ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΩΝ


powered by Agones.gr - Stoixima

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΙΓΩΝΟΥ Ν.ΕΒΡΟΥ ΑΘΗΝΑΣ ΕΚΟΨΕ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2020


Την Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020 το μεσημέρι, στο κέντρο δεξιώσεων «Παλατάκι» επί της λεωφόρου Θησέως στην Καλλιθέα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τριγώνου Ν. Έβρου Αθήνας έκοψε την καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη πίτα με τις ευχές για ένα αισιόδοξο και ελπιδοφόρο 2020.
Σε μια κατάμεστη αίθουσα ο Πρόεδρος του Συλλόγου Χρήστος Δεληδήμου έκανε ένα σύντομο απολογισμό και αναφέρθηκε στο μέλλον του Συλλόγου, ενώ ο Αντιπρόεδρος Χαράλαμπος Γιαννακίδης ευχήθηκε, έκοψε και μοίρασε την πίτα στα μέλη και τους φίλους του Τριγώνου.
Ακολούθησε φαγητό και χορός με παραδοσιακά Θρακιώτικα τραγούδια μέχρι αργά το απόγευμα.
Η εκδήλωση έκλεισε με την ευχή να είμαστε όλοι καλά και να ανταμώνουμε πάντα χαρούμενοι και γελαστοί σε παρόμοια ανταμώματα.

Δείτε το video :
Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά περήφανοι Τριγωνιώτες του Έβρου μας !!!.






Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020

Έκοψε τη Βασιλόπιτά του ο Θρακιώτικος Σύλλογος Λουντενσάϊντ Γερμανίας


Την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020, στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Κέντρου, πραγματοποιήθηκε η κοπή της Βασιλόπιτας του Θρακιώτικου Συλλόγου Λουντενσάϊντ.

Την πρωτοχρονιάτικη πίτα ευλόγησε ο ιερέας Π. Γεργακάκης, ο οποίος ευχήθηκε σε όλους τους παρευρισκόμενους να έχουν μία δημιουργική χρονιά.

Ακολούθησε ένα σύντομο μνημόσυνο, σε κλίμα συγκίνησης, στη μνήμη του Α’ Προέδρου κ. Νικολάου Καράπατσα, που έφυγε τόσο απρόοπτα.

Στη συνέχεια ο  Πρόεδρος κ. Αθανάσιος Μουτάφης έκανε μία ενημέρωση για τις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν την καινούργια χρονιά, ενώ ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους, που τίμησαν με την παρουσία τους την εκδήλωση.

Ο Θρακιώτικος Σύλλογος Λουντενσάϊντ ευχαριστεί “ολόψυχα από καρδιάς, όλους, για την στήριξη” και συγκεκριμένα όλα τα μέλη, φίλους, κυρίες της Γυναικείας Ομάδας και των χορευτικών τμημάτων που πρόσφεραν τα υπέροχα εδέσματα.

Παράλληλα εύχεται στον καθένα “Μια χρονιά γεμάτη επιτυχία και δημιουργικότητα!”





ΠΗΓΗ: Θρακιώτικος Σύλλογος Λουντενσάϊντ Γερμανίας

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020

Παυλόπουλος από Διδυμότειχο: Η Ελλάδα θα υπερασπιστεί στο ακέραιο τα σύνορά της


Σαφές μήνυμα προς την γείτονα Τουρκία ότι οι Έλληνες θα υπερασπίζονται, πάντοτε, τα Εθνικά Δίκαια έστειλε από το Διδυμότειχο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, ο οποίος παρίσταται στον εορτασμό του πολιούχου του Διδυμοτείχου Αγίου Αθανασίου και στην έναρξη των επετειακών εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης και την ενσωμάτωση τού Έβρου στον Εθνικό Κορμό.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το ΑΠΕ, ο κ. Παυλόπουλος δήλωσε:

«Τιμούμε σήμερα την Επέτειο των 100 χρόνων από την απελευθέρωση του Διδυμοτείχου και την Ενσωμάτωση του Έβρου στον Εθνικό μας Κορμό, ύστερα από αιώνες σκλαβιάς και αιματοχυσίες, που προκάλεσε ο βάρβαρος τουρκικός ζυγός.

Από εδώ, από το Διδυμότειχο, στέλνουμε το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, και ιδίως προς την γείτονα Τουρκία, ότι εμείς, οι Έλληνες, Λαός και Έθνος της Ελευθερίας και της Αντίστασης απέναντι σε κάθε επιβουλή εναντίον της Κυριαρχίας μας, θα υπερασπιζόμαστε, πάντοτε, τα Εθνικά μας Θέματα και τα Εθνικά μας Δίκαια υπό όρους Αρραγούς Ενότητας.






Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2020

Πρώτη εκδήλωση στην Αθήνα για τα 100 χρόνια ελεύθερης Θράκης


Στη στρατηγική σημασία της Θράκης για την Ελλάδα και την Ευρώπη αναφέρθηκε ο υπουργός Εσωτερικών κ. Τάκης Θεοδωρικάκος σε χαιρετισμό του σε εκδήλωση για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θράκης από τον τουρκικό ζυγό που πραγματοποίησε (το Σάββατο 17/01) στην Αθήνα το Υπουργείο Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας και Θράκης).

«Η Θράκη είναι το σύνορο και η αρχή της Ευρώπης», επισήμανε ο κ. Θεοδωρικάκος  χαρακτηρίζοντας την ως γεωπολιτικό εξώστη της Ελλάδος και της Ευρώπης, σε μια εποχή που αυξάνονται οι κίνδυνοι στον διεθνή μας περίγυρο.

Αναφερόμενος στην πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση και πρώτη υλοποίησε η κυβέρνηση της ΝΔ το 1990, ο κ. Θεοδωρικάκος σημείωσε ότι η Θράκη αποτελεί ενδεικτικό παράδειγμα ειρηνικής συνύπαρξης μουσουλμάνων και Χριστιανών.

Ο κ. Θεοδωρικάκος αναφέρθηκε και στην προσπάθεια της Τουρκίας να μεταφέρει στην περιοχή τα εσωτερικά της προβλήματα, υπογραμμίζοντας, ωστόσο, ότι η καλύτερη απάντηση σε αυτήν την προσπάθεια είναι η πιστή εφαρμογή της πολιτικής για ισονομία και ισοπολιτεία η ενίσχυση της εκπαίδευσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής στο σύνολο του πληθυσμού στη Θράκη.

Όπως είπε ο κ. Θεοδωρικάκος, «η Θράκη μπορεί να προσφέρει περισσότερα στην οικονομία μέσω αύξησης του πολιτιστικού, του ιστορικού, του θρησκευτικού και του φυσιολατρικού τουρισμού. Η Θράκη έχει ανεκτίμητους θησαυρούς που μέσω της Αυτοδιοίκησης και μέσω της δικής μας συμπαράστασης πρέπει να αναδειχθούν ώστε να αποτελέσουν πόλο έλξης για περισσότερους επισκέπτες όλο το χρόνο. Είναι ένας τρόπος για μια βιώσιμη και σταθερή ανάπτυξη και κυρίως για την δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης ώστε τα νέα παιδιά της ακριτικής περιοχής μας να μείνουν εκεί και να έχουν ισχυρές και σημαντικές προοπτικές στη ζωή τους».
Στο χαιρετισμό του ο Υφυπουργός Εσωτερικών (Μακεδονίας και Θράκης), κ. Θεόδωρος Καράογλου, ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους που γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα, εξηγώντας πως στόχος της εκδήλωσης ήταν να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τους Θρακιώτες που κατοικούν μακριά από τη γενέθλια γη, φέρνοντας τη Θράκη κοντά στην πρωτεύουσα. “Η Ελλάδα ξεκινά από τη Θράκη, δεν τελειώνει εκεί”, ήταν η χαρακτηριστική του αναφορά. Και συνέχισε: “Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την ενσωμάτωσή της στον εθνικό κορμό, σηματοδοτούμε την αρχή της ανάκαμψής της”.

Επίσης, σημείωσε ότι προτεραιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας και Θράκης) είναι να ενώσει τις δυνάμεις του με τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Θράκης προκειμένου “να συγκροτηθεί μια δυναμική συμμαχία ευθύνης” που θα διαμορφώσει την επόμενη ημέρα της πιο ευαίσθητης περιοχής της πατρίδας μας”.

“Η Θράκη δεν είναι ξεχασμένη, ούτε χαμένη υπόθεση. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις την παλιά και πρόσφατη ιστορία της. Είναι ένα ιδανικό παράδειγμα συμβίωσης, που όμοιό του δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο”, τόνισε μεταξύ άλλων.

Αναφερόμενος στα “μηνύματα”  που εκπέμπει η Θράκη, ο κ. Καράογλου στάθηκε στην “αδιαμφισβήτητη ελληνικότητά της” που χάνεται, όπως είπε, στα βάθη των αιώνων. “Η Ελλάδα σέβεται με υποδειγματικό τρόπο τη θρησκευτική ελευθερία. Και αυτό ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Όπως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η πατρίδα μας γίνεται ξανά μια χώρα με κύρος, ποιότητα ζωής και ασφάλεια για όλους. Η πρώτη εκδήλωση που διοργανώνουμε για την επέτειο ενός αιώνα από την ενσωμάτωσή της στον εθνικό κορμό αποτελεί την απαρχή καλύτερων ημερών για τη Θράκη μας. Τη Θράκη που αγαπάμε και νοιαζόμαστε, τη Θράκη που αποτελεί το πρώτο φυλάκιο της Ελλάδας και της Ευρώπης, τη Θράκη της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού, τη Θράκη που διδάσκει ελευθερία, παιδεία, ιστορία και πολιτισμό“, έκλεισε τον χαιρετισμό του ο κ. Καράογλου.

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Βουλευτής Α΄ Αθηνών της ΝΔ και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής κ. Άγγελος Συρίγος. Στην ομιλία του εξήγησε πως “η προσπάθεια για την ενσωμάτωση της Θράκης δεν ήταν περίπατος”, ενώ έκανε ειδική αναφορά στους διπλωματικούς αγώνες του ελληνικού κράτους για την ενσωμάτωση της στην υπόλοιπη Ελλάδα. Τόνισε δε πως “καλό είναι να θυμόμαστε την ιστορία για να μην ξαναβιώσουμε τα τραγικά γεγονότα της”. 
Η εκδήλωση του Υπουργείου Εσωτερικών (Τομέας Μακεδονίας και Θράκης) πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων και την Πανθρακική Ομοσπονδία Νότιας Ελλάδας, οι οποίες βραβεύθηκαν από τον κ. Καράογλου με τιμητικές πλακέτες στους προέδρους τους κ. Αριστείδη Χρυσόπουλο και κα. Χριστίνα Αθανασιάδου. 

Δείτε το video :
Ξεχωριστή στιγμή της εκδήλωσης αποτέλεσε η βράβευση δυο σπουδαίων  ερμηνευτών της θρακικής παράδοσης, του κ. Χρόνη Αϊδονίδη και του κ. Καρυοφύλλη Δοϊτσίδη, καθώς επίσης και η τιμή στη μνήμη της αείμνηστης προέδρου του Συνδέσμου Θεσσαλονικέων Αθήνας Εριέττας Χαμηλοθώρη-Καραγιάννη.








Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

Η Εβρίτισσα Στεφανία Λυμπερακάκη απ’ το Σοφικό Διδυμοτείχου, θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision


H 18χρονη Εβρίτισσα Στεφανία Λυμπερακάκη που κατάγεται από το χωριό Σοφικό Διδυμοτείχου αλλά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας όπου είναι μετανάστες οι γονείς της, θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 65ο διαγωνισμό της Eurovision, που θα διεξαχθεί τον Μάιο στο στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως έχει ήδη επιλεχθεί η νεαρή και ανερχόμενη τραγουδίστρια να εκπροσωπήσει τη γαλανόλευκη, με τραγούδι pop ύφους σε σύνθεση του Δημήτρη Κοντόπουλου, ο οποίος μετρά ήδη αρκετές επιτυχίες στην ιστορία του διαγωνισμού της Eurovision. Στο πλευρό τους φαίνεται να είναι και ο Φωκάς Ευαγγελινός στο κομμάτι της σκηνικής επιμέλειας.
Ποια είναι όμως η συντοπίτισσα μας Στεφανία Λυμπερακάκη;


Η Στεφανία Λυμπερακάκη (Stefania Liberakakis) γεννήθηκε το 2002, στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας και κατάγεται από ελληνική, εβρίτικη οικογένεια από το Σοφικό του Διδυμοτείχου. Tο πρώτο της single “Stupid Reasons” σε σύνθεση και στίχους των Joachim Vermeulen Windsant και Maarten ten Hove κυκλοφόρησε το 2018 ενώ νωρίτερα το κανάλι της στο YouTube είχε γεμίσει με της δικές της διασκευές σε γνωστά ξενόγλωσσα pop κομμάτια. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε και η 2η δισκογραφική της δουλειά με τίτλο “Turn around”.
Στο χώρο της Eurovision η ίδια δεν είναι εντελώς άγνωστη.

Το 2016 έλαβε μέρος στον διαγωνισμό της Junior Eurovision ως μέλος του συγκροτήματος Kisses που εκπροσώπησε την Ολλανδία τερματίζοντας στην 8η θέση με 174 βαθμούς. Η νεαρή και ταλαντούχα Στεφανία πέρα από τη μουσική έχει ασχοληθεί και με την υποκριτική καθώς έχει πρωταγωνιστήσει ήδη σε τρεις κινηματογραφικές ταινίες αλλά και σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές.

Στην Ελλάδα οι περισσότεροι γνωρίσαμε τη Στεφανία κατά την απονομή των βραβείων MAD VMA 2019 όταν η ίδια συνεργάστηκε με τις Ilenia Williams και Konnie Metaxa στη διασκευή της διεθνούς επιτυχίας “Con Calma”.






Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2020

Οι 15 εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και κρατάνε από την αρχαιότητα!


Στις περισσότερες των περιπτώσεων η λαϊκή αυτή σοφία, έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα ή το Βυζάντιο, αποδεικνύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το πόσο επίκαιρες ήταν, αφού τις ίδιες φράσεις χρησιμοποιούμε και σήμερα.

Οι άνθρωποι μπορεί να αλλάζουν ανάλογα με τις εποχές, ταυτόχρονα όμως, εύκολα διαπιστώνει κανείς, πως στην πραγματικότητα μοιραζόμαστε διαχρονικά τα ίδια πάθη, φόβους, ανησυχίες και ελπίδες.

Δείτε 15 εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά και κρατάνε από την αρχαιότητα:

ΧΤΥΠΑ ΞΥΛΟ
«Απτεσθαι ξύλου», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Λόγω της πεποίθησης τους πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτύπαγαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων. Αυτή η συνήθεια συνηθίζεται ακόμα και σήμερα, όταν ακούμε κάτι το οποίο δεν θέλουμε να μας συμβεί…

ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ, ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ
Η παροιμιώδης αυτή έκφραση, προέρχεται από τον μύθο του Αισώπου, «Ανήρ κομπαστής», και χρησιμοποιείται για όσους καυχιούνται για κάτι και το υποστηρίζουν, αλλά αδυνατούν να αποδείξουν τα λεγόμενά τους. Σύμφωνα με τον μύθο, ένας αθλητής που βρισκόταν στην Αθήνα καυχιόνταν συνέχεια ότι σε αγώνες στην Ρόδο είχε πραγματοποιήσει ένα τεράστιο άλμα. Καθώς δεν τον πίστευε κανείς, αυτός έλεγε στους Αθηναίους να πάνε στη Ρόδο και να ρωτήσουν τους θεατές των αγώνων.
Τότε ένας Αθηναίος πήγε στο σκάμμα, και με το χέρι έγραψε πάνω στην άμμο τη λέξη «Ρόδος». Κατόπιν γύρισε προς τον καυχησιάρη αθλητή και του είπε: «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα», το οποίο έχει μείνει ως «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα». Το προφανές νόημα είναι ότι ο καθένας έχει οποτεδήποτε την δυνατότητα να αποδείξει τις δυνατότητές του και δεν χρειάζεται η επίκληση μυθικών προγόνων, κατορθωμάτων κτλ.

ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ
Όταν οι Ρωμαίοι κυρίευσαν τις Συρακούσες το 212 π.Χ., μετά από τριετή αντίσταση των Ελλήνων, κάποιοι Ρωμαίοι στρατιώτες μπήκαν στο σπίτι του Αρχιμήδη, και τον βρήκαν να σχεδιάζει κύκλους στο έδαφος.
Ο Αρχιμήδης τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να τελειώσει τη λύση κάποιου σπουδαίου προβλήματος που τον απασχολούσε, εξού και οι κύκλοι στο έδαφος. Για αυτό και τους είπε το γνωστό «μη μου τους κύκλους τάραττε».
Ο Ρωμαίος στρατιώτης όμως δυστυχώς και τους κύκλους του χάλασε, και τον Αρχιμήδη σκότωσε…!!!! Η φράση όμως έμεινε…

ΚΟΡΑΚΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΨΑ
Φράση που προέρχεται από έναν αρχαιοελληνικό μύθο. Σύμφωνα με αυτόν, σε κάποια μικρή ορεινή πόλη της αρχαίας Ελλάδας, οι κάτοικοι αποφάσισαν κάποτε να κάνουν μια θυσία στο θεό Απόλλωνα. Το νερό όμως που θεωρούσαν ιερό και το χρησιμοποιούσαν στις θυσίες , βρίσκονταν ανάμεσα σε δύσβατα φαράγγια. Έπρεπε λοιπόν για αυτή τη σημαντική θυσία να στείλουν κάποιον σε αυτή τη δύσκολη και ανηφορική διαδρομή, για να φέρει το «ιερό» νερό. Ξαφνικά, ακούστηκε μια φωνή από ένα δέντρο εκεί κοντά. Ήταν η φωνή ενός κόρακα ο οποίος προσφερόταν να αναλάβει το συγκεκριμένο εγχείρημα.

Παρά την έκπληξη που ένιωσαν οι κάτοικοι ακούγοντας τη φωνή του κόρακα, αποφάσισαν να του αναθέσουν την αποστολή, μιας και με τα φτερά του θα έφτανε γρήγορα και εύκολα στην πηγή που έτρεχε το «ιερό» αυτό νερό. Έδωσαν λοιπόν, οι άνθρωποι στον κόρακα μια μικρή υδρία, αυτός την άρπαξε με τα νύχια του και πέταξε στον ουρανό με κατεύθυνση την πηγή. Ο κόρακας έφτασε γρήγορα στην πηγή. Πλάι της αντίκρισε μια συκιά γεμάτη σύκα, και λιχούδης καθώς ήταν άρχισε να δοκιμάζει μερικά σύκα. Τα σύκα όμως ήταν άγουρα, και ο κόρακας αποφάσισε να περιμένει μέχρι να ωριμάσουν, ξεχνώντας όμως την αποστολή που είχε αναλάβει για λογαριασμό των ανθρώπων. Περίμενε τελικά δύο ολόκληρες μέρες ώσπου τα σύκα ωρίμασαν.

Έφαγε πολλά μέχρι που κάποια στιγμή θυμήθηκε τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είχε έρθει στην πηγή. Άρχισε να σκέφτεται λοιπόν, πώς θα δικαιολογούσε την αργοπορία του στους κατοίκους της πόλης. Τελικά γέμισε με νερό τη μικρή υδρία, άρπαξε με το ράμφος του ένα μεγάλο φίδι το οποίο διέκρινε να κινείται κοντά στους θάμνους και πέταξε για την πόλη. Όταν ο κόρακας έφτασε στην πόλη, οι κάτοικοι θέλησαν να μάθουν το λόγο για τον οποίο άργησε να επιστρέψει με το νερό από την πηγή. Ο κόρακας αφού άφησε κάτω την υδρία και το φίδι, και ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φίδι ρουφούσε το νερό από την πηγή, με αποτέλεσμα αυτή να αρχίσει να ξεραίνεται.

Έπειτα τους είπε πως όταν το φίδι αποκοιμήθηκε, αυτός γέμισε την υδρία με το νερό και γράπωσε και το φίδι για να το παρουσιάσει στους κατοίκους. Οι άνθρωποι τον πίστεψαν και σκότωσαν το φίδι χτυπώντας το με πέτρες και ξύλα. Όμως, το φίδι αυτό ήταν του θεού Απόλλωνα, και ο θεός του φωτός οργισμένος αποφάσισε να τιμωρήσει τον κόρακα για το ψέμα του. Έτσι από εκείνη την ημέρα, κάθε φορά που ο κόρακας προσπαθούσε να πιει νερό από κάποια πηγή, αυτή στέρευε. Κράτησε πολύ καιρό το μαρτύριο αυτό της δίψας του κόρακα, μέχρι που ο Απόλλωνας τον λυπήθηκε και τον έκανε αστέρι στον ουρανό. Από τότε, όταν κάποιος διψούσε πολύ, έλεγε τη φράση « Κοράκιασα από τη δίψα ». Και αυτή η φράση έχει παραμείνει ως τις μέρες μας.

Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ
Αρχαία ελληνική έκφραση, (Αλωπεκίζειν προς ετέρα αλώπεκα). Παροιμία που λεγόταν για τους απατεώνες και μάλιστα σε περιπτώσεις που κάποιος εξ αυτών, επιχειρούσε να εξαπατήσει άλλον απατεώνα.

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ
Φράση που χρησιμοποιείται για να υποδείξει δολιότητα. Κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου, O Λαοκόων ένας από τους Τρώες ιερείς του Θυμβραίου Απόλλωνα, προειδοποίησε τους συμπατριώτες του Τρώες, (μάταια) να μη δεχθούν το δώρο που πρόσφεραν οι Έλληνες -οι Δαναοί- στους Τρώες, όταν υποτίθεται ότι αποφάσισαν να τερματίσουν την πολιορκία τους.
To προκείμενο δώρο ήταν, εννοείται, ο Δούρειος ίππος. Δώρο που αποδείχθηκε θανάσιμο και καταστροφικό για τους Τρώες, και την αγαπημένη τους πόλη, την Τροία.

ΚΑΒΑΛΗΣΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ
Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους, καβαλώντας σαν σε άλογο, ένα καλάμι. Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας, με αλλαγμένη την ερμηνεία του (το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα).

ΣΕ ΤΡΩΕΙ Η ΜΥΤΗ ΣΟΥ, ΞΥΛΟ ΘΑ ΦΑΣ
Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως ο «κνησμός», η φαγούρα, δηλαδή, του σώματος, ήταν προειδοποίηση των Θεών. Πίστευαν πως όταν ένας άνθρωπος αισθανόταν φαγούρα στα πόδια του, θα έφευγε σε ταξίδι. Όταν πάλι τον έτρωγε η αριστερή του παλάμη, θα έπαιρνε δώρα. Η πρόληψη αυτή έμεινε ως τα χρόνια μας. «Με τρώει το χέρι μου χρήματα θα πάρω», συνηθίζουμε να λέμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι αρχαίοι όμως, θεωρούσαν γρουσουζιά, όταν αισθανόταν φαγούρα στην πλάτη, στο λαιμό, στα αφτιά και στη μύτη.

Κάποτε για παράδειγμα, ο βασιλιάς της Σπάρτης Άγις, ενώ έκανε πολεμικό συμβούλιο με τους αρχηγούς του, είδε ξαφνικά κάποιον από αυτούς να ξύνει αφηρημένος το αφτί του. Αμέσως σηκώθηκε πάνω και διέλυσε το συμβούλιο.- Θα έχουμε αποτυχία οπωσδήποτε. Οι θεοί προειδοποίησαν τον Αρίσταρχο. Ας αναβάλουμε για αργότερα την εκστρατεία. Οι Σπαρτιάτες πίστευαν ακόμη ότι τα παιδιά που αισθάνονταν φαγούρα στη μύτη τους, θα γινόντουσαν κακοί πολεμιστές. Έτσι, όταν έβλεπαν κανένα παιδί να ξύνει τη μύτη του, το τιμωρούσαν, για να μην την ξαναξύσει άλλη φορά. Από την πρόληψη αυτή βγήκε η φράση : «η μύτη σου σε τρώει, ξύλο θα φας».

ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ
Όταν κάποιος σε μία συζήτηση μας λεει πράγματα με τα οποία διαφωνούμε ή μας ακούγονται παράλογα, συνηθίζουμε να λέμε: « Τί είναι αυτά που μου λες; Αυτά είναι αηδίες και πράσσειν άλογα».

Το «πράσσειν άλογα» λοιπόν, δεν είναι πράσινα άλογα όπως πιστεύει πολύς κόσμος, αλλά αρχαία ελληνική έκφραση. Προέρχεται εκ του ενεργητικού απαρέμφατου του ρήματος «πράττω» ή/και «πράσσω» (τα δύο τ, αντικαθίστανται στα αρχαία και από δύο σ), που είναι το «πράττειν» ή/και «πράσσειν» και του «άλογο» που είναι ουσιαστικά το ουσιαστικό «λόγος» που σημαίνει λογική (σε μία από τις έννοιες του) με το α στερητικό μπροστά. Α-λογο το παράλογο, δηλαδή ,Πράσσειν άλογα, το να κάνει κανείς παράλογα πράγματα.

ΕΝΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΔΕ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
Σ’ έναν από τους μύθους του Αισώπου διαβάζουμε, πως ένας άσωτος και σπάταλος νέος, αφού έφαγε όλη του την περιουσία, δεν του είχε απομείνει παρά ο καινούριος του χονδρός εξωτερικός μανδύας.

Κάποια μέρα, λοιπόν, που τυχαία είδε ένα χελιδόνι να πετάει έξω από το παράθυρό του, φαντάστηκε πως ο χειμώνας είχε περάσει και πως ήρθε πια η άνοιξη. Πούλησε τότε και το μανδύα σαν αχρείαστο.
Αλλά το χειμωνιάτικο κρύο είχε άλλη γνώμη και ξαναγύρισε την άλλη μέρα πιο τσουχτερό. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τη φράση αυτή με τα λόγια: « μία χελιδών έαρ ου ποιεί». Κατά τον Αριστοτέλη: «Το γάρ έαρ ούτε μία χελιδών ποιεί ούτε μία ημέρα». Επίσης, συγγενική είναι η φράση: «Μ’ ένα χελιδόνι, καλοκαίρι δεν κάνει, ούτε μια μέλισσα μέλι» και «μ’ ένα λουλούδι καλοκαίρι δε γίνεται».

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ
Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται και βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που μοιάζουν καταπληκτικά με κλάμα μωρού παιδιού. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για κάποιο παιδάκι και τρέχουν να το βοηθήσουν…

Ο κροκόδειλος τότε επιτίθεται ξαφνικά και σκοτώνει το θύμα του. Στην αρχαία Ελλάδα ο κροκόδειλος ήταν άγνωστος, οι Έλληνες όμως έμαθαν για αυτόν από τους Φοίνικες εμπόρους, που τους γέμιζε με τρόμο και θαυμασμό για την δύναμη και την πανουργία του κροκόδειλου.
Έτσι λοιπόν, παρόλο που στην Ελλάδα δεν υπήρχαν κροκόδειλοι, τα «κροκοδείλια δάκρυα», που λέμε σήμερα γι’ αυτούς που ψευτόκλαινε, είναι φράση καθαρά αρχαία ελληνική.

ΑΡΕΣ ΜΑΡΕΣ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΕΣ
Η Έκφραση προέρχεται από αρχαίες Ελληνικές κατάρες. Στον ενικό η λέξη είναι Κατάρα Κατ-άρα Με την πάροδο των χρόνων για λόγους καθαρά εύηχους και μόνο προσετέθη και το «Μ». Δηλαδή: Κατ-άρα-μάρα. Και έτσι στη νεότερη ελληνική έγινε -αρα-μάρα, άρες μάρες, έβαλαν και την «κούφια» ομοιοκατάληκτη λέξη κουκουνάρες (κούφια δεν είναι τα κουκουνάρια;)και δημιουργήθηκε αυτή η καινούρια φράση! την λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε πως ακούσαμε κάτι χωρίς νόημα και χωρίς ουσία!

ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ
Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ’ ένα στίχο του Μένανδρου (342-291 π.Χ.),που μιλάει για το γάμο. Ο ποιητής γράφει ότι ο γάμος «…εάν τις την Αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν, άλλ’ αναγκαίον κακόν».

Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως της αλήθειας, ο γάμος είναι μεν ένα κακό, αλλά «αναγκαίον κακόν». Σ’ ένα άλλο απόσπασμα του Μένανδρου διαβάζουμε -ίσως για παρηγοριά για τα παραπάνω- την εξής περικοπή: «Πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών χρόνος εστίν». Επίσης: «αθάνατον εστί κακόν αναγκαίον γυνή». Δηλαδή, η γυναίκα είναι το αιώνιο αναγκαίο κακό.

ΚΑΤΑ ΦΩΝΗ ΚΙ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ
Στην αρχαιότητα , όταν ένας γάιδαρος φώναζε πριν αρχίσει μια μάχη, νόμιζαν ότι οι θεοί τους προειδοποιούσαν για τη νίκη. Κάποτε ο Φωκίωνας ετοιμαζόταν να επιτεθεί στους Μακεδόνες του Φιλίππου, αλλά δεν ήταν και τόσο βέβαιος για το αποτέλεσμα, επειδή οι στρατιώτες του ήταν λίγοι.
Τότε αποφάσισε ν’ αναβάλει για μερικές μέρες την επίθεση, ώσπου να του στείλουν τις επικουρίες, που του είχαν υποσχεθεί οι Αθηναίοι. Πάνω, όμως, που ήταν έτοιμος να διατάξει υποχώρηση, άκουσε ξαφνικά τη φωνή ενός γαϊδάρου από το στρατόπεδο του. – Κατά φωνή κι ο γάιδαρος! έκανε ενθουσιασμένος ο Φωκίωνας. Και διέταξε ν’ αρχίσει η επίθεση, με την οποία νίκησε τους Μακεδόνες. Από τότε ο λόγος έμεινε, και τον λέμε συχνά, όταν βλέπουμε ξαφνικά κάποιο φίλο μας, που δεν τον περιμέναμε.

ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙ Τ’ ΑΥΤΙ ΤΟΥ
Την φράση αυτή την χρωστάμε στον πατέρα της Ιατρικής τον Ασκληπιό. Όταν κάποια νεαρή τον ρώτησε, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να κάνει τον νεαρό που της άρεσε να την αγαπήσει, αυτός απάντησε : «Να τον κλείσεις σ’ ένα πολύ ζεστό δωμάτιο, την συμβούλευσε, και αν ιδρώσουν τ αφτιά του, θα σ αγαπήσει. Αν δεν ιδρώσουν, μην παιδεύεσαι άδικα». Από την περίεργη αυτή συμβουλή του Ασκληπιού, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση «δεν ιδρώνει τ’ αυτί του», που τη λέμε συνήθως, για τους αναίσθητους και αδιάφορους.





ΠΗΓΗ: IN.GR

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

Θεοφάνεια: Ήθη και έθιμα όλης της Ελλάδας


Χαρούμενα, θριαμβευτικά και ελπιδοφόρα, τα Θεοφάνεια ή Φώτα κλείνουν το Δωδεκαήμερο, που «άνοιξε» την παραμονή των Χριστουγέννων

Η Ελλάδα είναι πλούσια σε έθιμα των Φώτων. Ραγκουτσάρια, αράπηδες, καμήλες, μπαμπόγεροι, μωμόγεροι, φωταράδες είναι κάποια από τα έθιμα που έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα και τις διονυσιακές γιορτές αλλά και στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και αναβιώνουν κάθε χρόνο τις ημέρες των Θεοφανίων.

Ρουγκατσάρια

Στη Θεσσαλία ανήμερα των Θεοφανίων αναβιώνουν τα ρουγκάτσια (ρουγκατσάρια). Αυτά αποτελούνταν από ομάδες (10 – 15 μεταμφιεσμένων ατόμων) οι οποίες περιφέρονταν από σπίτι σε σπίτι παίρνοντας την ανάλογη αμοιβή. Μερικά από τα απαραίτητα μέλη του κάθε ομίλου ήταν ο γαμπρός, η νύφη (νέος μεταμφιεσμένος), ο παπάς, ο παππούς, ο γιατρός και οι “αρκουδιάρηδες”. Εντυπωσιακός είναι ο αριθμός των τραγουδιών με τα οποία οι ρουγκατσάρηδες συνόδευαν το πέρασμά τους.

Ραγκουτσάρια
Στην Καστοριά αναβιώνουν τα Ραγκουτσάρια. Οι κάτοικοι μεταμφιέζονται και φορούν απαραιτήτως μάσκες που έχουν συμβολικό χαρακτήρα, αφού η όψη τους είναι τρομακτική και αποσκοπούν στο να ξορκίσουν το κακό από την πόλη. Οι μασκαράδες έχουν τη συνήθεια να ζητιανεύουν από τον κόσμο την ανταμοιβή τους, επειδή διώχνουν τα κακά πνεύματα. Το ίδιο έθιμο αναβιώνει και σε χωριά της Δράμας με το όνομα ροκατζάρια.

Οι κάτοικοι φορούν τρομακτικές μάσκες και κάνοντας εκκωφαντικούς θορύβους με τα κουδούνια που φέρουν περιφέρονται στους δρόμους.
Μπαμπούγερα

Τα Μπαμπούγερα είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες εθιμικές παραδόσεις στην Καλή Βρύση της Δράμας. Το εθιμικό πλαισίωμα της θρησκευτικής γιορτής αρχίζει το πρωί της παραμονής. Οι γυναίκες παίρνουν στάχτη και τη σκορπίζουν με το δεξί χέρι γύρω από το σπίτι προφέροντας ξορκιστικές λέξεις για να φύγουν τα καλακάντζουρα και να μην έχει φίδια το καλοκαίρι. Μετά το τέλος της τελετής του αγιασμού των υδάτων τα μπαμπούγερα συγκεντρώνονται έξω από την εκκλησία.

Η αμφίεσή τους είναι ζωόμορφη και παλιότερα κρατούσαν στα χέρια ένα μικρό σακούλι με στάχτη με το οποίο, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, χτυπούσαν όσους συναντούσαν για να φοβερίζουν τα καλακάντζουρα. Σήμερα, για αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων από τους αμύητους στο τοπικό έθιμο επισκέπτες, επειδή η στάχτη λέρωνε τα ρούχα, το σακίδιο είναι κενό. Ομάδες-ομάδες τα μπαμπούγερα ή χωριστά γυρίζουν τους δρόμους του χωριού κυνηγώντας όσους συναντούν και ζητώντας συμβολικά κάποιο φιλοδώρημα.

Μωμόγεροι

Οι Μωμόγεροι είναι ένα Ποντιακό έθιμο που γινόταν στον Πόντο τα αρχαία χρόνια μέχρι και τις ημέρες μας. Το έθιμο είναι σατιρικό και συνηθίζετε κατά τη διάρκεια της περιόδου των Χριστουγέννων (15 Δεκεμβρίου) μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, άλλα μερικές φορές μέχρι τον μήνα του Φεβρουαρίου. Λόγω της γεωγραφικής απομόνωσης των Ποντίων, το έθιμο ήταν μια μορφή αναγνώρισης της Ελληνικής προέλευσής τους, και επίσης ένας τρόπος να ξεχαστεί από την Τουρκική δουλεία, και τις βίαιες εξισλαμίσεις.

Το έθιμο Μωμόγεροι είναι ζωντανό ακόμα και σήμερα ιδιαίτερα σε διάφορα μέρη της Ελλάδας όπου οι πολύ Πόντιοι κατοικούν. Στην εβδομάδα πριν από το νέο έτος, τα άτομα θα ντυθούν με διάφορα κοστούμια, όπου κάθε κοστούμι συμβολίζει ένα μέρος του πολιτισμού και της λαογραφίας των Ποντίων. Η αρκούδα συμβολίζει τη δύναμη, η ηλικιωμένη γυναίκα ένα σύμβολο του παρελθόντος, η νύφη για το μέλλον, το άλογο για την ανάπτυξη, ο γιατρός για την υγεία, ο στρατιώτης για την υπεράσπιση, την αίγα (κατσίκα) για τα τρόφιμα και ο Άγιος Βασίλης συμβολίζει το νέο έτος που θα φτάσει σε μερικές μέρες. Σήμερα το έθιμο είναι περισσότερο ψυχαγωγικό, ενώ στο παρελθόν ήταν μαγικό.
Φωταράδες

Στο Παλαιόκαστρο της Χαλκιδικής τηρείται το έθιμο των φωταράδων. Ο «βασιλιάς» φορώντας το ταλαγάνι και φορτωμένος με κουδούνια ανοίγει το χορό ενώ ακολουθούν οι φωταράδες κρατώντας ξύλινα σπαθιά για να ξυλοφορτώσουν εκείνους που θα επιδιώξουν να πάρουν το λουκάνικο που στήνεται στη μέση του χωριού.

Η στολισμένη καμήλα

Η καμήλα που στολίζεται μετά τον αγιασμό των υδάτων είναι ένα έθιμο της Γαλάτιστας Χαλκιδικής. Συνήθως έξι άντρες μπαίνουν κάτω από το ομοίωμα μιας καμήλας βαδίζοντας ρυθμικά ή χορεύοντας, κουνώντας κουδούνια και τραγουδώντας. Πρόκειται για την αναπαράσταση ενός πραγματικού γεγονότος, την απαγωγής μιας όμορφης κοπέλας από το γιο του Τούρκου επιτρόπου που συνέβη στα τέλη του 19ου αιώνα.

Ο αγαπημένος της για να την ξαναπάρει πίσω έστησε γλέντι και για να μπει στο τούρκικο σπίτι έφτιαξε ένα ομοίωμα καμήλας κάτω από το οποίο κρύφτηκαν οι φίλοι του. Αφού έκρυψαν την κοπέλα κάτω από την καμήλα την έβγαλαν έξω και την επομένη τη στεφάνωσαν με τον αγαπημένο της, πριν προλάβουν να την ξαναπάρουν οι Τούρκοι.
Αράπηδες

Στη Νικήσιανη Καβάλας αναβιώνει το έθιμο των Αράπηδων. Αναπαριστά τη μάχη της ζωής και του θανάτου. Παλικάρια και παιδιά ντυμένα με προβιές και ζωσμένα με βαριά κουδούνια, βγαίνουν από τα σοκάκια του χωριού και με τον εκκωφαντικό θόρυβο ξορκίζουν το κακό και φέρνουν το αισιόδοξο μήνυμα της ζωής. Το έθιμο των Αράπηδων αναβιώνει και σε αρκετά χωριά της Δράμας.

Τζαμαλάρια

Στην Άρνισσα Πέλλας θα αναβιώσουν τα Τζαμαλάρια. Επίκεντρο του εθίμου είναι ο γάμος. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ένα ζιζάνιο, το “μπουμπάρι”, που μπαίνει ανάμεσα στους νεόνυμφους και τους παρενοχλεί, τους προτείνει άλλο ταίρι. Το έθιμο περιλαμβάνει ατελείωτο γλέντι στους δρόμους του χωριού.

Γιάλα-γιάλα

Η εορτή των Θεοφανείων γιορτάζεται με λαμπρότητα απ’ όλους τους ορθοδόξους, στην Αργολίδα όμως τοπικές παραδόσεις κι έθιμα δίνουν ξεχωριστή λαμπρότητα στην γιορτή και προσελκύουν πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο.

Στην περιοχή της Ερμιόνης έχουμε το έθιμο του “γιάλα-γιάλα”, όπου την παραμονή των Φώτων οι νέοι, κυρίως αυτοί που θα καταταγούν στο στρατό, στολίζουν τις βάρκες στο λιμάνι με κλαδιά από φοίνικες. Τη νύχτα φορώντας παραδοσιακές στολές τραγουδούν και περνούν σπίτι – σπίτι δεχόμενοι κεράσματα, φτάνοντας το πρωί στο λιμάνι όπου ανεβαίνουν στις στολισμένες βάρκες και τις κουνούν με δύναμη συνεχίζοντας το τραγούδι ”γιάλα-γιάλα” μέχρι να γίνει ο καθαγιασμός των υδάτων, με την κατάδυση του Σταυρού και την εικόνα της Θεοτόκου στην θάλασσα που θα βουτήξουν για να τα πιάσουν.





ΠΗΓΗ: NEWSBOMB

Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2020

ΜΕΓΑΣ ΑΓΙΑΣΜΟΣ: Ένα ισχυρό φάρμακο που θεραπεύει τις ψυχές των Χριστιανών – Θεοφάνεια 2020


Η ακολουθία του αγιασμού των υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων είναι μια παλιά ιερή συνήθεια της Εκκλησίας μας. Ευχές για τον αγιασμό του νερού βρίσκουμε σε αρχαιότερα κείμενα όπως οι Απ. Διαταγές, Απ. Παράδοση του Ιππόλυτου και στο Ευχολόγιο του Σεραπίωνα, Επισκόπου Θμούεως. Παρα­δείγματα χρήσεως αγιασμένου νερού βρίσκου­με στη «Φιλόθεο Ιστορία» και στην «Εκκλη­σιαστική Ιστορία» του Θεοδώρητου.

Τα σημερινά Εκκλ. βιβλία (Μηναία – Ευχολόγια) σαν συνθέτη των Ευχών της ακολουθίας του Μ. ‘Αγιασμού θεωρούν τον άγιο Σωφρόνιο Ιεροσολύμων. Η πραγματικότητα εί­ναι άλλη. Ο άγιος Σωφρόνιος μπορεί να θεω­ρηθεί ως «διακοσμητής της ακολουθίας, προσθέσας εν αρχή αυτής τα εισαγωγικά τροπάρια». Συνθέτης φαίνεται πιθανότερο να είναι ο Πρόκλος. Τα χειρόγραφα διασώζουν ότι η βασική ευχή του αγιασμού του νερού, η ευχή «Μέγας ει, Κύριε…» ανήκει στο Μ. Βασίλειο.

Η ακολουθία του Μ. Αγιασμού τελείται κατά την σημερινή τάξη δύο φορές, την παραμονή της εορτής των Θεοφανείων μετά το τέ­λος της Θ. Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου και την ημέρα των Θεοφανείων. Και στις δύο περι­πτώσεις τελείται η ίδια ακριβώς ακολουθία με μόνη την διαφορά ότι ο «πρόλογος της μεγάλης καθαγιαστικής ευχής δηλ. από το «Τριάς Υπερούσιε…» μέχρι το «συνεχόμενος φόβω εν κατανύξει βοώ σοι» διαβάζεται μόνο την ημέ­ρα των Θεοφανείων. Ο Αγιασμός, λοιπόν, της παραμονής και της ημέρας των Θεοφανείων είναι ακριβώς ο ίδιος, «μέγας αγιασμός» και στις δύο περιπτώσεις.
Γιατί όμως τελείται δύο φορές ο ίδιος μεγάλος αγιασμός;


Για λόγους πρακτικούς. Για να εξυπηρετούνται οι πιστοί. Η διπλή τέλεση άρχισε από τον 5ο αιώνα. Στην αρχή ο μεγάλος αγιασμός γινόταν κατά την παν­νυχίδα της εορτής των Θεοφανείων αμέσως μετά την ακολουθία του Όρθρου, σε ανάμνηση του βαπτίσματος του Κυρίου. Μετά την ακολουθία του Όρθρου οι πιστοί αντλούσαν αγιασμένο νερό, έπιναν και ραντίζονταν και στη συνέχεια βαπτίζονταν σ’ αυτό οι κατη­χούμενοι. Στην ουσία ο μέγας αγιασμός είναι ευλογία του νερού του βαπτίσματος. Στη λει­τουργία της εορτής που ακολουθούσε μετά τον Όρθρο παρευρίσκονταν και οι νεοφώτιστοι γι’ αυτό και μέχρι σήμερα ψάλλεται το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…».

Ο Πατριάρχης Αντιόχειας Πέτρος Γναφεύς (465 – 475) όρισε να τελείται ο αγια­σμός και κατά την παραμονή των Θεοφανείων «εν τη εσπέρα». Έτσι ξεχωρίστηκαν οι ακολουθίες του αγιασμού του νερού για το βάπτισμα και του Μ. Αγιασμού.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που στη Θ. Λειτουργία της παραμονής των Θεοφανείων ακούμε τροπάρια του εσπερινού, αφού αυτή γινόταν βράδυ ενώ σήμερα γίνεται πρωί. Η σημερινή λοιπόν Θ. Λειτουργία και Μεγάλος Αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων έχει τη θέση τις άλλοτε βραδινής λειτουργίας.

Πίνεται ο αγιασμός αυτός της παραμονής των Θεοφανείων;

Και βέβαια πίνεται. Αφού με τον αγιασμό αυτόν ο ιερέας ραντίζει όλους τους χώρους και τους εξαγιάζει, δεν επιτρέπεται να τον πιούμε;
Η ίδια η ακολουθία του αγιασμού μας λέει ότι πρέπει να τον πίνουμε. Αν προσέξουμε καλά τις δεήσεις και τις ευχές της ακολουθίας θα το δούμε σε πολλά σημεία. Η ακολουθία του αγιασμού προϋποθέτει ότι θα πιουν οι χριστιανοί τον αγιασμό και ο ιερέας εύχεται να τους αποβεί προς αγιασμό, προς ευλογία, προς ψυχική και σωματική υγεία. Σε μια ευχή ο ιερέας εύχεται «Δος πάσι τοις τε απτομένοις, τοις τε χριομένοις, τοις τε μεταλαμβάνουσιν, τον αγιασμόν, την ευλογίαν, την κάθαρσιν, την υγείαν». (Δώσε σε όλους όσους αγγίζουν, αλείφονται και πίνουν τον αγιασμό, την ευλογία, τον καθαρι­\σμό και την υγεία).

Ακόμα ένα στοιχείο από τη σύγχρονη πράξη των μοναστηριών του Αγ. Όρους. Οι μοναχοί κοινωνούν του μεγάλου Αγιασμού όχι μόνον κατά την ημέρα των Θεοφανείων, αλλά κατά την συνήθειά τους να πίνουν αγια­σμό κάθε μέρα μετά την Θ. Λειτουργία, πίνουν από αυτόν σε όλο το οκταήμερο μετά τα Θεοφάνεια, μέχρι της αποδόσεως της εορτής.

Ο Μεγάλος Αγιασμός πίνεται, ως γνωστόν, πριν να πάρουμε το αντίδωρο ή οτιδήποτε άλλο.





ΠΗΓΗ: EKKLISIAONLINE.GR