ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΑΓΩΝΩΝ


powered by Agones.gr - Stoixima

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

ΤΟ WWW.VELOSNEWS.COM ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ – ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΤΟ 2018


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ – ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !!!




Γιατί λέμε τα κάλαντα παραμονές των εορτών ;

Τα κάλαντα είναι ευχετήρια και εγκωμιαστικά άσματα που ψάλλουν τα παιδιά (τελευταία και οι μεγάλοι) τις παραμονές μεγάλων εορτών, όπως είναι τα Χριστούγεννα (24 Δεκεμβρίου), η Πρωτοχρονιά (31 Δεκεμβρίου) και τα Θεοφάνεια (5 Ιανουαρίου).

Ωστόσο, κάλαντα ακούγονται και στις εορτές του Λαζάρου και των Βαΐων, τα λεγόμενα Βαΐτικα. Αντίθετα, τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής έχουν κατανυκτικό χαρακτήρα.

Ετυμολογικά, η λέξη «κάλαντα» προέρχεται από τη λατινική calendae (καλένδες στα ελληνικά), που ήταν οι πρώτες ημέρες κάθε μήνα. Ειδικά, οι Καλένδες του Ιανουαρίου ήταν μέρες γιορτής για τους Ρωμαίους, λόγω της έλευσης του νέου χρόνου.
Τα Κάλαντα έλκουν την καταγωγή τους από παρόμοια αρχαία τραγούδια του αγερμού και της ειρεσιώνης που είχαν κοσμικό χαρακτήρα.

Η Εκκλησία κατά τους Βυζαντινούς χρόνους είχε αποκηρύξει το έθιμο ως ειδωλολατρικό με απόφαση της ΣΤ” Οικουμενικής Συνόδου το 680 μ.Χ.
Οι συμμετέχοντες στο έθιμο των Καλάντων αποκαλούνταν «Μηναγύρτες».

Με την πάροδο του χρόνου τα Κάλαντα απέκτησαν θρησκευτικό περιεχόμενο, ανάλογο με την κάθε γιορτή.



Κάστανα: Τα οφέλη του πιο νόστιμου καρπού του χειμώνα !

Είτε βραστά, είτε ψητά, είτε ως συστατικό σε κάποια συνταγή, τα κάστανα αποτελούν έναν από τους πιο νόστιμους καρπούς του χειμώνα...
Εκτός, όμως, από τη νοστιμιά τους, έχουν και πολλά οφέλη, που τα αναδεικνύουν σε μια από τις πιο απαραίτητες τροφές στην καθημερινότητά σου. Δες παρακάτω όλα τα οφέλη που μπορεί να σου χαρίσει η κατανάλωσή τους!
Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους καρπούς, τα κάστανα περιέχουν λιγότερο λίπος, ενώ είναι πλούσια σε μέταλλα, βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά.

Περιέχουν λιγότερες θερμίδες από άλλους καρπούς! Τα 100 γραμμάρια καρυδιών ξεπερνούν τις 600 θερμίδες, ενώ η ίδια ποσότητα κάστανου περιέχει λίγο περισσότερες από 300.

Περιέχουν υψηλές ποιότητες πρωτεΐνης, ενώ περιέχουν παρόμοια συστατικά με άλλες αμυλούχες τροφές όπως η πατάτα και το καλαμπόκι.

Αποτελούν μια πολύ καλή πηγή φυτικών ινών, παρέχοντας περίπου 8,1 γραμμ. φυτικών ινών στα 100 γραμμ., δηλαδή το 21% της συνιστώμενης ημερήσιας ποσότητας.

Έχουν ψηλή περιεκτικότητα τους σε βιταμίνη C, αφού 100 γραμμάρια κάστανα μας παρέχουν 43 mg της σημαντικής αυτής βιταμίνης, δηλαδή περίπου το 70% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης.

Είναι πλούσια σε φυλλικό οξύ, με τα 100 γραμμάρια να παρέχουν 62 mg φυλλικού οξέος (δηλαδή το 15,5% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης)., συστατικό που είναι απαραίτητο για τον οργανισμό σου και το σχηματισμό ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Είναι καλή πηγή μονοακόρεστων λιπαρών οξέων, που βοηθούν στη μείωση της κακής (LDL) χοληστερόλης και την αύξηση της καλής (HDL).

Περιέχουν σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, φωσφόρο και ψευδάργυρο.

Έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, αφού 100 γραμμάρια περιέχουν 11% νιασίνη, 29% πυριδοξίνη, 100% θειαμίνη και 12% ριβοφλαβίνη.


ΔΕΝ περιέχουν γλουτένη και είναι μια τέλεια επιλογή σνακ για όλους όσοι έχουν δυσανεξία σε αυτή και εντερικά προβλήματα.



Η ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΝΟΤΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !


Χαρούμενο και Δημιουργικό το 2018, γεμάτο Υγεία, Δύναμη και Αισιοδοξία.
Καλά Μπερεκέτια με Μπόλικα, Παραδοσιακά, Θρακιώτικα Ανταμώματα  !!!





Τι αναζήτησαν περισσότερο οι Έλληνες στο Google για το 2017

Όπως κάθε χρόνο, το Year in Search αναδεικνύει τα πρόσωπα, τα θέματα, τα γεγονότα και τα μέρη που κέντρισαν φέτος την προσοχή του πλανήτη μέσα από τη μηχανή αναζήτησης της Google.

Η Google λοιπόν, για να τιμήσει το 2017 και τα νέα πράγματα που έφερε στο πέρασμά του, ανακοινώνει τη λίστα με τις ταχύτερα αυξανόμενες αναζητήσεις των Ελλήνων ανεξαρτήτως θέματος, αλλά και 4 ακόμα λίστες που αφορούν σε γεγονότα, διασημότητες, ταινίες και σειρές που τράβηξαν την προσοχή μας. Από το Survivor μέχρι το Nomads και από τις διασημότητες που έφυγαν από τη ζωή, μέχρι το Despacito, αυτός ο χρόνος μας επηρέασε με διαφορετικούς τρόπους. Μέσα από όλα τα καλά και τα κακά που συνέβησαν φέτος, οι Έλληνες απευθύνθηκαν στην Αναζήτηση Google για να μάθουν και να καταλάβουν περισσότερα για καθετί που τους ενδιέφερε.
Συγκεκριμένα, με τις αναζητήσεις μας, ξεχωρίσαμε τα reality shows που δοκίμασαν τους συμμετέχοντες ως προς την δυνατότητά τους να επιβιώνουν…. αλλά και να συνδυάζουν σωστά τα ρούχα τους. Ακούσαμε ξανά και ξανά το Despacito αλλά και τα τραγούδια της Eurovision. Μνημονεύσαμε την Ζωή Λάσκαρη και τον Στάθη Ψάλτη που χάρισαν μεγάλες στιγμές στον ελληνικό κινηματογράφο, ενώ μας απασχόλησαν αρκετά θέματα της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτικής επικαιρότητας.

Δείτε παρακάτω αναλυτικότερα τις λίστες και….ευτυχισμένο το 2018!

Ταχύτερα αυξανόμενες αναζητήσεις 2017
1. Survivor
2. Κοινωνικό Μέρισμα
3. Eurovision 2017
4. Nomads
5. Zωή Λάσκαρη
6. EuroBasket 2017
7. Στάθης Ψάλτης
8. Despacito
9. My style rocks
10. iPhone 8

Επικαιρότητα
1. Κοινωνικό μέρισμα
2. ΕΦΚΑ
3. Ηριάννα
4. Καταλονία
5. Εκλογές Κεντροαριστεράς
6. Δασικοί Χάρτες
7. Σώρρας
8. Μάνδρα Αττικής
9. Ηλεκτρονικό εισιτήριο
10. Βόμβα Κορδελιό

Διασημότητες
1. Ζωή Λάσκαρη
2. Στάθης Ψάλτης
3. Νανά Καραγιάννη
4. Ειρήνη Παπαδοπούλου
5. Νατάσα Καλογρίδη
6. Μαίρη Τσώνη
7. Λάουρα Νάργες
8. Ντάνος
9. Σόφι Πασχάλη
10. Chester Bennington

Ταινίες
1. La la land
2. Fast and Furious 8
3. It
4. Wonder Woman
5. Το τελευταίο σημείωμα
6. Justice League
7. Moonlight
8. Logan
9. Fifty Shades Darker
10. Blade Runner

Σειρές και Τηλεοπτικά
1. Survivor
2. Nomads
3. My style rocks
4. Παρθένα Ζωή
5. Έλα στη θέση μου
6. Survival Secret
7. Τατουάζ
8. Συμμαθητές
9. Rising Star

10. Shopping Star



ΠΗΓΗ: PESTAOLA.GR

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

10 από τα πιο παράξενα γούρια του πλανήτη για την Πρωτοχρονιά !

Η πρώτη μέρα του χρόνου δεν αποτελεί απλώς την αρχή του έτους ή μία ακόμη μέρα στη ζωή μας, αλλά μία νέα αρχή για τη βελτίωση της ζωής μας. Θέτουμε στόχους, συνομιλούμε με τον εαυτό μας για αυτά που θέλουμε να πετύχουμε και ευχόμαστε όλα να μας πάνε καλά. Οι λίγο πιο προληπτικοί φίλοι και συγγενείς μας ενδεχομένως να έχουν και μερικά γούρια που ακολουθούν ανελλιπώς κάθε χρόνο ελπίζοντας να είναι καλότυχοι.
Μην σας φαίνεται περίεργο. Σε όλον τον πλανήτη, τα γούρια και οι δοξασίες είναι κοινώς διαδεδομένες πρακτικές για να μπει καλά ο χρόνος και να διώξουμε μακριά όλη την κακή ενέργεια του περασμένου έτους. Ενδεικτικά λοιπόν σας παραθέτουμε 10 από τα πιο περίεργα γούρια που ακολουθούν οι κάτοικοι διαφόρων χωρών του κόσμου.

10. Στη Δανία σπάνε πιάτα και χοροπηδάνε
Ένα σχετικά περίεργο έθιμο έχουν οι Δανοί, οι οποίοι κάθε Πρωτοχρονιά τριγυρνούν με πιάτα και ποτήρια παραμάσχαλα και τα σπάνε στις πόρτες φίλων και συγγενών τους για να ξορκίσουν τα κακά πνεύματα και να δημιουργήσουν μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. Επίσης, όταν ο δείκτης του ρολογιού δείξει 12 τα μεσάνυχτα, ανεβαίνουν πάνω σε τραπέζια ή καρέκλες και πηδούν όσο πιο ψηλά μπορούν να… καλωσορίσουν το νέο έτος!

9. Στην Ταϊλάνδη μπουγελώνονται
Αυτά που κάνουμε εμείς, όταν τελειώνουν τα σχολεία, οι Ταϊλανδοί τα κάνουν την Πρωτοχρονιά. Λίγες μέρες πριν, κατά τη διάρκεια και λίγες μέρες μετά την Πρωτοχρονιά, στην Ταϊλάνδη, χιλιάδες κουβάδες γεμάτοι νερό προσγειώνονται σε συγγενείς και φίλους. Το νερό θεωρείται πως εξαγνίζει την ψυχή και διώχνει μακριά τα κακά πνεύματα.

8. Στην Ισπανία τρώνε 12 σταφύλια σε 12 δευτερόλεπτα
Μόλις 12 δευτερόλεπτα αφού έχει αλλάξει ο χρόνος, οι Ισπανοί καταβροχθίζουν 12 σταφύλια, τηρώντας έτσι μια παράδοση που κρατά από και επίσημα από το 1909. Όσα περισσότερα σταφύλια καταφέρεις να φας τόσο πιο καλότυχη θα είναι νέα χρονιά για τη ζωή σου. Με προσοχή βέβαια τέτοια έθιμα γιατί τρώγοντας τόσο γρήγορα συμβαίνουν και δυσάρεστα ατυχήματα καμιά φορά…

7. Στη Νότια Αφρική πετάνε έπιπλα από το παράθυρο
Έναν ιδιότυπο και επικίνδυνο τρόπο έχουν σκεφτεί οι Νοτιοαφρικανοί για να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά. Σε ορισμένες περιοχές της χώρας, το να πετάς έπιπλα και συσκευές από τα παράθυρα θεωρείται ως ένα μήνυμα προς το σύμπαν πως είσαι έτοιμος να αφήσεις στην άκρη τα παλιά και να κάνεις μια νέα αρχή. Σε περίπτωση που βρεθείτε εκεί την 1η Ιανουαρίου -καλού καού- να κοιτάτε πάντα ψηλά.

6. Στη Λευκορωσία οι ανύπαντρες εμπιστεύονται το καλαμπόκι
Έχουμε ακούσει για διάφορες δοξασίες προκειμένου να αλλάξει η τύχη μιας ανύπαντρης γυναίκας και να βρει το έτερο της ήμισυ. Οι Λευκορώσοι όμως το πάνε ένα επίπεδο παραπάνω. Ανύπαντρες κοπέλες κάθονται στη σειρά, με έναν δίσκο γεμάτο καλαμπόκι μπροστά τους, και ένας κόκορας θα πρέπει να επιλέξει από που θα φάει. Ναι, σωστά μαντέψατε, από εκεί που θα φάει, αυτή η κοπέλα θα παντρευτεί πρώτη.

5. Στην Ιαπωνία χτυπούν τις καμπάνες 108 φορές
Σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση, ο αριθμός 108 συμβολίζει -χοντρικά- την καθαρότητα της ψυχής. Για αυτό λοιπόν, οι Ιάπωνες, την Πρωτοχρονιά, χτυπούν τις καμπάνες 108 φορές, σε μια πρωτοφανή άσκηση ηρεμίας και ελέγχου των νεύρων τους. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί ποτέ να υποστούμε κάτι τέτοιο εδώ, στην Ελλάδα γιατί έχουμε και πολλές καμπάνες…

4. Στη Χιλή συγκεντρώνονται σε νεκροταφείο
Μακράν το πιο μακάβριο και αγαπησιάρικο ταυτόχρονα έθιμο έχουν οι κάτοικοι της πόλης Τάλκα, οι οποίοι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, στις 23:00 το βράδυ, συγκεντρώνονται στο νεκροταφείο για να κάνουν Πρωτοχρονιά με τους φίλους και τους συγγενείς τους που έχουν αποδημήσει εν τόπω χλοερώ. Η συγκεκριμένη κίνηση θεωρείται απαραίτητη για να πάει καλά η χρονιά, καθώς δείχνουν ότι δεν ξεχνούν όσους έφυγαν από κοντά τους.

3. Στη Σκωτία έχουν το «ποδαρικό»
Το πρώτο πρόσωπο που θα περάσει το κατώφλι του σπιτιού την Πρωτοχρονιά θα φέρει και καλοτυχία. Έτσι λέει η σκοτσέζικη παράδοση. Μάλιστα, ο επισκέπτης δεν πρέπει να έρθει με άδεια χέρια, αλλά να φέρει το κατιτίς του, όπως για παράδειγμα ουίσκι. Τέτοιο «ποδαρικό» το θέλουμε και εμείς!

2. Στη Βόρεια Αμερική έχουν για γούρι το λαγοπόδαρο
Το λαγοπόδαρο είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα γούρια του κόσμου και απαντάται σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, καθώς ο λαγός θεωρείται καλότυχο ζώο. Ωστόσο, στη Βόρεια Αμερική το συνοδεύει ένας ολόκληρος μύθος: Πρώτον, δεν είναι κάθε λαγοπόδαρο γούρικο, αλλά μόνο το αριστερό. Δεύτερον, πρέπει να προέρχεται από λαγό που έχει θανατωθεί σε κυνήγι ή έχει αιχμαλωτιστεί σε νεκροταφείο. Τρίτον, σύμφωνα με άλλες πηγές, το λαγοπόδαρο θα πρέπει να παρθεί είτε όταν έχει Πανσέληνο είτε μια βροχερή Παρασκευή. Πλούσια η φαντασία των ανθρώπων…

1. Στην Ελλάδα το πέταλο φέρνει γούρι
Σίγουρα θα έχετε ακούσει όλοι από τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας ότι το πέταλο είναι δείγμα καλοτυχίας και ευζωίας και μας προστατεύει από τη βασκανία. Για αυτό, τα πέταλα κοσμούν τις εισόδους πολλών σπιτιών την Πρωτοχρονιά με το άνοιγμα προς το πάνω. Μάλιστα, σύμφωνα με μερικές δοξασίες, αν το πέταλο έχει 7 τρύπες (4 στη μία μεριά και 3 στην άλλη) τότε είναι ακόμη πιο ισχυρή η επίδρασή του.

Τώρα που τα διαβάσετε όλα μπορεί να μην γίνατε απαραίτητα σοφότεροι, αλλά σίγουρα θα αναρωτηθήκατε «μα καλά, τα πιστεύουν αλήθεια αυτά;».

Κοιταχτείτε για λίγο στον καθρέφτη. Μήπως δεν είστε εσείς αυτοί που αλλάζετε θέση με τον διπλανό σας στο γήπεδο, όταν το ματς είναι 0-0 στο 85′ για να αλλάξετε το γούρι μπας και μπει γκολ; Μήπως δεν είστε εσείς αυτοί που έχετε μια συγκεκριμένη καφετέρια που βλέπετε τα ντέρμπι γιατί όταν πάτε εκεί, πάντα κερδίζετε; Μήπως δεν είστε εσείς αυτοί που πριν πάτε γήπεδο τσεκάρετε πάντα αν πήρατε μαζί σας το γούρικο κασκόλ;



Φάγατε πολύ; Πέντε τροφές για να «στρώσει» το στομάχι σας μετά τα γιορτινά γεύματα

Αυτές τις μέρες πολλοί δεν μπορούν να επιδείξουν εγκράτεια και κάνουν υπερβολές στο γιορτινό τραπέζι.
Αν και εσείς παρατρώτε τα Χριστούγεννα και σε συνδυασμό με την κατανάλωση αλκοόλ έχετε καούρες, στομαχικές ενοχλήσεις και ερεθισμούς του πεπτικού, δείτε ποιες τροφές θα σας βοηθήσουν να ηρεμήσετε το στομάχι σας για να μπορέσετε να απολαύσετε και τα λουκούλλεια γεύματα της Πρωτοχρονιάς.

Κοτόσουπα:
Ιδανική τροφή για τις στομαχικές διαταραχές. Δεν είναι απλά ένα γεύμα. Η κατανάλωση κοτόσουπας βοηθά τον οργανισμό να αναπληρώσει θρεπτικά συστατικά και ηλεκτρολύτες που μπορεί να έχει χάσει και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Το φυστικοβούτυρο:
Mπορεί να ηρεμήσει το στομάχι σας και να δώσει στον οργανισμό σας βιταμίνες και ιχνοστοιχεία που χρειάζεται για να ανακάμψει. Μερικές κουταλιές φυστικοβούτυρου (χωρίς προσθήκη ζάχαρης) σας δίνουν βιταμίνη Β6 και μαγνήσιο.

Ζωμός από βρασμένο ρύζι:
Ακόμα κι δεν θέλετε να φάτε τίποτα σε στερεά μορφή όσο νιώθετε δυσφορία στο στομάχι σας, μπορείτε να καταναλώσετε μερικές κουταλιές από τον ζωμό βρασμένου ρυζιού. Τα συστατικά που περιέχει θα βοηθήσουν το πεπτικό σύστημα να ηρεμήσει.

Βραστές πατάτες:
Αυτή η τροφή βοηθά στην αντιμετώπιση της αφυδάτωσης του οργανισμού και «στρώνει» το στομάχι με τα θρεπτικά συστατικά της. Πηγή φυτικών ινών, καλίου και βιταμινών του συμπλέγματος Β, βοηθούν σημαντικά τον οργανισμό.

Στήθος κοτόπουλου (χωρίς πέτσα):

Το βραστό κοτόπουλο χωρίς πέτσα και προσθήκη καρυκευμάτων, είναι ιδανική πηγή πρωτεϊνών. Ο ζωμός κοτόπουλου είναι εξίσου ωφέλιμος γι’αυτό θα ήταν προτιμότερο το στήθος κοτόπουλου να το καταναλώνετε μαζί με το ζωμό του.



ΠΗΓΗ: ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Οι 10 χώρες που η επόμενη χρονιά δεν θα είναι το 2018

Πρωτοχρονιά 2018: Τι χρονιά έχουμε τώρα; Όσοι έχουν δει τη σειρά Dark θα πήγε το μυαλό τους κάπου αλλού, αλλά εδώ δεν αναφερόμαστε σε κάποιο ταξίδι στον χρόνο. Το ερώτημα δεν είναι τόσο απλό όσο μπορεί να ακούγεται. Όλα είναι σχετικά.
Οι άνθρωποι δημιούργησαν ημερολόγια για να μετρούν την πορεία του χρόνου. Αλλά δεν έχουν όλοι οι λαοί και πολιτισμοί το ίδιο σημείο έναρξης αυτής της μέτρησης.
Πολλά ημερολόγια υπάρχουν ακόμα και σήμερα και ακόμα περισσότερα έχουν υπάρξει κατά τη διάρκεια της ιστορίας, αλλά ακόμη και αυτά αρκούν για να νιώσει κανείς όλη τη σχετικότητα της μέτρησης του χρόνου.

Έτος 2018 στη Ρωσία
Αλλά με 13 μέρες καθυστέρηση λόγω παλαιού ημερολογίου

Έτος 2561 στην Ταϊλάνδη
Καθώς η χρονολογία ξεκινά από τότε που ο Βούδας έφτασε σε νιρβάνα.

Έτος 2011 στην Αιθιοπία
Βάση χρονολόγησης το αλεξανδρινό ημερολόγιο που βασική του διαφορά είναι η ύπαρξη 13 μηνών αντί για 12, καθώς και το ότι η μέρα ξεκινάει με την ανατολή του ηλίου και όχι τα μεσάνυχτα.

Έτος 5578 στο Ισραήλ
Το εβραϊκό ημερολόγιο ξεκινά με την πρώτη νέα σελήνη το 3761 π.Χ.

Έτος 1439 στο Πακιστάν
Η χρονολόγηση ξεκινά από την Εγίρα, την υποχρεωτική μετακίνηση του προφήτη Μωάμεθ από τη Μέκκα στη Μεδίνα

Έτος 1396 στο Ιράν
Το περσικό ημερολόγιο ισχύει σε Ιράν και Αφγανιστάν. Πρόκειται για ένα ηλιακό ημερολόγιο όπου το έτος ξεκινά από την εαρινή ισημερία. Η χρονολόγηση αρχίζει επίσης από τη Εγίρα, όπως στο ισλαμικό, αλλά οι μήνες παραμένουν στις ίδιες εποχές.

Έτος 1939 στην Ινδία
Η χρονολόγηση ξεκινά από την έναρξη της εποχής Saka, δηλαδή την εαρινή ισημερία του 79 μ.Χ

Έτος 30 στην Ιαπωνία
Η παραδοσιακή χρονολόγηση ξεκινά με την ενθρόνιση του κάθε αυτοκράτορα, οπότε από το 1989 έχει ξεκινήσει η εποχή του Ακιχίτο και αυτό θα είναι το 30ο έτος της.

Έτος 4716 στην Κίνα
Το κινέζικο ημερολόγιο είναι ένα σεληνιακό ημερολόγιο με χρήση και σε άλλες ασιατικές χώρες όπως Καμπότζη, Βιετνάμ και Μογγολία. Αναπτύχθηκε από τον πρώτο αυτοκράτορα Χουανγκ Ντι, όταν εκείνος ανέβηκε στο θρόνο το 2637 π.Χ. Βασίζεται στους αστρονομικούς κύκλους του Δία, ο οποίος μέσα σε 60 χρόνια πραγματοποιεί 5 κύκλους γύρω από τον Ήλιο.

Έτος 107 στη Βόρεια Κορέα
Εδώ και 20 χρόνια χρησιμοποιείται το ημερολόγιο Juche. H χρονολόγηση ξεκινάει από το 1912, έτος γεννήσεως του Κιμ Ιλ-Σονγκ, του ιδρυτή του κράτους και παππού του σημερινού ηγέτη Κιμ Γιονγκ Ουν




Πηγή: thepressroom.gr

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Τι είναι η φράση «Κόλιαντα μπάμπου τσιτσί» που ακούγεται στον Έβρο

Tα Χριστούγεννα είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού, η αφόρμηση για θύμισες, επιστροφή στην οικογενειακή εστία και...
επανασύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά, μέσα από την αναβίωση των παραδόσεων, των ηθών και εθίμων μας. Έθιμα και παραδόσεις που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή, διαφοροποίηση που ενισχύει ακόμη περισσότερο τους άρρηκτους δεσμούς των κατοίκων με τις ρίζες τους.

«Κόλιαντα μπάμπου τσιτσί», ήταν η φράση που ηχούσε από τα ξημερώματα στις γειτονιές των χωριών του Έβρου, την παραμονή των Χριστουγέννων, με τους μικρούς καλαντιστές να επικοινωνούν με αυτό τον τρόπο το μήνυμα της γέννησης του Χριστού και τις νοικοκυρές να τους προσφέρουν κυρίως στρόγγυλα κουλουράκια, αλλά και σύκα και καρύδια που στην πάροδο των ετών αντικαταστάθηκαν από χρήματα και γλυκίσματα. Σήμερα τα κόλιαντα (κάλαντα) εξακολουθούν να είναι ο πρωταγωνιστής της συγκεκριμένης ημέρας, με τους στίχους να διαφοροποιούνται από χωριό σε χωριό και το περιεχόμενό τους προσαρμοσμένο στην κάθε οικογένεια που επισκέπτονται οι καλαντιστές, καθώς γίνονται αναφορές σε νεογέννητα, σε ηλικιωμένους που ασθενούν, ή σε μέλος της οικογένειας που είναι σε ηλικία γάμου.

Η παραμονή των Χριστουγέννων, είναι και η μέρα θυσίας του χοίρου που ακόμη και σήμερα πολλές οικογένειες στα χωριά κυρίως του βόρειου Έβρου, μεγαλώνουν στο σπίτι τους. Σήμερα βέβαια το μόνο που χρησιμοποιούν είναι το κρέας, που παλαιότερα έδινε τροφή στην οικογένεια καθ' όλη τη διάρκεια του χειμώνα. Τότε το λίπος του ζώου θ' αντικαθιστούσε το λάδι, από τις τρίχες του θα γίνονταν βούρτσες και το έντερό του θα χρησιμοποιούνταν στην παρασκευή των λουκάνικων.

Ακόμη και σήμερα οι γυναίκες φροντίζουν να υπάρχουν στο τραπέζι, το βράδυ, της παραμονής των Χριστουγέννων, τα «εννιά φαϊά» (εννέα φαγητά), όσοι και η μήνες της κύησης της Παναγιάς και όλα νηστίσιμα. Το ψωμί, το κρεμμύδι, το μέλι, το κρασί, το σαραγλί, το καρπούζι, λογίζονται ως φαγητό και το κάθε ένα απ' αυτά έχει το δικό του συμβολισμό (το καρπούζι μεγάλη παραγωγή όσα και τα σπόρια του, το κρασί για να προοδεύσει η οικογένεια όπως αναπτύσσεται η κληματαριά κ.ο.κ.). Αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής μεταξύ των εδεσμάτων, το Χριστόψωμο, για την προετοιμασία του οποίου η νοικοκυρά βάζει όλη της την τέχνη καθώς πρόκειται για ζυμωτό ψωμί διακοσμημένο με παραστάσεις από την αγροτική παραγωγή (δέμα από σιτάρι, έναν ζυγό εφόσον υπάρχουν ζώα ή και το ίδιο το ζώο). Στο νηστίσιμο αυτό τραπέζι οι συνδαιτυμόνες ζητούν ο ένας από τον άλλο συγχώρεση και η οικοδέσποινα θυμιατίζει τα φαγητά πριν καταναλωθούν.

Ανήμερα της γέννησης του Χριστού, με τη λήξη της νηστείας της Σαρακοστής, στο εορταστικό τραπέζι υπάρχει κότα, συνήθως μαγειρεμένη με λάχανο τουρσί, γιατί το συγκεκριμένο πουλερικό σκαλίζει το χώμα προς τα πίσω, όπως προς τα πίσω θα μείνει, εντός των επόμενων ημερών, και ο παλιός χρόνος. Σχεδόν σε όλα τα χωριά του Έβρου, εξακολουθούν να υπάρχουν ομάδες καλαντιστών που μεταμφιεσμένοι (έθιμα της «Καμήλας», του «Πουρπούρη», του «Αράπη» και του «Μπαμπούσιαρου»), περιφέρονται σε όλες τις γειτονιές αυτοσχεδιάζοντας.

«Η περίοδος του Δωδεκαημέρου, που αρχίζει από την παραμονή των Χριστουγέννων και τελειώνει την παραμονή των Θεοφανείων, ήταν πάρα πολύ σημαντική από άποψη εθιμικής και λαογραφικής παρουσίας των κατοίκων των χωριών της Θράκης, κυρίως στο βόρειο τμήμα του Έβρου», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εκπαιδευτικός, λαογράφος, συγγραφέας και χοροδιδάσκαλος, Δημήτρης Βραχιόλογλου. Περιγράφοντας τα έθιμα του «Αράπη» και του «Πουρπούρη», εξηγεί πως όλα συνδέονται με την έκκληση των γεωργών για γονιμότητα. Άνδρες μεταμφιεσμένοι με προβιές, ή κάπα τσομπάνη, με μάσκα από νεροκολοκύθα το πρόσωπο και κουδούνια στη μέση, πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, συνοδεία νέων του χωριού και εύχονταν για την καλή σοδειά της άνοιξης.
Στο πέρασμα των χρόνων, οι Εβρίτες εξακολουθούν να διαφυλάττουν όλα εκείνα που θεωρούν σημαντικά, τις παραδόσεις που κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά, τα αρώματα, τις εικόνες και τους ήχους που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς τους.

«…Χριστούγιαννα, Χριστούγιαννα, τώρα Χριστός γεννιέτι, γιεννιέτι κι ανατρέφετι στο μέλι και στο γάλα…». Καλώς ορίσατε στα Εβρίτικα Χριστούγεννα.

«Σούρβαλα-Σούρβαλα» και «αλμυρή βασιλόπιτα» την Πρωτοχρονιά στον Έβρο

«Σούρβαλα-Σούρβαλα» (κάλαντα της Πρωτοχρονιάς) διαλαλούσαν οι μικροί καλαντιστές την προηγούμενη της έλευσης του νέου χρόνου, στις γειτονιές των χωριών του Έβρου, τραγουδώντας «Άγιους Βασίλης έριτι απού την Καισαρεία, απού την Καισαρεία, βαστάει πένα κι χαρτί, χαρτί κι καλαμάρι…». Το βράδυ της τελευταίας μέρας του χρόνου ομάδες νέων καλαντιστών, ανύπανδρων ή αρραβωνιασμένων, επισκέπτονταν όλα τα σπίτια του χωριού και εύχονταν υγεία και ευημερία στους νοικοκύρηδες που τους αντάμειβαν δεόντως.

Ιδιαίτερη θέση μεταξύ των πρωτοχρονιάτικων εθίμων έχει και το φαγητό το οποίο, στον Έβρο συνδέεται με τον προγραμματισμό της νέας χρονιάς. Χαρακτηριστική είναι η τυρόπιτα, η εβρίτικη «αλμυρή βασιλόπιτα», που μεταξύ των φύλλων της έκρυβε, εκτός από το γνωστό σε όλους νόμισμα, διάφορα ξυλαράκια το καθένα με τον δικό του συμβολισμό (η κρανιά για την υγεία, το σουσάμι για την πληθώρα των αγαθών και της παραγωγής κ.α.) ενώ μέσω των συμβόλων γίνονταν και οι αναθέσεις των εργασιών του νέου έτους, π.χ. αυτός που τύχαινε το άχυρο θα φρόντιζε το στάβλο κ.ο.κ. Την Πρωτοχρονιά ετοιμάζεται και το ζυμωτό ψωμί «κεντημένο» περίτεχνα με σχέδια της αγροτικής παραγωγής, το οποίο ο νοικοκύρης κρατά στον αέρα καλώντας τους συνδαιτυμόνες του να κόψουν ένα κομμάτι με το χέρι, σύμβολο υγείας και τύχης. Παραδοσιακά φαγητά της Πρωτοχρονιάς το χοιρινό με λάχανο τουρσί και το «Σουούσι», που είναι χοιρινό κρέας ψημένο επί αρκετές ώρες σε ειδικά πήλινα σκεύη, σε μορφή μικρής στάμνας, με καπάκι που σφραγίζεται με ζυμάρι. Το συγκεκριμένο φαγητό εφ' όσον δεν αποσφραγιστεί διατηρείται έως και του Αγίου Αθανασίου.

Η γιορτή των Θεοφανίων στον Έβρο
«Σήμερα τα Φώτα κι Φωτισμός, κι χαρές μεγάλες κι αγιασμός...». Εξέχουσα θέση, στο εβρίτικο εορτολόγιο κατέχει ο εορτασμός των Φώτων, την πρώτη μέρα μετά τη λήξη του Δωδεκαήμερου και ενώ έχουν αποχωρήσει από την επιφάνεια της γης τα «καρκαντζέλια» (καλικάντζαροι), τα γνωστά σκανταλιάρικα δαιμόνια της λαϊκής μας παράδοσης. Την παραμονή των Θεοφανίων, στον Έβρο, ο ιερέας του χωριού επισκέπτεται και «φωτίζει» τα σπίτια, ενώ ανήμερα της γιορτής και μετά τη ρίψη του Σταυρού στο νερό (σε κολυμπήθρα ή σε ποτάμι (εφ' όσον υπάρχει πλησίον του χωριού), τα σπίτια κατακλύζει το άρωμα του θυμιάματος και οι νοικοκυρές κρατούν και αγιασμό που πήραν από την εκκλησία ως φυλαχτό. Το παραδοσιακό φαγητό της ημέρας , στα περισσότερα χωριά του Έβρου είναι η «Μπάμπω» (γριά), δηλαδή το παχύ έντερο του χοίρου γεμισμένο με ψιλοκομμένο κρέας, πράσο, ρύζι και μυρωδικά.


«…Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό, κάθεται η κυρά μας η Παναγιά. Σπάργανα βαστάει, κεριά κρατά και τον Άγιο Γιάννη παρακαλά. Άγιε Γιάννη αφέντη μου βαπτιστή, έλα να βαπτίσεις Θεού παιδί. Να βαπτιστούν οι κάμποι και τα νερά για ν' αγιάσ' αφέντης με την κυρά...», λένε τα κάλαντα της παραμονής των Φώτων, ενώ σε αρκετά χωριά ανήμερα των Θεοφανίων και μετά το πέρας της λειτουργίας, όλες οι κινητές εικόνες της εκκλησίας περιφέρονται από τους άνδρες του χωριού γύρω απ' αυτό ώστε να είναι προστατευμένο, καθ' όλο το χρόνο, από τα κακά πνεύματα.



Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Η ιστορία του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου !

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι ένα αειθαλές δέντρο, συνήθως έλατο, που διακοσμείται με φώτα και στολίδια στο πλαίσιο τού εορτασμού των Χριστουγέννων.
Η χρήση αειθαλούς δέντρου, στεφανιού και γιρλάντας ως συμβόλων της αιώνιας ζωής, αποτελούσε έθιμο των αρχαίων Αιγυπτίων, των Κινέζων και των Εβραίων. Η λατρεία των δέντρων, που ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ανάμεσα στους ειδωλολάτρες Ευρωπαίους, επιβίωσε και μετά τον εκχριστιανισμό τους σε διάφορα έθιμα.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο των νεώτερων χρόνων προέρχεται από τη Γερμανία. Σε ένα λαϊκό μεσαιωνικό δράμα για τον Αδάμ και την Εύα το κυριότερο εξάρτημα τού σκηνικού ήταν ένα έλατο διακοσμημένο με μήλα, το οποίο συμβόλιζε τον Κήπο της Εδέμ.
Οι Γερμανοί έστηναν δέντρο του Παραδείσου μέσα στα σπίτια τους στις 24 Δεκεμβρίου, θρησκευτική γιορτή του Αδάμ και της Εύας. Αρχικά κρεμούσαν πάνω του λεπτά μπισκότα (συμβόλιζαν την όστια, το χριστιανικό σύμβολο της σωτηρίας), τα οποία αντικαταστάθηκαν αργότερα από μπισκότα σε διάφορα σχήματα. Στη διακόσμηση προσέθεταν συχνά και κεριά, τα οποία συμβόλιζαν τον Χριστό.

Στο ίδιο δωμάτιο υπήρχε κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και η πυραμίδα των Χριστουγέννων, μια τριγωνική ξύλινη κατασκευή με ράφια, πάνω στην οποία τοποθετούσαν χριστουγεννιάτικα ειδώλια, κλαδιά, κεριά και ένα αστέρι.
Τον 16ο αιώνα είχε ήδη συντελεστεί η συγχώνευση της πυραμίδας των Χριστουγέννων και του δέντρου του Παραδείσου, από την οποία προήλθε το δέντρο των Χριστουγέννων.
Μέχρι τον 18ο αιώνα το έθιμο τού χριστουγεννιάτικου δέντρου είχε διαδοθεί ευρέως στον χώρο των Γερμανών Προτεσταντών, αλλά η παράδοση αυτή απέκτησε βαθιές ρίζες στην Γερμανία μόνο τον επόμενο αιώνα.
Στην Αγγλία εισήχθη στις αρχές τού 19ου αιώνα και έγινε ευρύτερα γνωστό στα μέσα της ίδιας εκατονταετίας, χάρη στις προσπάθειες του Γερμανού πρίγκιπα Αλβέρτου, συζύγου της βασίλισσας Βικτωρίας. Στο βικτωριανό δέντρο κρεμούσαν με κορδέλες και χάρτινες αλυσίδες διάφορα κεριά, γλυκά και εντυπωσιακά κέικ.
Στη Βόρεια Αμερική τα χριστουγεννιάτικα δέντρα εισήχθησαν από τους Γερμανούς αποίκους στις αρχές τού 17ου αιώνα και έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή τον 19ο αιώνα. Εξίσου δημοφιλή ήταν στην Αυστρία, την Ελβετία, την Πολωνία και την Ολλανδία. Κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα οι Αμερικανοί ιεραπόστολοι εισήγαγαν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στην Κίνα και την Ιαπωνία, όπου επικράτησε η διακόσμησή τους με περίπλοκα σχέδια από χαρτί.
Στις 22 Δεκεμβρίου 1882, ο Τόμας Έντισον ηλεκτροφώτισε το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στη Νέα Υόρκη, αντικαθιστώντας τα κεριά με ηλεκτρικούς λαμπτήρες, που ο ίδιος είχε ανακαλύψει.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ελλάδα
Το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου εισήχθη στην Ελλάδα επί Βαυαροκρατίας, όταν τα Χριστούγεννα του 1834 στολίστηκε με δέντρο η κατοικία του Όθωνα στο Ναύπλιο και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια στο παλάτι των Αθηνών.
Στις 24 Δεκεμβρίου 1843 στήθηκε για πρώτη φορά χριστουγεννιάτικο δέντρο σε ελληνικό σπίτι και συγκεκριμένα στο αρχοντικό του Ναξιώτη Ιωάννη Παπαρρηγόπουλου, γενικού Προξένου της Ρωσίας στην Αθήνα.
Το έθιμο, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, άργησε να εξαπλωθεί στην χώρα μας. Μόλις την δεκαετία του ‘30 κάποια αστικά σπίτια άρχισαν να στολίζουν χριστουγεννιάτικο δέντρο, ενώ μεταπολεμικά το έθιμο διαδόθηκε ταχύτατα τόσο στις πόλεις, όσο και στην επαρχία.
Μια προσπάθεια να αντικατασταθεί το χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ελληνοπρεπέστατο καραβάκι στα μέσα της δεκαετίας του ’70 δεν ευοδώθηκε.



Πηγή: sansimera.gr

Ηλιούγεννα – Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο.
Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο. Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του.
Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 – 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει:
«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό «ειδωλολατρικό» έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30«Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»
Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.
Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων
Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου.
Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης.
Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.
Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης .
Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες και ονομάζονταν: « DIES INVICTI SOLIS », δηλαδή «Ημέρα του αήττητου ήλιου». Μια γιορτή που φυσικά την είχαν πάρει απο την γιορτή του Φωτοφόρου Απόλλωνα – Ηλίου!
Στην αρχαία Ρώμη, η εορτή άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του. Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG.
Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού «…σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ «ΚΡΟΝΟΥ» και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) «ΗΛΙΟΥ» και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του…»
Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη. Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο ο Ίσις,σε κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου, άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο. Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».
Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα! Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη.
Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.
Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Αποστόλου Αρβανιτόπουλου, σχετικό με τα έθιμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και των καλάνδων, μας σώζει ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του «Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των». Σε αυτό το βιβλίο του ο Φίλιππος Βρετάκος μας λέει: «Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του.
Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ’ εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου «ειρεσιώνης», και της «ικετηρίας» των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων. Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου. Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων.» («Κληρονομία του αρχαίου κόσμου», εφημερίς «Εθνος», 31 Δεκεμ.1937) Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως – τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες.
Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού. Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων. Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του «Αγιοβασίλη» με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι. Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί απο την Αρχαία Ελλάδα.
Όπως αναφέραμε πιο πρίν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως. Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το «δώρο» του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους …έγινε κυριολεκτικά «μοίρασμα δώρων».

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.



ellinikoarxeio.com

Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017

Παραδοσιακά Χριστουγεννιάτικα Εδέσματα της Ελλάδας

Στην Ελλάδα η γιορτή των Χριστουγέννων είναι μία από τις σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές. Για τους Έλληνες όμως τα Χριστούγεννα, πέρα από την σημασία της θρησκείας, συνδυάζονται βαθύτατα με την οικογένεια και το φαγητό, που αυτές τις γιορτινές ημέρες θα φέρει κοντά την οικογένεια.
Στο πέρασμα των χρόνων τα παραδοσιακά έθιμα σχετικά με το φαγητό συνδυάστηκαν με διεθνής επιρροές από όλο τον κόσμο.
Την περίοδο των Χριστουγέννων στην Ελλάδα προετοιμάζονται και καταναλώνονται ιδιαίτερα φαγητά και γλυκά, που προέρχονται μέσα από ήθη, έθιμα αλλά και τον τρόπο ζωής και επιβίωσης στα παλαιότερα χρόνια, ακόμη και με συμβολική σημασία.
Ένα από τα πιο σημαντικά αλλά και κοινότυπο, σε όλη την Ελλάδα, έθιμο είναι το σφάξιμο των χοίρων, το οποίο συμπεριλαμβάνει μια σειρά παραδοσιακών εδεσμάτων.
Εκτός από τα γνωστά και παραδοσιακά φαγητά και γλυκά όπως η γαλοπούλα και το χοιρινό κρέας, τις πίτες αλλά και τα κλασικά γλυκίσματα μελομακάρονα, κουραμπιέδες, δίπλες, μπακλαβά, κανταΐφι και την βασιλόπιτα ο κάθε τόπος έχει την δική του γαστρονομική παράδοση.

Βόρεια Ελλάδα και Θράκη
Η Μσούρα είναι το παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο φαγητό του Μελισσοχωρίου Θεσσαλονίκης, πρόκειται για μία τριλογία από χοιρινό κρέας, μοσχάρι και κοτόπουλο σιγοβρασμένο με λαχανικά και ρύζι στον φούρνο.
Οι ποντιακοί λαχανοντολμάδες είναι άλλο ένα γιορτινό φαγητό που έχει συμβολική σημασία καθώς το τύλιγμα των φύλλων του λάχανου συμβολίζει τα σπάργανα του Χριστού.
Στις βόρειες περιοχές της Ελλάδας, το χοιρινό κρέας σερβίρεται συχνά με λάχανο τουρσί.
Στον Έβρο την παραμονή των Χριστουγέννων, στο τραπέζι υπήρχαν εννέα διαφορετικά εδέσματα, άβραστα και νηστίσιμα, συμβολίζοντας την αφθονία φαγητών όλο τον χρόνο.
Η μπάμπο δεν λείπει από κανένα θρακιώτικο σπίτι, χοιρινό με μπόλικα μυρωδικά και μπαχαρικά, το οποίο σιγοβράζει όλο το βράδυ, ώστε να είναι έτοιμο και ζεστό το πρωί, μετά τη θεία λειτουργία των Χριστουγέννων.
Επίσης το μέλι, το κρασί, το μήλο και η πίτα δεν λείπει από κανένα τραπέζι και όλα αυτά έχουν συμβολικό χαρακτήρα.

Ήπειρος
Το γιορτινό τραπέζι περιλαμβάνει λαχανοντολμάδες, πίτες όπως το κουσμέρι, η κρεατόπιτα, η μπατσάρα, η γαλατόπιτα, η γλυκιά κολοκυθόπιτα και τα μελομακάρουνα, όπως τα αποκαλούν οι Ηπειρώτες.
Στα Γιάννενα το αγριογούρουνο σαλμί αλλά και τα κλασικά μπακλαβαδάκια έχουν την τιμητική τους! Στα Ζαγοροχώρια φτιάχνουν τα «σπάργανα», ένα γλυκό που μοιάζει με τηγανίτες.

Κεντρική, Στερεά Ελλάδα και Εύβοια
Το χοιρινό κρέας και η «γουρουνοχαρά» αποτελούσε μία ιεροτελεστία και όλα γιορτινά εδέσματα φτιάχνονταν με βάση το χοιρινό κρέας. Οι γυναίκες στη συνέχεια καταπιάνονταν να φτιάξουν τη «λίπα» και την «αλευριά», ενώ οι άντρες έτρωγαν την τηγανιά και γλεντούσαν.
Τα διάφορα μέρη του κρέατος προορίζονταν για διαφορετικά φαγητά όπως για λουκάνικα, για πηχτή, για «πασπαλά».
Στα Τρίκαλα ανήμερα των Χριστουγέννων, συνήθιζαν να τρώνε όλοι μαζί «γουρνάδα», δηλαδή ψητό χοιρινό κρέας.
Το βράδυ των Χριστουγέννων ψήνουν κομματάκια χοιρινού, στη θράκα, πασπαλισμένο με μπόλικο αλάτι το «κοντοσούφλι».
Στην Στερεά Ελλάδα την μέρα των γιορτών τρώνε χοιρινό με σέλινο, αλλά και κοτόσουπα, όπως επίσης η γαλοπούλα γεμιστή.
Ακόμη παλιότερα έφτιαχναν τις «μπάμπες», που ήταν βρασμένο το παχύ έντερο και παραγεμισμένο με συκώτι, σπλήνα, μυρωδικά και μπαχαρικά. Η πηχτή και ο πατσάς επίσης είναι γιορτινά εδέσματα, όπως και τα ψητά κρέατα.
Το χριστόψωμο και οι πίτες περιλαμβάνονται στο γιορτινό τραπέζι.
Μελομακάρονα, δίπλες, καρυδόπιτα, γαλατομπούρεκο, ραβανί και κουραμπιέδες είναι τα γλυκά των γιορτών.

Πελοπόννησος
Και εδώ πρωταγωνιστεί το γουρουνόπουλο ψημένο στο φούρνο.
Η κρεατόπιτα είναι κλασικό χριστουγεννιάτικο έδεσμα στην Αρκαδία.
Το ζύμωμα της χριστουγεννιάτικης κουλούρας αποτελεί ολόκληρη τελετουργία.
Στη Σπάρτη, οι νοικοκυρές πλάθουν με υπομονή την κουλούρα και τη κάνουν σε σχήμα σταυρού και όχι στρογγυλό.
Κάθε άκρη τη στολίζουν με αμύγδαλα και καρύδια.
Στην Μάνη τα «λαλάγγια» ή «τηγανίδες» ήταν το αγαπημένο χριστουγεννιάτικο γλυκό, όπως οι λουκουμάδες και οι δίπλες.

Επτάνησα
Στην Κεφαλονιά «πουτρίδα» είναι χοιρινό με «κάβολε» ή με «μάπα» δηλαδή κουνουπίδι ή λάχανο.
Κόκορας ή βοδινό μακαρονάδα παραδοσιακά από την Λευκάδα.
Επίσης φτιάχνουν την κουλούρα, ένα είδος ψωμιού αλλά και την λαδόπιτα.

Δωδεκάνησα
Το χοιρινό περιλαμβανόταν στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Στη Ρόδο απαραίτητα στο γιορτινό τραπέζι σερβίρονται τα «γιαπράκια», ντολμαδάκια δηλαδή.
Στην Σάμο τρώνε τα χοιροσφάγια και η πηχτή, που ήταν βρασμένο χοιρινό κρέας με λεμόνι, το οποίο έπηζε λόγω του λίπους και το έτρωγαν ανήμερα τα Χριστούγεννα.
Στην Σύρο ένα έθιμο θέλει να τρώνε κουνουπιδιού ή μπρόκολο και ψάρι την παραμονή των Χριστουγέννων.
Στον Πόρο χοιρινό με σέλινο ήταν η νησιώτικη εκδοχή του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού.
Στην Μυτιλήνη φτιάχνουν πλατσέδα, γλυκά πιτάκια με καρύδι .
Τα αμυγδαλωτά και οι δίπλες γλυκαίνουν σε όλα τα νησιά το γιορτινό τραπέζι.

Κρήτη
Μετά την εκκλησία μοιράζουν κρέας, κρασί και κουλούρι.
Στο Λασίθι ανήμερα τα Χριστούγεννα τρώνε τηγανητό συκώτι.
Στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι υπάρχει οπωσδήποτε το χοιρινό κρέας, όπως το γουρουνόπουλο στον ξυλόφουρνο με λεμονόφυλλα, αλλά και τις επόμενες ημέρες το κρέας δεν λείπει.
Τα λουκάνικα, απάκια, σύγκλινο, οι «τσιγαρίδες» αλλά και η γαλοπούλα είναι αγαπημένα χριστουγεννιάτικα εδέσματα.

Το Χριστόψωμο, η γιαουρτόπιτα, σαρικόπιτες αλλά και οι σφακιανές πίτες.



Πηγή: infomust.gr

Αναβίωση χριστουγεννιάτικων εθίμων στον Έβρο !

Τα Χριστούγεννα είναι από τις μεγαλύτερες γιορτές του χριστιανισμού, η αφόρμηση για θύμισες, επιστροφή στην οικογενειακή εστία και επανασύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά, μέσα από την αναβίωση των παραδόσεων, των ηθών και εθίμων μας. Έθιμα και παραδόσεις που διαφοροποιούνται από περιοχή σε περιοχή, διαφοροποίηση που ενισχύει ακόμη περισσότερο τους άρρηκτους δεσμούς των κατοίκων με τις ρίζες τους.
«Κόλιαντα μπάμπου τσιτσί»
Αυτή ήταν η φράση που ηχούσε από τα ξημερώματα στις γειτονιές των χωριών του Έβρου την παραμονή των Χριστουγέννων, με τους μικρούς καλαντιστές να επικοινωνούν με αυτό τον τρόπο το μήνυμα της γέννησης του Χριστού, και τις νοικοκυρές να τους προσφέρουν κυρίως στρόγγυλα κουλουράκια, αλλά και σύκα και καρύδια που στην πάροδο των ετών αντικαταστάθηκαν από χρήματα και γλυκίσματα. Σήμερα τα κόλιαντα (κάλαντα) εξακολουθούν να είναι ο πρωταγωνιστής της συγκεκριμένης ημέρας, με τους στίχους να διαφοροποιούνται από χωριό σε χωριό και το περιεχόμενό τους προσαρμοσμένο στην κάθε οικογένεια που επισκέπτονται οι καλαντιστές, καθώς γίνονται αναφορές σε νεογέννητα, σε ηλικιωμένους που ασθενούν, ή σε μέλος της οικογένειας που είναι σε ηλικία γάμου.
Η παραμονή των Χριστουγέννων είναι και η μέρα θυσίας του χοίρου που ακόμη και σήμερα πολλές οικογένειες –στα χωριά κυρίως του βόρειου Έβρου– μεγαλώνουν στο σπίτι τους. Σήμερα βέβαια το μόνο που χρησιμοποιούν είναι το κρέας, που παλαιότερα έδινε τροφή στην οικογένεια καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα. Τότε το λίπος του ζώου θα αντικαθιστούσε το λάδι, από τις τρίχες του θα γίνονταν βούρτσες, και το έντερό του θα χρησιμοποιούνταν στην παρασκευή των λουκάνικων.
Ακόμη και σήμερα οι γυναίκες φροντίζουν να υπάρχουν στο τραπέζι, το βράδυ της Παραμονής των Χριστουγέννων, τα «εννιά φαϊά» (εννέα φαγητά), όσοι και οι μήνες της κύησης της Παναγιάς, και όλα νηστίσιμα. Το ψωμί, το κρεμμύδι, το μέλι, το κρασί, το σαραγλί, το καρπούζι, λογίζονται ως φαγητό και το καθένα απ’ αυτά έχει τον δικό του συμβολισμό: το καρπούζι μεγάλη παραγωγή όσα και τα σπόρια του, το κρασί για να προοδεύσει η οικογένεια όπως αναπτύσσεται η κληματαριά, κ.ο.κ. Αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής μεταξύ των εδεσμάτων το χριστόψωμο, για την προετοιμασία του οποίου η νοικοκυρά βάζει όλη της την τέχνη καθώς πρόκειται για ζυμωτό ψωμί διακοσμημένο με παραστάσεις από την αγροτική παραγωγή (δέμα από σιτάρι, έναν ζυγό εφόσον υπάρχουν ζώα, ή και το ίδιο το ζώο).

Στο νηστίσιμο αυτό τραπέζι οι συνδαιτυμόνες ζητούν ο ένας από τον άλλο συγχώρεση και η οικοδέσποινα θυμιατίζει τα φαγητά πριν καταναλωθούν.
Το έθιμο με τα εννιά φαϊά
Ανήμερα της γέννησης του Χριστού, με τη λήξη της νηστείας της Σαρακοστής, στο εορταστικό τραπέζι υπάρχει κότα, συνήθως μαγειρεμένη με λάχανο τουρσί, γιατί το συγκεκριμένο πουλερικό σκαλίζει το χώμα προς τα πίσω, όπως προς τα πίσω θα μείνει, εντός των επόμενων ημερών, και ο παλιός χρόνος. Σχεδόν σε όλα τα χωριά του Έβρου εξακολουθούν να υπάρχουν ομάδες καλαντιστών που μεταμφιεσμένοι (έθιμα της «Καμήλας», του «Πουρπούρη», του «Αράπη» και του «Μπαμπούσιαρου»), περιφέρονται σε όλες τις γειτονιές αυτοσχεδιάζοντας.
Το έθιμο της Καμήλας στους δρόμους
«Η περίοδος του Δωδεκαημέρου, που αρχίζει από την παραμονή των Χριστουγέννων και τελειώνει την παραμονή των Θεοφανίων, ήταν πάρα πολύ σημαντική από άποψη εθιμικής και λαογραφικής παρουσίας των κατοίκων των χωριών της Θράκης, κυρίως στο βόρειο τμήμα του Έβρου», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εκπαιδευτικός, λαογράφος, συγγραφέας και χοροδιδάσκαλος Δημήτρης Βραχιόλογλου. Περιγράφοντας τα έθιμα του «Αράπη» και του «Πουρπούρη», εξηγεί πως όλα συνδέονται με την έκκληση των γεωργών για γονιμότητα.
Άνδρες μεταμφιεσμένοι με προβιές, ή κάπα τσομπάνη, με μάσκα από νεροκολοκύθα στο πρόσωπο και κουδούνια στη μέση, πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, συνοδεία νέων του χωριού, και εύχονται για την καλή σοδειά της άνοιξης.
Στο πέρασμα των χρόνων οι Εβρίτες εξακολουθούν να διαφυλάττουν όλα εκείνα που θεωρούν σημαντικά, τις παραδόσεις που κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά, τα αρώματα, τις εικόνες και τους ήχους που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς τους.
«Χριστούγιαννα, Χριστούγιαννα, τώρα Χριστός γεννιέτι, γιεννιέτι κι ανατρέφετι στο μέλι και στο γάλα…». Καλωσορίσατε στα εβρίτικα Χριστούγεννα.



Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Λ. Παπαδημητρίου.