπαϊκές χώρες, περισσότεροι από 290.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο στην Ευρώπη εξαιτίας αιτιών που σχετίζονται με το αλκοόλ, από προβλήματα υγείας έως τροχαία. Η μείωση των θανάτων αυτών κατά 3% μεταξύ 2010-16 κρίνεται ανεπαρκής.

Παρά τη μείωση των θανάτων που σχετίζονται με το αλκοόλ, ιδίως στις σκανδιναβικές και στις μεσογειακές χώρες, το ποσοστό τους παραμένει υψηλό στην Ευρώπη (5,5%), δηλαδή περίπου ένας στους 18 θανάτους σχετίζονται με αυτό. Στην Ελλάδα το ποσοστό των σχετιζόμενων με το αλκοόλ θανάτων ανεξαρτήτως ηλικίας είναι μικρότερο (περίπου 4%), δηλαδή ένας στους 25.

Το ποσοστό μεταξύ των εφήβων και των νέων ενηλίκων θεωρείται απαράδεκτα υψηλό, τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι από αυτούς τους θανάτους θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί. Το 19% των θανάτων στις ηλικίες 15-19 ετών (ο ένας στους πέντε) και το 23,3% στις ηλικίες 20-24 ετών (σχεδόν ο ένας στους τέσσερις) σχετίζονται με το αλκοόλ στην Ευρώπη, ενώ και στην Ελλάδα τα ποσοστά αυτά είναι περίπου ίδια.

Κατά μέσο όρο οι άνθρωποι άνω των 15 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (συν τη Νορβηγία και την Ελβετία) πίνουν το ισοδύναμο άνω των δύο μπουκαλιών κρασιού την εβδομάδα. Αν όμως αφαιρεθούν όσοι δεν πίνουν καθόλου αλκοόλ, τότε ο μέσος πότης στην Ευρώπη πίνει πάνω από τρία μπουκάλια την εβδομάδα, ποσότητα που μπορεί να έχει σε σοβαρές συνέπειες για την υγεία.

Η έκθεση εκτιμά ότι η ανά κεφαλή κατανάλωση από τα άτομα άνω των 15 ετών ανερχόταν το 2016 σε 11,3 λίτρα καθαρού αλκοόλ (ισοδυναμούν με πάνω από 170 γραμμάρια αλκοόλ την εβδομάδα), έναντι 11,5 λίτρων το 2010, δηλαδή υπήρξε οριακή μόνο μείωση. Οι άνδρες πίνουν σχεδόν τετραπλάσια ποσότητα (18,3 λίτρα καθαρού αλκοόλ) από ό,τι οι γυναίκες (4,7 λίτρα). Ανά ηλικιακή ομάδα, περισσότερο πίνουν οι άνδρες 35 έως 49 ετών και οι γυναίκες 20-24 ετών.

Το περιστασιακό βαρύ μεθύσι αποτελεί επίσης συχνό πρόβλημα. Σχεδόν ένας στους τρεις Ευρωπαίους (30,4%) καταναλώνουν «μονοκοπανιά» πάνω από 60 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ, που ισοδυναμούν με πάνω από πέντε αλκοολούχα ποτά. Αυτό είναι κάτι που κάνουν πολύ συχνότερα οι άνδρες (47,4%, δηλαδή σχεδόν οι μισοί) από ό,τι οι γυναίκες (14,4%) και συμβαίνει κατ' εξοχήν στις βαλτικές χώρες και στην Τσεχία.

«Η κατανάλωση αλκοόλ έχει μειωθεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά η πρόοδος έχει σταματήσει πια. Με περίπου 800 ανθρώπους να πεθαίνουν κάθε μέρα σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης λόγω του αλκοόλ, πρέπει να κάνουμε περισσότερα και να συνεχίσουμε τη μάχη», δήλωσε η περιφερειακή διευθύντρια του ΠΟΥ για την Ευρώπη δρ Σουζάνα Γιάκαμπ.

Το αλκοόλ μπορεί να κάνει κακό τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική υγεία. Τα τρία τέταρτα των θανάτων που σχετίζονται με αυτό (76,4%), οφείλονται σε μη μεταδοτικές παθήσεις όπως ο καρκίνος (29%), η κίρρωση του ήπατος (20%) και η καρδιαγγειακή νόσος (19%), ενώ το σχεδόν το ένα πέμπτο (18,3%) οφείλεται σε τροχαία, αυτοκτονίες και ανθρωποκτονίες που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ.

Ελλάδα

Η μέση ετήσια κατανάλωση καθαρού αλκοόλ στην Ελλάδα από τους ανθρώπους άνω των 15 ετών, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, εκτιμάται σε 10,7 λίτρα το 2016, ποσότητα που είναι ελαφρώς χαμηλότερη από τον μέσο όρο της Ευρώπης (11,3 λίτρα) και εμφανίζει διαχρονικά πτωτική τάση, καθώς το 1990 ήταν 12,5 λίτρα. Καθ' όλη την περίοδο 1990-2016 η μέση ετήσια κατανάλωση ανά κεφαλή στη χώρα μας ήταν χαμηλότερη από τη μέση ευρωπαϊκή.

Αν ληφθεί υπόψη όχι ο γενικός πληθυσμός, αλλά μόνο οι πότες, τότε η μέση ετήσια κατανάλωση αλκοόλ στη χώρα μας ήταν το 2016 18,3 λίτρα για τους άνδρες και 4,7 για τις γυναίκες, έναντι μέσου όρου 22 και 7,6 λίτρων στην Ευρώπη αντίστοιχα.

Όσον αφορά την κατανάλωση ανά είδος αλκοόλ, στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, το 2016 το 45,5% αφορούσε το κρασί, το 31,5% τη μπίρα και το 21,8% τα αλκοολούχα ποτά (ουίσκι, βότκα κ.α.), ενώ το 2010 τα αντίστοιχα ποσοστά ήσαν 53,2%, 24,9% και 20,5%. Συνεπώς διαχρονικά κερδίζει έδαφος η μπίρα σε βάρος του κρασιού, ενώ η κατανάλωση των υπόλοιπων ποτών είναι αναλογικά περίπου η ίδια.

Ο ΠΟΥ επισημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος από την κατανάλωση αλκοόλ στην Ελλάδα (περίπου το 40%) αφορά μη καταγεγραμμένη επισήμως ποσότητα που δεν καταγράφεται στις στατιστικές, καθώς παράγεται, διανέμεται και πουλιέται έξω από τα επίσημα κανάλια.

Το ποσοστό των Ελλήνων που το «τσούζουν» γερά (τουλάχιστον 60 γραμμάρια καθαρού αλκοόλ την ίδια μέρα μέσα στον τελευταίο μήνα) είναι 23,6% έναντι 30,4% του μέσου όρου στην Ευρώπη. Τα ποσοστά για τους άνδρες στην Ελλάδα που κάνουν περιστασιακές κραιπάλες, είναι 38,7%, ενώ για τις γυναίκες 9,6%, έναντι 47,4% και 14,4% αντίστοιχα στην Ευρώπη.

To 70% σχεδόν των θανάτων στην Ελλάδα που σχετίζονται με το αλκοόλ, έχουν να κάνουν με την κίρρωση του ήπατος, σχεδόν το 25% με τραυματισμούς, το 5% με καρκίνους και το 3% με καρδιαγγειακά προβλήματα.

Διαχρονική αύξηση εμφανίζουν οι νέοι 15 έως 19 ετών στην Ελλάδα που απέχουν από το αλκοόλ. Το ποσοστό τους εκτιμάτο σε περίπου 33% για τους άνδρες και 61% για τις γυναίκες το 2016 έναντι 26% και 50% το 2010 αντίστοιχα. Στις ηλικίες 20-24 ετών αποχή από το αλκοόλ έκαναν το 2016 το 19% των ανδρών και το 42% των γυναικών, έναντι 14% και 35% αντίστοιχα το 2010, συνεπώς και σε αυτή την ηλιακή ομάδα καταγράφεται αυξημένη διαχρονικά τάση των νέων να κόψουν το αλκοόλ.

Όσον αφορά τις κραιπάλες με αλκοόλ (περιστασιακή βαριά κατανάλωση), το 2016 το 41,5% των ανδρών ηλικίας 15-19 ετών στην Ελλάδα και το 10% των γυναικών έκαναν κάτι τέτοιο, έναντι 49% και 14% αντίστοιχα το 2010, άλλη μια ένδειξη μείωσης του αλκοόλ. Στις ηλικίες 20-24 ετών στη χώρα μας βαριά περιστασιακή κατανάλωση το 2016 ανέφεραν το 54% των ανδρών και το 17% των γυναικών, έναντι 60% και 22% αντίστοιχα το 2010.

Ο ΠΟΥ, μεταξύ άλλων, προτείνει να αυξηθούν οι φόροι στα αλκοολούχα ποτά, να επιβληθούν περαιτέρω απαγορεύσεις ή ευρείς περιορισμοί στις σχετικές διαφημίσεις προϊόντων αλκοόλ, καθώς και στη διαθεσιμότητα τους μέσω περιορισμού των ωρών πώλησης τους.




ΠΗΓΗ: ATHENSVOICE.GR

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2019

Το παράξενο κοιμητήριο της Unicef έξω από το κτήριο του ΟΗΕ.


Ένα νεκροταφείο με 3.758 σχολικές τσάντες αντί για ταφόπλακες για κάθε παιδί -θύμα πολέμου το 2018
Περισσότερες από 3.700 γαλάζιες σχολικές τσάντες στήθηκαν σε σειρές, κατά τρόπο ώστε να θυμίζουν επιτύμβιες πλάκες σε νεκροταφείο, σε μια εγκατάσταση η οποία αποκαλύφθηκε την Κυριακή έξω από το κτίριο των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, για να προσελκύσει την προσοχή στον αριθμό των παιδιών που σκοτώνονται και ακρωτηριάζονται σε εμπόλεμες ζώνες.


Καθένα από τα 3.758 σακίδια πλάτης στην εγκατάσταση του Ταμείου των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδική Ηλικία (UNICEF) αντιπροσωπεύει τον χαμό ενός παιδιού σε εμπόλεμη ζώνη το 2018, εξηγείται σε ανακοίνωση της οργάνωσης.

Η εγκατάσταση αυτή δημιουργήθηκε για να σταλεί ένα μήνυμα στους αρχηγούς των κρατών και των κυβερνήσεων που θα συμμετάσχουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, προστίθεται στο δελτίο Τύπου.
Η Χενριέτα Φορ, εκτελεστική διευθύντρια της οργάνωσης, επισήμανε ότι στην επικείμενη Γενική Συνέλευση θα εορταστεί η 30ή επέτειος από την υπογραφή της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού και ότι η εγκατάσταση αυτή έχει σκοπό να θυμίσει στους ηγέτες των χωρών του κόσμου πόσο μεγάλους κινδύνους αντιμετωπίζουν τα παιδιά που ζουν σε εμπόλεμες ζώνες.

«Καθώς πολλά παιδιά επιστρέφουν στο σχολείο αυτή την εβδομάδα, εφιστούμε την προσοχή στα χιλιάδες παιδιά που σκοτώνονται σε εμπόλεμες ζώνες, την οδύνη για την τραγική απώλεια των οποίων θα συνεχίσουν να τη νιώθουν για πάντα στα σπίτια τους, στις σχολικές τάξεις τους, στις κοινότητές τους σε όλο τον κόσμο», σημειώνει η Φορ στο δελτίο Τύπου.

Πάνω από 12.000 παιδιά σκοτώθηκαν ή ακρωτηριάστηκαν σε εμπόλεμες ζώνες πέρυσι. Πρόκειται για τον υψηλότερο αριθμό αφότου ο ΟΗΕ άρχισε να συγκεντρώνει και να δημοσιοποιεί σχετικά δεδομένα.
Η ετήσια έκθεση του Γενικού Γραμματέα για τα παιδιά στις ένοπλες συρράξεις το 2019 που έχει δοθεί στη δημοσιότητα τονίζει ότι αυτός ο αριθμός αφορά μόνο επαληθευμένες περιπτώσεις και ότι ο πραγματικός απολογισμός πιθανόν είναι πολύ βαρύτερος.

Η εγκατάσταση θα παραμείνει στον χώρο ως αύριο Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019. Κατόπιν τα σακίδια θα διατεθούν για να υποστηριχθεί η μόρφωση παιδιών σε όλο τον κόσμο.





Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019

Γιατί και πότε καταργήθηκαν οι σχολικές ποδιές


Η μπλε σχολική ποδιά με τον άσπρο γιακά, που φορούσαν οι μαθήτριες (κυρίως) αλλοτινών χρόνων, αποτελεί πλέον μια μακρινή ανάμνηση. Για άλλους όμορφη, θεωρώντας ότι σηματοδότησε μια πιο αθώα εποχή, για άλλους άσχημη πιστεύοντας πως ταυτίστηκε με καταπίεση και στέρηση ελευθερίας.

Η σχολική ποδιά έπαψε να είναι υποχρεωτική από τις 6 Φεβρουαρίου 1982 με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Λευτέρη Βερυβάκη – ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών.

Τα συναισθήματα μαθητών και γονέων ήταν ανάμικτα: Πολλοί ανακουφίστηκαν, καθώς πίστευαν πως η ομοιομορφία στο ντύσιμο των μαθητών εμπόδιζε την ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών και έκανε τα σχολεία να μοιάζουν με στρατόπεδα. Αντίθετα, οι πιο παραδοσιακοί υποστήριξαν ότι με την κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα χανόταν η ταυτότητα των μαθητών και θα επικρατούσε ασυδοσία στην εξωτερική εμφάνιση, ειδικά των κοριτσιών – μετατρέποντας τα σχολεία σε σχολικές πασαρέλες.

Τελικά, η μπλε ποδιά «άντεξε» άλλα 2-3 χρόνια (τη φορούσαν ακόμα κάποιες μαθήτριες), ώσπου από το 1984 δεν ξαναεμφανίστηκε στα σχολεία. Έκτοτε οι μαθητές φορούν τα κανονικά τους ρούχα ακολουθώντας απλώς κάποιους τυπικούς κανόνες ευπρέπειας.





ΠΗΓΗ: poiostigiati.gr