ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΩΝ


powered by Agones.gr - Stoixima

Κυριακή 18 Αυγούστου 2019

Οι πιο εντυπωσιακές Παναγίες των Κυκλάδων


Κτισμένες σε απότομες πλαγιές, μέσα στη θάλασσα ή με όμορφα φυσικά τοπία ολόγυρά τους, οι Παναγίες που ακολουθούν εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες των νησιών όπου εντοπίζονται, αποτελώντας πραγματικό σημείο αναφοράς για τον εκάστοτε προορισμό.

Ακολουθούν πέντε από τις πιο ωραίες Παναγίες, μοναστήρια και εκκλησίες, των Κυκλάδων, που αξίζει να συμπεριλάβετε στις στάσεις σας.

Παναγία Δροσιανή, Νάξος
Είναι ένα από τα παλαιότερα πρωτοχριστιανικά μνημεία στον ελληνικό χώρο και βρίσκεται στη Νάξο. Μάλιστα, για το νησί η Παναγία η Δροσιανή είναι ένα μεγάλης σημασίας θρησκευτικό κέντρο και από τα πιο ιστορικά Βυζαντινά μοναστήρια, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των προσκυνητών απ’ όλο τον κόσμο.


Βρίσκεται στη βόρεια άκρη της κοιλάδας της Δρυμαλίας, νότια του χωριού Μονή και το μεγαλύτερο μέρος του ήταν θαμμένο και μόλις τη δεκαετία του 70 έγιναν οι ανασκαφές από την αρχαιολογική υπηρεσία όπου και αποκαλύφθηκε πλήρως. Μέχρι τότε το μόνο μέρος που ήταν ορατό ήταν η κυρίως εκκλησία που ήταν και η πλέον πρόσφατη.

Παναγία Θαλασσινή, Άνδρος
Στο λιμάνι της Χώρας της  Άνδρου, στην περιοχή της Πλακούρας, πάνω σε έναν βράχο δεσπόζει το μικρό εκκλησάκι της Παναγίας της Θαλασσινής, η οποία θεωρείται ότι είναι η προστάτιδα όσων ταξιδεύουν στη θάλασσα.

Μάλιστα, στην εικόνα της Θαλασσινής συναντάται ένα πρωτότυπο στοιχείο στην αγιογραφία, που, όμως, δεν είναι και τόσο τυχαίο. Η Παναγία εικονίζεται πάντα φορώντας κόκκινο χιτώνα, όμως, σε αυτή την εικόνα φοράει μπλε, θέλοντας να δείξουν τη σχέση της με τη θάλασσα.

Παναγιά Χοζοβιώτισσα, Αμοργός
Χτισμένη ανάμεσα στα βράχια, η Μονή της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό, είναι ορατή μόνο από το πέλαγος. Από μακριά μοιάζει με λευκή ζωγραφιά πάνω σε βράχους απειλητικούς κι απόκρημνους, με το Αιγαίο να απλώνεται 300 μέτρα πιο κάτω.

Στο λιτό, απέριττο και ταυτόχρονα επιβλητικό μοναστήρι ο επισκέπτης φτάνει ανεβαίνοντας περίπου 300 σκαλιά. Δεν μπορείς παρά να σταθείς με δέος μπροστά σε αυτό το παράξενο οικοδόμημα του 1017, που εκτείνεται σε οκτώ ορόφους.

Στενές σκάλες, πέτρινες ή χτιστές, σκαλισμένες πάνω στο βράχο, συνδέουν τους ορόφους της μονής. Λαξευμένα στο βράχο είναι και τα κελιά των μοναχών, τα μαγειρεία, οι αποθήκες, τα πατητήρια και τα πηγάδια. Οι φιλόξενοι μοναχοί κερνούν καφέ και λουκούμι τους επισκέπτες.

Μέσα στη μονή υπάρχουν δύο ενεπίγραφες εικόνες της Παναγίας και ένα εξαπτέρυγο που χρονολογείται στην εποχή του αυτοκράτορα Αλέξιου Α’ Κομνηνού. Οι εικόνες αποτελούν ζωντανές μαρτυρίες της καταγωγής της εικόνας, που προέρχεται από την περιοχή Χοζιβά ή Χόζοβο των Αγίων Τόπων, από όπου πήρε και το όνομά της.

Παναγία Χρυσοπηγή, Σίφνος
Στο νοτιοανατολικό τμήμα της Σίφνου μεταξύ του Φάρου και του Πλατύ Γιαλού, το μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοπηγής αναδύεται λες μέσα από τα νερά του Αιγαίου για να προσφέρει εντυπωσιακές εικόνες στους επισκέπτες του. Αποτελεί σημείο αναφοράς για το νησί, αφού η Μεγαλόχαρη είναι ταυτόχρονα η πολιούχος και η προστάτιδά του από το 1964.

Χτισμένη το 1615 δημιουργήθηκε για να στεγάσει τη θαυματουργή εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής που ανέσυραν οι ψαράδες του νησιού από τη θάλασσα. Από το 1760 αποτελεί μετόχι του μοναστηριού της Βρυσιανής, ενώ χρωστάει την ονομασία της στον καλόγερο Παρθένο Χαιρέτη, ο οποίος την ονόμασε έτσι προς ανάμνηση της Χρυσοπηγής Χανιών, η οποία ήταν η μονή όπου ασκήτεψε πριν έρθει στη Σίφνο.

Κατάλευκη και με το φως του ήλιου να της προσδίδει περισσότερη λάμψη, έρχεται σε αντίθεση με την άγρια ομορφιά του βραχώδους τοπίου ολόγυρά της, χαρίζοντας σε όσους την επισκεφτούν αφορμή για αμέτρητα φωτογραφικά κλικ.

Παναγία Εκατονταπυλιανή, Πάρος
Η Παναγία Εκατονταπυλιανή, ένα από τα πιο φημισμένα ορθόδοξα προσκυνήματα στο Αιγαίο, εντοπίζεται σε ένα από τα πιο κεντρικά και πολυσύχναστα σημεία της Παροικιάς, σε κοντινή απόσταση από το λιμάνι της Πάρου.

Για τον εντυπωσιακό αυτό ναό υπάρχουν δύο ονομασίες. Η πρώτη, Καταπολιανή, αναφέρεται στη γεωγραφία του «κατά την πόλιν», προς το μέρος δηλαδή της αρχαίας πόλης, ενώ η δεύτερη (και σημερινή) Εκατονταπυλιανή, στην παράδοση που λέει ότι στην εκκλησία υπάρχουν 99 φανερές πόρτες, με την 100η να παραμένει κρυφή μέχρις ότου οι Έλληνες πάρουν πίσω την Πόλη.

Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός της είναι σχεδόν πανομοιότυπος με εκείνον της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Αυτό οφείλεται στο ότι ο ναός της Εκατονταπυλιανής δημιουργήθηκε από τον Ιγνάτιο, μαθητή του πρωτομάστορα της Αγίας Σοφίας, Ανθέμιο, και αποτελείται από συγκρότημα οικοδομημάτων που αποτελείται από τον κύριο ναό σε σχήμα σταυρού, έξι παρεκκλήσια, τον περίβολο με τα κελιά και το Βαπτιστήριο.

Ο ναός της Εκατονταπυλιανής είναι ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία σε όλο το σύμπλεγμα των Κυκλάδων.






Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019

Δεκαπενταύγουστος: Ήθη και έθιμα από όλη τη χώρα


Εκκλησίες και μοναστήρια της Θεοτόκου ανοίγουν τις πόρτες τους για να υποδεχθούν τους επισκέπτες που την περίοδο αυτή κάνουν τις διακοπές τους. Οι ντόπιοι κάτοικοι ετοιμάζουν πανηγύρια για την γιορτή της Παναγίας δείχνοντας έτσι με το δικό τους τρόπο τον σεβασμό τους προς το πρόσωπό της.

Το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων βρίσκεται εκτός των μεγάλων πόλεων εκείνη την ημέρα, είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου στα νησιά αλλά και σε άλλα σημεία της ελληνικής επαρχίας.

Όποιοι, λοιπόν, βρίσκεστε σε κάποιο νησί αυτές τις μέρες, σίγουρα θα συναντήσετε κάποιο τοπικό πανηγύρι. Θα είναι, σίγουρα, το αποκορύφωμα των εορτασμών στην περιοχή που βρίσκεστε. Ειδικά αν παραθερίζετε κοντά σε κάποια από τις εκκλησίες που ακολουθούν, αξίζει να πάρετε μέρος κι εσείς στη μεγάλη γιορτή και να ψάλλετε το απολυτίκιο της Κοιμήσεως.
Στο νησί της Τήνου η γιορτή είναι διπλή, αφού εκτός από την Κοίμηση της Θεοτόκου τιμάται και ο τορπιλισμός της Έλλης από τους Ιταλούς. Χιλιάδες είναι οι προσκυνητές που κατακλύουν το νησί, πολλοί από αυτούς ανηφορίζοντας με κατάνυξη, γονατιστοί προς την εκκλησία για να εκπληρώσουν το δικό τους τάμα προς την Παναγία. Μεγάλη στιγμή του εορτασμού είναι, βέβαια, η περιφορά του επιταφίου της θαυματουργής εικόνας και η μεγαλοπρεπής λιτάνευσή της.
Στην Εκατονταπυλιανή της Πάρου, η εκκλησία βρίσκεται ακριβώς επάνω στο λιμάνι της Παροικιάς. Εκείνη την ημέρα φεύγει από το νησί ο μεγαλύτερος όγκος των τουριστών. Επίσης στο νησί γίνεται περιφορά του επιταφίου της Παναγίας, ενώ οι εορτασμοί κορυφώνονται με ένα πολύ μεγάλο γλέντι με νησιώτικα τραγούδια.
Στην Ημαθία, η Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά είναι εκεί όπου χτυπά η καρδιά του Ποντιακού Ελληνισμού. Η Παναγιά Σουμελά της Τραπεζούντας ήταν η ιστορική εκκλησία όπου οι Πόντιοι γιόρταζαν επί εκατοντάδες χρόνια την γιορτή της Θεοτλοκου και η νέα εκκλησία που χτίστηκε στους πρόποδες του όρους Βέρμιου αποτελεί ένα σύμβολο της «χαμένης πατρίδας». Το ποντιακό γλέντι που στήνεται μετά την Θεία Λειτουργία, με τους παραδοσιακούς, ποντιακούς χορούς, είναι μοναδικό και δεν υπάρχει πουθενά αλλού σε όλη την Ελλάδα.

Στην Πάτμο, η Κοίμησης της Θεοτόκου γιορτάζεται με μεγαλύτερη κατάνυξη και χωρίς ιδιαίτερα γλέντια, στο περίφημο μοναστήρι. Η ατμόσφαιρα είναι μοναδική και καθαρτική.
Παρόμοιο είναι το σκηνικό και στην Σκιάθο όπου όλοι οι ντόπιοι ψέλνουν μαζί τα εγκώμια της Θεοτόκου.

Στο νησί της Κεφαλονιάς και στο χωριό Μαρκόπουλο, εμφανίζεται κάθε χρόνο το φαινόμενο που λέγεται «φιδάκια της Παναγιάς». Μικρά φιδάκια εμφανίζονται στον τρούλο της εκκλησίας. Σύμφωνα με τον μύθο, πρόκειται για τις καλόγριες ενός παλιού μοναστηριού που υπήρχε στη περιοχή που προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των πειρατών παρακάλεσαν την Παναγιά να τις μεταμορφώσει σε φίδια.

Στην Σιάτιστα της Κοζάνης η λειτουργία του Δεκαπενταύγουστου σύμφωνα με το έθιμο πρέπει να παρακολουθείται από τους κατοίκους πάνω σε άλογα. Το έθιμο χρονολογείται από την εποχή της Τουρκοκρατίας, ως μια ευκαιρία για τους σκλαβωμένους Έλληνες να δείξουν τη λεβεντιά τους.
Στη Νίσυρο, ο εορτασμός της Θεοτόκου δεν είναι για «τουρίστες». Κι αυτό γιατί στο πανέμορφο νησί υπάρχει το έθιμο των «νιαμερίτισσων» που πηγαίνουν στο Μοναστήρι της Παναγιάς της Στυλιανής από τις 6 Αυγούστου και που ανήμερα της Παναγίας ξεκινούν την λειτουργία από τις 7 το πρωί!

Σε όλα τα νησιά του Αιγαίου η γιορτή της Παναγίας ξεσηκώνει κάθε χρόνο τις εκκλησίες που είναι αφιερωμένες σ’ αυτήν, αλλά τα πιο ξακουστά γλέντια γίνονται στην Φολέγανδρο, στην Κάρπαθο, στην Λέσβο και στα Κουφονήσια.

Στην ηπειρωτική Ελλάδα, στα Ζαγοροχώρια ξεχωρίζουν τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου. Εκεί, οι εκδηλώσεις στη μνήμη της Κοίμησης της Θεοτόκου είναι τριήμερες και κορυφώνονται με γλέντι με παραδοσιακούς χορούς και εκλεκτές, τοπικές λιχουδιές.





ΠΗΓΗ: TROMAKTIKO



Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019

Δεκαπενταύγουστος: Πότε καθιερώθηκε η μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας


Οι πρώτες μαρτυρίες για τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου εμφανίζονται τον πέμπτο αιώνα μΧ, γύρω στην εποχή που συγκλήθηκε η Γ’ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου.

Για πρώτη φορά φαίνεται να γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα στις 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετατέθηκε στις 15 του ίδιου μήνα. Είχε δε γενικότερα θεομητορικό χαρακτήρα, χωρίς ειδική αναφορά στο γεγονός της Κοιμήσεως και ονομάζονταν «ημέρα της Θεοτόκου Μαρίας». Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα» (ναός), που βρίσκονταν έξω από τα Ιεροσόλυμα στον δρόμο προς την Βηθλεέμ. Η σύνδεση αυτής της γιορτής με την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον ναό της Παναγίας, που βρισκόταν στη Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου προηγείται νηστεία, η οποία καθιερώθηκε τον 7ο αιώνα. Αρχικά ήταν χωρισμένη σε δύο περιόδους: πριν από την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τον 10ο αιώνα, συνενώθηκαν σε μία νηστεία, που περιλαμβάνει 14 ημέρες και ξεκινά την 1η Αυγούστου.

Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης νηστείας, νηστεύεται το λάδι εκτός του Σαββάτου και της Κυριακής, ενώ στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα καταλύεται (επιτρέπεται) το ψάρι. Ανήμερα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καταλύονται τα πάντα, εκτός και αν η εορτή πέσει σε Τετάρτη ή Παρασκευή, οπότε καταλύεται μόνο το ψάρι. Τις ημέρες της νηστείας του Δεκαπενταύγουστου ψάλλονται τις απογευματινές ώρες στις εκκλησίες (εκτός Κυριακής), εναλλάξ, ο «Μικρός και ο Μέγας Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον», οι λεγόμενες «Παρακλήσεις».
Η μητέρα του Ιησού Χριστού, όπως αναφέρεται στην εκκλησιαστική παράδοση, πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της από έναν άγγελο τρεις ημέρες προτού αυτός συμβεί και άρχισε να προετοιμάζεται κατάλληλα. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μία νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Μοναδικός απών ο απόστολος Θωμάς.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, όπου και διέμενε, μετά τη σταύρωση του Χριστού. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου την έθαψαν.

Όταν μετά από τρεις ημέρες ο απόστολος Θωμάς πήγε στον τάφο της, βρήκε μόνο τα εντάφια. Πάνω στον τάφο της Παναγίας χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία Ελένη. Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός (450-457) με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν ένα νέο ναό, που υπάρχει μέχρι σήμερα.

Μεταξύ της Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας υπάρχει δογματική διαφορά σχετικά με την Κοίμηση της Θεοτόκου. Η Καθολική Εκκλησία πιστεύει στο δόγμα της ενσώματης ανάληψης της Θεοτόκου (Assumptio Beatae Mariae Virginis), που οριστικοποιήθηκε με την αποστολική εγκύκλιο του Πάπα Πίου IB’ «Munificentissimus Deus» (1 Νοεμβρίου 1950). Αντίθετα, η Ορθόδοξη Εκκλησία κάνει λόγο πρώτα για Κοίμηση της Θεοτόκου, δηλαδή πραγματικό θάνατο (χωρισμό ψυχής και σώματος) και στη συνέχεια για μετάσταση της Θεοτόκου, δηλαδή ανάσταση (ένωση ψυχής και σώματος) και ανάληψή της κοντά στον Υιόν της.

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου γιορτάζεται με λιγότερο εμφατικό τρόπο στις λοιπές ορθόδοξες και καθολικές χώρες του κόσμου, στις περισσότερες από τις οποίες ο Δεκαπενταύγουστος είναι επίσημη αργία, όπως και στην Ελλάδα. Οι προτεσταντικές ομολογίες θεωρούν την Κοίμηση της Θεοτόκου δευτερεύουσα εορτή, επειδή δεν βασίζεται σε βιβλικές αναφορές.

Αναρίθμητοι ναοί και μονές έχουν χτιστεί προς τιμήν της Κοιμήσεώς της, θαυμάσιες τοιχογραφίες παριστάνουν σε κάθε ναό, πίσω από την κεντρική είσοδο, σε εκπληκτικές συνθέσεις την ιερή της κηδεία, ύμνοι εκλεκτοί έχουν διακοσμήσει την ακολουθία της και λόγοι λαμπροί και εγκώμια εκφωνήθηκαν από τους Πατέρες και νεότερους κληρικού άνδρες κατά την ημέρα της μνήμης της.

«Πάσχα του Καλοκαιριού»

Στην Ελλάδα, η Κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα, ονομάζεται δε και «Πάσχα του Καλοκαιριού».

Σε πολλά νησιά του Αιγαίου (Τήνος, Πάρος, Πάτμος) στολίζουν και περιφέρουν επιτάφιο προς τιμήν της Παναγίας. Σε πόλεις και χωριά ανά την επικράτεια, σε εκκλησίες αφιερωμένες στην Κοίμηση της Θεοτόκου διοργανώνονται παραδοσιακά πανηγύρια, που καταλήγουν σε γενικευμένο γλέντι.

Από το όρος Μελά η Παναγία Σουμελά, βρέθηκε στο Βέρμιο Ημαθίας. Στην Τήνο η γιορτή της συνδέθηκε με τον τορπιλισμό της «Έλλης» και μαζί με την Κοίμησή της οι Έλληνες τιμούν την μνήμη αυτών που χάθηκαν.

Στη Λέρο η Καστροβασίλισσα, στην Αστυπάλαια η Πορταΐτισσα, στη Ρόδο η Κρεμαστή και στην Πάρο η Εκατονταπυλιανή, στη Λέσβο η Αγία Σιών της Αγιάσου και στη Νίσυρο η Σπηλιανή Κυρά. Στην Κρήτη η Καλυβιανή και η Μεγάλη Παναγιά της Νεάπολης, στην Ίμβρο η Παναγιά η Ιμβριώτισσα και στη Χαλκιδική η Μεγάλη Παναγιά. Στη Γουμένισσα το Θεομητορικό Μοναστήρι, στην Ήπειρο η Μολυβδοσκέπαστη, στην Κεφαλονιά η Οφιούσα, στην Άνδρο η Φανερωμένη, στην Κάρπαθο η Παναγιά της Ολύμπου και η Χοζοβιώτισσα στην Αμοργό.

Στη Σκιάθο η Βαγγελίστρα, στο Λεωνίδιο Κυνουρίας η Παναγιά της Έλωνας και η Επισκοπιώτισσα στη Μαντινεία.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου δεν είναι ένα πένθιμο γεγονός για το ελληνικό λαό, επειδή η Παναγία «μετέστη προς την ζωήν».




ΠΗΓΗ: IN.GR

Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

H FAZ πλέκει το εγκώμιο της χωριάτικης σαλάτας


Σε ύφος καλοκαιρινό και φιλελληνικό ένα σύντομο άρθρο στον γαστρονομικό οδηγό της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) εξυμνεί τη χωριάτικη σαλάτα, η οποία μνημονεύεται (ελαφρώς ανορθόγραφα, με ένα μείγμα αγγλικών και γερμανικών) ως Greek Salat.

Αλλά η ουσία είναι αλλού: "Περάσαμε το καλοκαίρι ή τουλάχιστον ένα μέρος του στην Ελλάδα. Και απολαύσαμε, όχι μόνο τα ασύγκριτα νερά του Αιγαίου ή την αξιοσημείωτη φιλοξενία ανθρώπων που έχουν ταλαιπωρηθεί από τις πυρκαγιές, τις προσφυγικές ροές και την κρίση χρέους- αλλά (επίσης απολαύσαμε) και μία κλασσική δημιουργία της ελληνικής κουζίνας που συναντάμε παντού, στην Αθήνα, στις Κυκλάδες και στην Κρήτη. Στον κατάλογο εμφανίζεται ως Greek Salat και μαζί με ένα τζατζίκι και λίγο ψωμί, αποτελεί έδεσμα φρέσκο και ελαφρύ, υγιεινό και εξαιρετικά απλό".

Για τους Γερμανούς η χωριάτικη σαλάτα θα είναι πάντα μία όμορφη ανάμνηση διακοπών. Τι πίνουμε όμως με μία Greek Salat; H γερμανική εφημερίδα δίνει και σε αυτό μία απάντηση: "Ένα ποτήρι ούζο με πάγο και λίγο νερό ή ένα ελληνικό λευκό κρασί, τραγανό και δροσερό, από την αυτοχθονη ποικιλία Ασύρτικο".




Πηγή: dw.com

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2019

Πώς θα καταλάβω αν το ψάρι είναι φρέσκο ;


Ο καιρός σηκώνει φρέσκο ψαράκι και για όσους εξ ημών δεν θέλουμε να...το απολαύσουμε με θέα θάλασσα, υπάρχει και η εναλλακτική του ψαράδικου ή της ψαραγοράς.


Πώς θα ξεχωρίσουμε όμως ότι είναι όντως φρέσκο;

* Σπάνια ένδειξη, αλλά ακλόνητη: Αν δούμε κάτι που μοιάζει με σάλιο γύρω από το ψάρι τότε πετύχαμε διάνα μιας και το ζωντανό είναι ένα στάδιο πριν τη νεκρική ακαμψία ήτοι πιο φρέσκο δε γίνεται. Σημειώστε πως τη γλίτσα αυτή την κρατάνε για περισσότερες ημέρες (τρεις και) οι γλώσσες και το καλκάνι.

* Η σάρκα του όταν το ζουλήξουμε πρέπει να επανέρχεται προς τα έξω και να μην παραμένει μέσα.

* Τα μάτια του πρέπει να είναι «ζωντανά» και όχι «θολά». Εξαίρεση ο μπακαλιάρος του οποίου τα μάτια δε γυαλίζουν πάντα, και μπορεί να είναι θολά, αν και φρέσκος.

* Tα βράγχια του φρέσκου ψαριού έχουν σκούρο κόκκινο χρώμα ή ροζ. Eίναι υγρά και όχι στεγνά.

* Ασφαλές τσεκάρισμα φρεσκάδας: Πιάνετε το ψάρι από το κεφάλι και το κρατάτε ευθεία στον αέρα, παράλληλα με το έδαφος. Αν είναι σκληρό και η ουρά του «σούζα» προς τα πάνω ή ευθεία τότε είναι φρέσκο. Αν η ουρά του κρέμεται προς τα κάτω τότε… μνιεχ!

Τέλος, έχετε υπόψη σας ότι τα «φρέσκα» ψάρια εισαγωγής της αγοράς είναι ψαρεμένα προ τριών ημερών, ενώ τα ελληνικά ιχθυοκαλλιέργειας συνήθως δύο.

Αν θέλετε να «ψαχτείτε» παραπάνω όσον αφορά το τι τρώτε, μπορείτε να τσεκάρετε το FAO. Πρόκειται για τη ζώνη αλίευσης του ψαριού και υποχρεωτικά πρέπει να αναγράφεται από το ψαράδικο.




ΠΗΓΗ: in2life 

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019

Μια μυστική… αμμουδιά στο κέντρο της Αθήνας


Στην Πλατεία Μαβίλη σας περιμένει ένα τοπίο βγαλμένο από ελληνικό νησί

Μια μυστική... παραλία στην καρδιά της πόλης έχει κάνει εδώ και λίγες ημέρες την εμφάνισή της, προκαλώντας έκπληξη στο κοινό που έχει παραμείνει στο κλεινόν άστυ.

Ο λόγος για την Mavili Beach, από την ονομασία της γίνεται εύκολα κατανοητό ότι συναντάται στην Πλατεία Μαβίλη, η οποία δημιουργήθηκε στο roof garden μοντέρνου ξενοδοχείου (Τιμολέοντος Βάσσου 8, Αθήνα).

Με θέα στο Λυκαβηττό, το σκηνικό παραπέμπει σε κάποιο από τα όμορφα κυκλαδονήσια της χώρας και υπόσχεται απίστευτες στιγμές καλοκαιρινής χαλάρωσης σε ένα υπέροχο νησιωτικό περιβάλλον στην καρδιά της πόλης.

Η αμμουδιά με το μικρό βοτσαλάκι ολόγυρα της πισίνας, καθώς και η χαρακτηριστική εικόνα της γραφικής ταβέρνας με τις ανθισμένες βουκαμβίλιες, τις ζωγραφισμένες ντάμες στο πάτωμα και τους ασβεστωμένους τοίχους, σας μεταφέρουν νοητά στο αγαπημένο σας κυκλαδονήσι.


Καθημερινά: 10.00-01.00






Δευτέρα 5 Αυγούστου 2019

4 οφέλη του θαλασσινού μπάνιου για την υγεία


Πριν 26 χρόνια, ο Γάλλος βιολόγος Ρενέ Κεντόν, επεσήμανε τις ευεργετικές ιδιότητες της θάλασσας για τον οργανισμό και απέδειξε ότι το θαλασσινό νερό έχει ίδια σύσταση με το πλάσμα του αίματος, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην ομορφιά και την υγεία του οργανισμού.

Το γεγονός ότι υπάρχουν ειδικά κέντρα «θαλασσοθεραπείας» για χρόνιες παθήσεις, είναι τρανταχτή απόδειξη του σημαντικού ρόλου που παίζει η θάλασσα στην υγεία μας. Με ποιο τρόπο όμως βοηθάει τον οργανισμό και το δέρμα μας προκαλώντας αυτό το αίσθημα αναζωογόνησης και ευεξίας κάθε φορά που βουτάμε στα νερά της.

Οι κυριότερες ευεργετικές και θεραπευτικές ιδιότητες του θαλασσινού νερού είναι:

-   Άλατα και ιχνοστοιχεία για τις αρθρώσεις Το νερό της θάλασσας είναι ιδιαίτερα ευεργετικό σε παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος και όπως έχει αποδειχτεί, τα άτομα που κολυμπούν συστηματικά απαλλάσσονται από τέτοιου είδους ενοχλήσεις Άλλωστε η υδροκινησιοθεραπεία, γίνεται ευκολότερα λόγω άνωσης μέσα στη θάλασσα.


   Θαλασσινή αύρα για το αναπνευστικό βελτιώνει σημαντικά την αναπνευστική λειτουργία, ενώ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στις κρίσεις του άσθματος και της αλλεργικής ρινίτιδας, σύμφωνα με καναδική μελέτη του Πανεπιστημίου Μακ Γκιλ. Παράλληλα ωφελούν πάρα πολύ και τα άτομα με χρόνια ιγμορίτιδα, καθώς βοηθούν στην αποσυμφόρηση της μύτης.

   Φύκια για ενυδάτωση και προστασία Τα φύκια είναι συστατικά πολύτιμα στην κοσμετολογία και τη φαρμακευτική επιστήμη γενικότερα λόγω της συμβατότητάς τους με το ανθρώπινο δέρμα, που τους επιτρέπει να διεισδύσουν στα βαθύτερα στρώματά του. Ταυτόχρονα, είναι πλούσια σε ιχνοστοιχεία, μέταλλα, πρωτεΐνες και βιταμίνες, που ενυδατώνουν την επιδερμίδα, την προστατεύουν από φλεγμονές, την προφυλάσσουν από τις ελεύθερες ρίζες και διατηρούν την ελαστικότητά της καθυστερώντας τη γήρανση.

    Ήλιος και θάλασσα θεραπεύουν τις δερματοπάθειες Σύμφωνα με τη δερματολογική μελέτη Framingham, o ήλιος σε συνδυασμό με το θαλασσινό νερό έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε δερματοπάθειες όπως η κνίδωση, το ατοπικό έκζεμα και η ψωρίαση.